پذیرایی یوسف از برادران
یوسف دستور داد تا برای هر یک از برادران لباسی فاخر بیاورند و آن ها را در مکانی باشکوه منزل دهند و پذیرایی نمایند. او برای این که شکر نعمت را به جای آورد و نیز درسی برای برادرانش باشد، گفت: «خداوند بر ما منت نهاده است و تقواپیشگانی را که صبور و شکیبا باشند، پاداش می دهد و اجر نیکوکاران را ضایع نمی گرداند.».
قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا إِنَّهُ مَنْ يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٩٠﴾
…خداوند(به رحمت بی حساب خود) بر ما منت نهاد(و ما را به دیدار هم بعد از چهل سال رسانید) هر کس در حوادث تقوی و صبر پیشه کند(سرانجام پیروز میشود) و خدا اجر نیکوکاران را ضایع نمی کند
یوسف برادران را به سرای خویش دعوت نمود و آن ها را در کنار خویش نشاند و از احوال پدرشان یعقوب جویا شد. برادران یوسف، پدر را به درد هجران مبتلا نموده بودند و پیوسته گریان می دیدند و از درد فراق او رنج می بردند. خداوند متعال از روی تکوین، اعمال و کرده های برادران را آمرزید و دعاهای یعقوب را مستجاب نمود.
انسان هر چه به وظایف بندگی خویش عمل کند، به بندگی تشریعی که وظیفه اصلی اوست، عمل نکرده است و این لطف و موهبت بی کران پروردگار متعال را بازگو می کند که چقدر بندگان را دوست دارد و از روی محبت خویش بر آنان منت می نهد و با تکوین و الطاف بی نهایت خود، انسان را به اهدافش می رساند. اما باید دانست که تکوین نیز اجباری نیست؛زیرا او خود فرموده است اجر تقواپیشگان را می دهم.