جلسه چهاردهم: نگاهی با تأمل

بسم الله الرحمن الرحیم وبه نستعین بارئ الخلائق اجمعین. الصلاة والسلام علی خاتم الانبیاء والمرسلین واهل البیت المعصومین . السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین وعلی الاولاد الحسین وعلی اصحاب الحسین. یا لیتنا کنا معکم فنفوز فوزا عظیما.
چرا دشمن برای مبارزه با عده ای قلیل سی هزار لشکر فرستاد؟

هیچیک از ملتهای جهان تاریخی به مانند تاریخ شیعه پر انقلاب و غوغا ندارد. تاریخ شیعه از مردان بزرگی سخن می گوید. که با وجود فشار وخفقان شدید، برای اعلای کلمه حق تا پای جان پیش رفتند. مردان عاشورا ئی با جانبازی خود، صفحه ای را در تاریخ شیعه گشودند که عبرت وشگفت جهانیان را بر انگیخت.

تاریخ کربلا از جنبه های مختلف، شایسته دقت و تأمل است. دریک بیابان لم یزرع، دو دسته از افراد در برابر یکدیگر قرار گرفته اند، که هیچ تناسبی از لحاظ افراد و عدد در میان آنها نیست! و در تاریخ جنگهای جهانی مثل و مانندی ندارد. که یک طرف لشکری از ۷۲ تا ۱۳۹تن، و لشکر طرف مقابل را از ۱۲هزار تا ۳۰هزارنفر ذکر کرده اند.

حال سئوال میشود: چرا دشمن برای مقابله ومبارزه با عده ای قلیل، سی هزار لشکر می فرستد؟
علت این که، این همه لشکر برای کشتن یک جمعیت معدود فرستاده شد آنست که: حاکم کوفه عبید الله بن زیاد بخوبی میدانست طرف مقابل کیست، و حسین بن علی(ع) فرزند فاطمه(س) دارای چه شخصیتی است.

فرق دو لشکر:

فرق دو لشکر، در إیمان و اخلاص و هدف بود.
لشکر اول، آن لشکر انبوه را هوی هوس و وعده های امیر کوفه به این سرزمین آورده بود. و در پایان کار هم بسوی کوفه شتافتند، تا جوائز خود را از امیرشان بگیرند و کامیاب شوند.

و از هیچ جنایتی اباء نکردند، از قتل و غارت و آتش زدن خیمه ها و حتی از گوشواره برگوش دختری کوچک نگذشتند. که در مقاتل نوشته شده.!!

عمر سعد دستور داد: سر از بدن همه شهداء جدا کردند و آنان حتی در بردن سرهای شهیدان با هم اختلاف داشتند و هر قبیله می خواست که او سرها را به نزد حاکم کوفه ببرد و او را شاهد بر خدمت خود قرار دهد. تا خود نمائی کند و پاداش جنایت خود را در یافت کند.

لذا عمر بن سعد راه حل این مشکل را چنین دید که سرهای کشتگان را بین قبائل تقسیم کند، و هر طایفه تعدادی از سرهای شهیدان را برای ابن زیاد، به کوفه ببرند و جایزه خود را دریافت نماید.

خولی و سرحسین (ع):

در روضه ها شنیده اید، “سر مبارک” امام حسین(ع) را بر نیزه در شهرها گرداندند، و روضه و مقتل سر مبارک را در تنور خولی شنیده اید.

خولی سر مقدس حسین(ع) را نزد ابن زیاد می برد ومی گوید:
املأ رکابی فضة و ذهباً انی قتلت السید المحجبا
وخیرهم من یذکرون نسبا قتلت خیرالناس اماً واباً
( رکاب مرا پر از نقره وطلا کن زیرا من آقای ارجمند و بزرگوار را کشتم، آن آقائی که در نسب از همه، برتر است، من بهترین انسانها، را از جهت پدر ومادر را کشتم)
این سخن در ملاء عام که تعریف از امام حسین(ع) بود، برای ابن زیاد ناگوار آمد و به خولی گفت: اگر دانستی که او «حسین (ع)» بهترین انسانها بود چرا او را کشتی؟ سوگند به خدا چیزی به تو نخواهم داد .
این شمه ای از شخصیت لشکریان طرف مقابل بود.

اما لشکر دوم: این جمعیت قلیل را منحصرا، إیمان به خدا و عشق نسبت به ابی عبدالله(ع) در این سرزمین جمع کرده بود. و انتظار دارند، در رکاب امام زمانشان، به پرواز در ملکوت در آیند. و با نوشیدن شربت شهادت، هرچه زودتر جایزه خود را از دست رسولخدا(ص) دریافت کنند، و به محضر آن حضرت وارد شوند، و از شفاعت او و دخترش زهرا(س) برخوردار شوند.

این جمعیت اندک به مصداق، وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا
( و همگى به ريسمان خدا [قرآن و اهل بيت عليهم‏السلام] چنگ زنيد، و پراكنده و گروه گروه نشويد ؛)
بریسمان الهی چنگ زدند، ریسمان محکم ایمان و اخلاص. و در پرتوی ولایت و تقوی، رشته ای از الفت و عشق بین آنها و حسین(ع) برقرار بود.

لذا امیرالمومنین(ع) وقتی از صحرای کربلا گذر میکند، درباره زمین و شهدای کربلا می فرماید:
“مصارع عشاق لم یسبقهم احد قبلهم ولا یلحق بهم احد من بعدهم.”
میفرماید: عاشقان حسین(ع) هیچ کس بپای آنها نمی رسد.

و توماس کارلایل چه زیبا می گوید:
بهترین درسی که از تراژدی کربلا می گیریم اینست که حسین و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند، آنها با عمل خود روشن کردند که تفوق عددی در جائی که حق با باطل روبرو می شود اهمیت ندارد و پیروزی حسین با وجود اقلیتی که داشت باعث شگفتی من است.
آری این ایرادات، نه تنها دال بر ضعف ایمان بلکه دلیل بر عدم آگاهی آنان در این امور است که امیدواریم فرصتی را برای آگاهی دینی قرار دهیم و این طور نباشد که هر شبهه ای را که دیگران مطرح می کنند، ما بدون مطالعه و آگاهی قبول کنیم و عقیده خود و دیگران را متزلزل سازیم که علاوه بر گناه، موجب افت شخصیت انسان می شود. زیرا بالاخره کسانی هستند که می دانند آنچه را ما نمی دانیم .

مژده ء بزرگ درحدیثی زیبا:

این مجموعه را با تبرک از حدیثی زیبا بپایان می رسانم. و آن بشارتی از امام صادق(ع) به شیعیان و پیروان ولایت است که می فرمایند:
“الاتحمدون الله اذا کان یوم القیامه فدعا کل قوم الی من یتولونه فدعانا الی رسول الله، و فزعتم الینا، فالی این ترون یذهب بکم؟ الی الجنه ورب الکعبه. قالها ثلاثة.”

آیا شما حمد خدا را نمی کنید، هنگامی که روز قیامت شود. و خداوند هر گروهی را به کسی که ولایت او را قبول کرده و پذیرفته باشد می خوانند. ما را همراه پیامبر و شما را همراه ما.

فکر می کنید در این حال شما را به کجا می برند؟
به خدای کعبه به سوی بهشت، سه بار تکرار کرد.
خدایا ما را در پرتو ولایت خودت قرار بده، خدایا ما را از ظلمات جهل و معصیت به نور ایمان و طاعت هدایت بفرما.
خدایا دل ما را بنور ولایت منور بفرما، و در دنیا زیارت و در آخرت شفاعت اهل بیت را بیت را نصیبمان بفرما.
ظهور مولایمان امام عصر وزمان را عاجل بفرما. خدایا این جهد قلیل را از بنده حقیرت قبول بفرما .

پایان
۱۳/ا/۲۰۱۱م ـ
مطابق با ،۹ صفر، ۱۴۳۲ هجری قمری.
ساعت چهارصبح روز جمعه.
منابع

قرآن کریم
نهج البلاغه
ترجمه قرآن حسین انصاریان
تتمة المنتهی ، تاریخ خلفا وعلما شیخ عباس قمی
سوگنامه آل محمد(ص) محمد محمدی اشتهاری
در کربلا چه گذشت،ترجمه نفس المهموم: محمد باقر کمره ای
نفس المهموم شیخ عباس قمی
حماسه حسینی مرتضی مطهری
تاریخ مصور اسلام شهباز آزاد مهر
منبر الوسیله سید ابو القاسم دهکردی اصفهانی
چهل گفتار از سخنرانیهای فاطمی، واعظ محترم آقای فاطمی
خورشید انقلاب محمدی محمدی
اوصاف المجاهدین محمد طاهر انصاری
و از کتبی دیگر