معارف توحیدی، عرفان و موحد
خلاصه مطالب توحید در قرآن:
قبل از ورود به بحث جا دارد مطالبی درباره توحید مطرح شود.
از نظر قرآن، موحد کسی است که به یگانگی خداوند و تمام مراحل توحید اعتقاد داشته باشد؛ که در شعار کلمة طیبه «لا اله الا الله» خلاصه می شود، و این اعتقاد به طور اجمال باید در هر موحدی وجود داشته باشد.
هیچ معرفتی را یارای نیل به بلندای معارف توحیدی و عرفان صفات و اسماء الهی نیست. از این رو تمام تحریف های فکری و انحراف های عملی، پایه در بی معرفتی نسبت به توحید، و فرورفتگی در وادی سرگردانی شرک داشته و همان طور که تنها توحید سعادت آفرین است، تنها شرک شقاوت زاست و بدبختی به همراه دارد.
همان گونه که اصل وجود یگانه و هستی یکتای الهی مایه حیات و عامل قیام جهان و جهانیان است و همه هستی به خدای «حی و قیوم» تکیه و اعتماد دارد، تمام اندیشه های اصیل و افکار قویم، مرهون وابستگی و پیوستگی به اندیشه توحیدی است.
خداوند متعال هیچ کلامی را برتر از توحید نیافرید و هیچ سخنی را به عظمت و جلالت «لا اله الا الله» نیاورد، که رسول گرامی اسلام فرمود: «ما قلتُ و لا قال القائلون قبلی مثل قول «لا اله الا الله»
این کلام حکایت از کلام بی نظیر توحید دارد، که انسان با تسلیم قلب و تزکیه و با سلاح علم، انشاء الله سعی کند به معرفت توحید به اندازه سعه وجودی خود نائل شود.