اشاره ای کوتاه به محتوای آیات

اشاره ای کوتاه به محتوای آیات

وَقَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعَ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ
سپس رو به آ‌ن‌ها کرد و گفت: «ای جمعیت اشراف! در باره خواب من نظر دهید اگر قادر به تعبیر خواب هستید»
يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَايَ إِنْ كُنْتُمْ لِلرُّؤْيَا تَعْبُرُونَ ﴿٤٣﴾

ولی اطرافیان ملک بلافاصله گفتند: «که این ها خواب های پریشان است و ما به تعبیر این گونه خواب های پریشان آشنا نیستیم»
قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ وَمَا نَحْنُ بِتَأْوِيلِ الْأَحْلَامِ بِعَالِمِينَ ﴿٤٤﴾

در این جا ساقی شاه که سال ها قبل از زندان آزاد شده بود، به یاد خاطره زندان و تعبیر خواب یوسف افتاد؛ رو به سوی سلطان و حاشیه نشینان کرد و چنین گفت: من می توانم شما را از تعبیر این خواب خبر دهم، مرا به سراغ استاد ماهر این کار که در زندان است بفرستید.

وَقَالَ الَّذِي نَجَا مِنْهُمَا وَادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ أَنَا أُنَبِّئُكُمْ بِتَأْوِيلِهِ فَأَرْسِلُونِ ﴿٤٥﴾
آری! در گوشه این زندان، مردی روشن ضمیر و با ایمان و پاکدل زندگی می کند که قلبش آیینه حوادث آینده است، اوست که می تواند پرده از این راز بر دارد، و تعبیر این خواب را بازگو کند.

ساقی به زندان رفت و تعبیر خواب شاه را سؤال نمود و گفت: ای یوسف! ای راستگو! ما را خبر نما از تعبیر خواب سلطان که هفت گاو لاغر هفت گاو فربه را خوردند و هفت خوشه سبز…

يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنَا فِي سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعِ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ لَعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٤٦﴾

یوسف بی آن که هیچ قید و شرطی قائل شود و یا پاداش بخواهد، فوراً خواب را به عالی ترین صورتی تعبیر کرد؛ تعبیری گویا و خالی از هر گونه پرده پوشی، و توأم با راهنمایی و برنامه ریزی برای آینده تاریکی که در پیش داشتند، «او چنین گفت هفت گاو سمین فربه و نیز هفت خوشه سبز و تازه عبارت از هفت سال پر برکت و نعمت می باشد.

و هفت سال نعمت فراوان می گردد و هفت گاو لاغر و هفت خوشه خشک عبارت از هفت سال قحطی و خشک سالی است پس در آن سال های فراوانی و برکت طبق معمول زراعت کنید و گندم ها را با همان خوشه در انبار ذخیره کنید، جز به مقدار کم و جیره بندی که برای خوردن نیاز دارید.

قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِي سُنْبُلِهِ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تَأْكُلُونَ ﴿٤٧﴾ ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ ﴿٤٨﴾

اما بدانید که بعد از هفت سال خشک و کم باران و سخت در پیش دارید که تنها باید از آن چه از سال های قبل ذخیره کرده اید استفاده کنید؛ وگرنه هلاک خواهید شد.

«ولی مراقب باشید در آن هفت سال خشک و قحطی نباید تمام موجودی انبارها را صرف تغذیه کنید، بلکه باید مقدار کمی برای زراعت سال بعد که سال خوبی خواهد بود نگهداری کنید.»
ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَفِيهِ يَعْصِرُونَ

بعد از آن سالی فرا می رسد پر باران که مردم از این موهبت الهی بهره مند می شوند.

نه تنها کار زراعت و دانه های غذایی خوب می شود بلکه علاوه برآن دانه های روغنی و میوه هایی که مردم آن را می فشارند و از عصاره آن استفاده های مختلف می کنند نیز فراوان خواهد بود.(و فیه یعصرون).و به قولی دوشیدن شیر پستان گاوها و گوسفندان است.