زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
توجه به ربوبیت الهی؛ راهی برای خداشناسی
کلمه «رب» همان‌گونه که گفته شد در اصل به معنای «مالک و صاحب» است، ولی نه هر صاحبی، بلکه صاحبی که عهده‌دار تربیت و پرورش می‌باشد، به همین سبب در فارسی به عنوان پروردگار ترجمه میشود.
دقت در سیر تکاملی موجودات زنده، و تحول و دگرگونی‌های موجودات بی جان، و فراهم آمدن زمینه موجودات، و ریزه کاری هایی که در هر یک از این قسمت‌ها نهفته شده است، یکی از بهترین راه‌های خداشناسی به شمار می‌آید.
و هماهنگی‌هایی که در میان اعضای بدن ماست که اغلب بدون آگاهی ما بر قرار می باشد، یکی از نمونه های زنده آن است. مثلا هنگامی که حادثه مهمی در زندگی ما رخ می دهد، و باید با تمام توان در برابر آن به پاخیزیم، در یک لحظه کوتاه، فرمان هماهنگ به همه ارگان‌های بدن به‌صورت ناآگاه صادر میشود، بلافاصله، ضربان قلب بالا می رود، تنفس شدید می شود، تمام نیروهای بدن بسیج می‌شوند، مواد غذایی و اکسیژن هوا از طریق خون به طور فراوان به تمام سلول‌ها می رسد، اعصاب آماده کار و عضلات آماده حرکت بیش‌تر می شوند، نیروی تحمل انسان بالا می رود، احساس درد کم‌تر می شود، خواب از چشم می پرد، خستگی از اعضاء فرار می کند و احساس گرسنگی به کلی فراموش می شود.
چه کسی این هماهنگی عجیب را در میان تمام ذرات وجود انسان، ایجاد می کند؟ آیا این پرورش جز از ناحیه خداوند عالم و قادر ممکن است؟
آیات قرآن پر است از نمونه های این پرورش الهی، و هر کدام دلیل روشنی برای شناخت خدا هستند. پس با تمام وجود و با اخلاص می گوییم «الحمد لله رب العالمین»؛ همه ستایش ها برای اوست.