حقیقت دنیا از دیدگاه قرآن
وَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
اين زندگى دنيا جز سرگرمى و بازيچه نيست و زندگى حقيقى همانا [در] سراى آخرت است اى كاش مىدانستند.
يَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ
از زندگى دنيا ظاهرى را مىشناسند و حال آنكه از آخرت غافلند
اكثر به امور ظاهری زندگي دنيا(مانند صنعت و تجارت و لذتهای آنی) مشغولند، و از عالم آخرت(و وعده ثواب و عقاب حق) بهكلی بيخبرند؛ یعنی اكثر مردم به ظاهر حيات دنيا توجه ميكنند و از حيات اخروی و حقائق عوالم ديگر در غفلت هستند.
خداوند، عوالم زيادی دارد كه هر عالم دارای موجودات فراوانی است و هيج موجودی در هيچ عالمی عبث خلق نشده است. بیشتر مردم در حيات دنيا بر پايه جهل و غفلت بخصوصی به سر میبرند. ممكن است کسی عالم و پروفسور هم باشد اما درباره مهمترين مساله (من أين في أين و الي أين؛ از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود) در غفلت باشد.
و اگر انسان طالب حقيقت است بايد حقيقت دنيا را بشناسد و در طلب شناخت حيات حقيقی(حيات طیب و الهی) و معرفت معارف الهی بر آید. اینگونه بيداری را يقظه و انتباه ميگويند.
یاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ آمِنُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِيَ أَنزَلَ مِن قَبْلُ وَمَن يَكْفُرْ بِاللّهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلًا بَعِيدً
اى كسانى كه ايمان آوردهايد به خدا و پيامبر او و كتابى كه بر پيامبرش فرو فرستاد و كتابهايى كه قبلا نازل كرده بگرويد و هر كس به خدا و فرشتگان او و كتابها و پيامبرانش و روز بازپسين كفر ورزد، در حقيقت دچار گمراهى دور و درازى شده است.
اين قول از جانب خداوند خطاب به صاحبان ايمان است. بايد ايمان سطحي تبديل به ايمان قلبی و عميق و يقين شود؛ ايمان به خدای متعال و اسماء و صفات الهی و عمل به احكام اسلام، که انسان را به حق و حقيقت ميرساند.
و تا زمانی كه امور فوق حاصل نشده، غفلت بسيار سخت و بزرگی دامنگير همه است. بايد انسان از اين جهل و گمراهی به سوی هدایت الهی سفر كند؛ وگرنه در خسران مبين خواهد شد.