زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
راهیان راه
با این‌که قرآن، هدایت برای همگان (هدی للناس) و بیم رسان و تذکار برای آدمیان((للعالمینَ نذیراً) است، مردم را به سه دسته تقسیم کرده است:
غضب‌شدگان، گمراهان و گروهی که مورد نعمت هدایت قرارگرفته و ثابت قدم مانده‌اند.
با این همه، خداوند به وسیله قرآن یک گروه مخصوص را هدایت می کند؛ گروهی که هر کاری را خالصاً لله انجام می دهند، و همواره رضای حق را در نظر می گیرند.
آری! اینان راهیان راستین راه الهی اند. خدای متعال تکویناً در مرحله بقاء دستشان را می گیرد، و به راه سلامت می رساند. و در پایان هم، به آسانی از این دنیای پرخطر بیرون می روند.
به عیسی مسیح(ع) اجازه می دهد که درباره خود بگوید:
وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا ﴿٣٣﴾ ذَلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ
و سلام بر من روزى كه زاده شدم، و روزى كه مىميرم، و روزى كه زنده برانگيخته مىشوم.«۳۳» اين است عيسى بن مريم،
یا درباره حضرت یحیی(ع) می فرماید:
وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا ﴿١٥﴾
و بر او سلام باد روزى كه زاده شد، و روزى كه مىميرد، و روزى كه زنده برانگيخته مىشود
یعنی این سه نشأء را اینان به سلامت طی کنند: سالم می میرند، و کسی سالم می‌میرد، که سالم زندگی کرده باشد. کسی در قیامت سالم محشور می شود که سالم مرده باشد.
گروهی که هر کاری را خالص برای خدا انجام می دهند، و همواره رضای حق را در نظر می گیرند. آری! اینان راهیان راستین راه الهی اند
بنابراین عده ای از بندگان که با استفاده از هدایت‌های الهی، راه را یافته و خود را در راه خدا و اوامر الهی قرار دادند، خدای متعال در مرحله بقاء دستشان را می گیرد و به راه سلامت می رساند. آنها در پایان هم، به آسانی از این دنیای پر خطر بیرون می روند.
و اما مقام مولای متقیان علی(ع)
امام علی(ع) هنگامی که ضربه به فرق مبارکشان می‌خورد،می فرماید: «فزت و رب الکعبه».
تولد علی(ع) در کعبه خانه خدا بود و شهادت ایشان نیز در مسجد خانه خدا رخ داد؛ آن‌هم در حال عبادت که عبد نزدیک ترین مقام تقرب را با خدای خود دارد؛ آن‌هم نماز علی(ع)! چه نمازی، ارتباط علی با خالق خودش در حال سجده: «سبحان ربی الاعلی و بحمده»
می گوید: نه فقط صلاتی و نسکی بلکه
إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
مسلماً نماز و عبادتم و زندگى و مرگم براى(از) خدا پروردگار جهانيان است
تولد و حیات و ممات برای خدا
حضرت رسول(ص) به امام علی(ع) می فرماید: تو را در ماه رمضان به شهادت می رسانند. نگفت چرا و…، ولی گفت: «أفی سلامة فی الدینی» علی است، اولین مسلمان و با آن همه فضائل ولی می فرماید: آیا دین من سالم است؟ از این رو در وقت ضربت می گوید: «فزت و رب الکعبه» به خدا سعادتمند شدم.
ما در زیارت امام حسین(ع) می‌گوییم: «یا لیتنا کنا معکم و نفوز فوزا عظیماً».
یعنی حسین(ع) به سعادت رسید، یاران حسین(ع) در رکاب مولایشان به فوز عظیم نائل شدند.