ما نیز یعقوب وار به انتظار خواهیم نشست
ما صبر و انتظار را از یعقوب آموخته و یعقوبوار منتظر مهدی صاحب الزمان(عج) نشسته ایم. نه ناامیدی به ما دست می دهد که ناامیدی از صفات کافران است، و نه سستی در انتظار.
ذره ذره وجودمان هر لحظه و هر جا او را می بیند و از فراق او شکوه می کند؛ زیرا وجود ما از اوست و ما به واسطه او زندهایم و روزی می خوریم.
ای ذخیره خدا در زمین و ای دست خدا بر زمینیان! تا کی در رنج فراقت صبر کنیم و سخنی نگوییم و تا کی در آتش هجرت بسوزیم و شکوه نکنیم؟ کاش می دانستیم پایان این هجر کجاست و سر منزل این وصل در کدام سرزمین است!
همان طور که امام صادق(ع) می فرماید: «فلیتوقّعوا الفرج صباحاً و مساءً».(در آن زمان(زمان غیبت) شیعیان باید صبح و شام چشم به راه تحقق ظهور باشند).
ای زیباترین امید و ای سرسبزترین وصال! بدان که ما سر بر جاده های انتظارت گذاشته و تشنه وصالت هستیم. بیا ای زلال چشمه ساران! دل های شیفته ما چون کویری تشنه باران بهاری توست و هستی ما از آب زلال چشمه سار وجودت. «من الماء کلّ شیئ حیّ».