زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
راه رسیدن به معارف قرآن
به نام خداوند هستی بخش و هستی آفرین؛ خدایی که با اسم «رحمن» موجودات را هستی بخشید و با اسم «رحیم» آن‌ها را به کمال سوق داد.
ای خالق ذوالجلال و رحمن رحیم
دورم بـنما ز شـرّ شیـطان رجیـم
از چشمه فیض خویش سیرابم کن
من عاصی‌ام و توئی خداوند کریم
حضرت رسول(ص) فرمود: «انا مدینه العلم و علی بابها»؛ علی(ع) باب مدینه علم است (آن شهر علم و معارف قرآن و دین، و معرفت برای رسیدن به حقایق).
حضرت می فرماید: برای رسیدن به معارف قرآن و حقیقت الهی باید به وسیله ائمه معصومین که ثقل دوم قرآن هستند اقدام کنی؛ زیرا قرآن و عترت رسول(ص) باهم هستند و از هم جدا نمی شوند، چون اگر آن‌ها را از هم جدا بدانیم به حقیقت نخواهیم رسید.
امام علی(ع) بعد از حضرت رسول(ص) انسان کامل و معصوم، و ولی الله است، که عارف علوم اولین و آخرین می باشد و اوست که میفرماید: «لو شئت لأوقرت سبعین بعیرا من تفسیر فاتحة الکتاب»(اگر بخواهم، هفتاد بار شتر در تفسیر سورۀ فاتحه الکتاب می نویسم)
مگر فاتحه الکتاب چیست؟ ما روزی حداقل ده بار سوره فاتحه را در نماز تکرار می‌کنیم. اما چه وقت می‌خواهیم به حقیقت سوره حمد برسیم؟! اگر کسی قرآن را بخواند به قصد این‌که بفهمد، خداوند به اندازۀ سعه وجودی‌اش به او عنایت خواهد کرد.
و حتی اصحاب رسول(ص) و امام علی(ع)، آنانی که توانستند به حقیقت معارف الهی برسند افراد کمی بودند و نیز همه آن‌ها در یک سطح نبوده‌اند؛ مثلا سلمان با اباذر در یک سطح نبودند.