نکته ها :

نکته ها :

حالات مردم در برخورد با نعمت

انسان در برخورد با نعمت چهار حالت دارد: حسادت، بُخل، ایثار، غبطه.

اگر فکر کرد، حال که ما فلان نعمت را نداریم، دیگران هم نداشته باشند، «حسادت» است.

اگر گفت: فقط ما از این نعمت برخوردار باشیم ولی دیگران نه، این «بُخل» است.

اگر گفت: دیگران از نعمت برخوردار باشند، اگر چه به قیمتی که ما محروم باشیم، این «ایثار”است.

اگر گفت: حالا که دیگران از نعمت برخوردارند، ای کاش ما هم بهره مند می شدیم، این «غبطه”است.

امام باقر(ع) فرمودند: من گاهی به بعضی از فرزندانم محبت می کنم و آن ها را روی زانوانم می نشانم در حالی که استحقاق این همه محبت را ندارند، تا مبادا علیه سایر فرزندانم حسادت بورزند و ماجرای یوسف تکرار شود.

آیا می دانی؟

۱ـ فکر خطرناک، انسان را به کار خطرناک می کشد. «لیوسف…احب…اقتلوا»

۲ـ حسادت، انسان را تا برادر کشی سوق می دهد. «اقتلوا یوسف».

۳ـ انسان، خواهان محبت است و کمبود محبت، مایه بزرگ ترین خطرات و انحرافات است.«یخل لکم وجه ابیکم».

۴ـ با این که قرآن راه محبوبیت را ایمان و عمل صالح معرفی می کند، «ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن وداً». اما شیطان، راه محبوب شدن را برادرکشی ترسیم می کند. «اقتلوا…یخل لکم وجه ابیکم»

۶ـ شیطان با وعده توبه در آینده، راه گناه امروز را باز می کند. «و تکونوا من بعده قوماً صالحین».

۷ـ علم و آگاهی، همیشه عامل دوری از انحراف نیست. برادران با آن که قتل یا تبعید یوسف را بد می دانستند، «تکونوا من بعده قوماً صالحین» اقدام کردند.