وحّد به غیر خدا توجه نمی کند
بالاترین درس یوسف به زندانیان، درس توحید و یگانه پرستی بود؛ همان درسی که محصولش آزادی و آزادگی است.
توحید تنها در این نیست که خداوند یگانه و یکتا است، بلکه باید در تمام شؤون زندگی انسان پیاده شود، و یکی از بارزترین نشانه هایش این است که انسان موحّد به غیر خدا تکیه نمی کند.
نمی گوییم عالم اسباب را نادیده می گیرد و در زندگی دنبال وسیله و سبب نمی رود، بلکه می گوییم تأثیر واقعی را در سبب نمی بیند بلکه سر نخ همه اسباب را به دست «مسبب الاسباب» می بیند و به تعبیر دیگر برای اسباب استقلال قائل نیست و همه آنها را پرتوی از ذات پاک پروردگار می داند.
ممکن است عدم توجه به این واقعیت بزرگ در باره افراد عادی قابل گذشت باشد، اما سر سوزن بی توجهی به این اصل برای اولیای حق مستوجب مجازات است، هر چند ترک اولایی بیش نباشد و دیدیم چگونه یوسف بر اثر یک لحظه بی توجهی در این مسأله حیاتی سال ها زندانی اش تمدید شد تا باز هم در کوره حوادث پخته تر و آبدیده تر شود، و بداند در این راه نباید جز بر نیروی الله و مردم ستمدیده ای که در راه الله گام بر می دارند تکیه نماید. و این درس بزرگی است برای همه پویندگان این راه و مبارزان راستین.