دعوت یوسف از پدر و خانواده

دعوت یوسف از پدر و خانواده
آیات ۹۳ تا ۱۰۲

در این آیات داستان یوسف خاتمه می پذیرد، برادران را وادار می کند پیراهنش را به منزل پدر برده و به روی پدر بیفکنند، و او را در حالی که دیدگانش بهبودی یافته با همه خاندانش به مصر بیاورند، و ایشان نیز چنین کردند، و در آخر یوسف به دیدار پدر و مادر نائل آمد.

اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٩٣﴾
اين پيراهنم را ببريد، و روى صورت پدرم بيندازيد، كه بينا مى‏شود و همه خاندانتان را نزد من آوريد
تتمه کلام یوسف است که برادران را دستور می دهد پیراهنش را نزد پدر ببرند و بر او بیندازند، تا خداوند دیدگانش را بعد از آن که از شدت اندوه نابینا شده بود شفا دهد.

و این آخرین عنایت بی سابقه ای است که خداوند در حق یوسف اظهار نمود، و مانند سایر اسبابی که در این سوره و این داستان بود بر خلاف جهتی که طبعاً جریان می یافت جریانش داد. ایشان می خواستند با آن اسباب و وسائل او را ذلیل کنند، اما خداوند با همان اسباب او را عزیز کرد؛ می خواستند از آغوش پدر به دیار غربتش بیندازند، و بدین جهت در چاهش انداختند، خداوند همین سبب را سبب راه یافتنش به خانه عزیز و آبرومندترین زندگی قرار داد.

و در آخر بر اریکه عزت و سلطنتش نشانید، و برادرانش را برابر تخت سلطنتی او ذلیل و خوار نموده و به التماس و تضرع در آورد؛ تضرعی که آیه «یا ایها العزیز مسنا و اهلنا الضر و جئنا ببضاعة مزجاة فاوف لنا الکیل و تصدق علینا ان الله یجزی المتصدقین» آن را حکایت می کند.

و همچنین ملکه مصر، همسر عزیز، عاشق او شد و با او بنای مراوده گذاشت، تا بدین وسیله او را در مهلکه فجور بیفکند، ولی خداوند عشق زلیخا را نیز سبب ظهور و بروز پاکی و برائت ساحت و کمال عفت او قرار داد، دربار مصر او را به زندان افکند، و خداوند همین زندان را وسیله عزت و سلطنت او قرار داد.

برادران آن روز که وی را در چاه انداختند، پیراهن خون آلودش را برای پدر آورده، به دروغ گفتند مُرده؛ آری! پیراهن خون آلود که باعث اندوه و گریه و در آخر کوری او شد اما خداوند به وسیله پیراهن او چشم وی را شفا داد و روشن کرد، و خلاصه تمامی اسباب دست به دست هم دادند تا او را بی مقدار و خوار سازند، ولی چون خدا نخواست، روز به روز بزرگ تر شد. آری! آن‌چه خدا می‌خواست، غیر از آن چیزی بود که اسباب طبیعی به سوی آن جریان می‌یافت، و خدا بر کار خود غالب است.