ابعاد وجودی قرآن

قرآن ابعاد متعددی دارد. اما خود انسان آیا همین جسم است؟ و یا دارای ابعاد دیگری، مانند روح و روان و عقل و قلب می باشد؛ که هنگام خواندن قرآن، چشم می بیند، و زبان می‌خواند و گوش می شنود؟ این‌ها حواس ظاهری هستند ولی ما ابعاد دیگری داریم؛ از جمله عقل. این بُعد، نعمت بزرگی است که خداوند به بشر عطا فرموده است.

پس دانستن زبان عربی و یا معانی کلمات، فقط مربوط به ظاهر قرآن است. و حتی تفسیر نیز ظاهر قرآن است. عمق قرآن را که تا هفتاد بطن بیان کرده اند، و معارف عمیق آن را فقط حضرات معصومین که اولی الامر هستند می دانند. «لا یمسه الا المطهرون» آنانی که دارای طهارت باطنی و صفای درون و حالاتی معنوی‌اند، و علم لدنی دارند، کسانی که مطهّرند و می‌توانند حقایق قرآن را بفهمند ولی بقیه مردم حتی نمی‌توانند معنی آن طهارت را درک کنند!

البته با کسب معارف، و تزکیه نفس و صفای درون می‌توان تا حدودی به معارف قرآن رسید. به هرحال عالم هستی به‌قدری عظمت و اسرار دارد که اگر توجه ما فقط به امور مادی دنیا باشد به این اسرار نخواهیم رسید.

از جمله آداب قرائت، حضور قلب و تدبر در آیات، و فهم معانی قرآن است و از الفاظ و کلمات آیات که جسم قرآنند، باید به معانی و حقیقت کلمات و آیات که روح آن هستند، توجه کرد.