فضیلت و ثواب تلاوت سوره الرحمن

فضیلت و ثواب تلاوت سوره الرحمن

از آنجا که این سوره ، حس شکرگزاری را در انسانها در عالیترین وجهی بر می انگیزد، و بیان نعمتهای مادی و معنوی دنیا و آخرت ، شوق طاعت و بندگی را در دل او افزایش می دهد فضیلتهای فراوانی برای تلاوت آن در روایات آمده است ، البته تلاوتی که در اعماق روح انسان نفوذ کند و مبدأ حرکت گردد، نه مجرد لقلقه زبان .

از جمله در حدیثی از رسول خدا (ص) می خوانیم : «هر کسی سوره الرحمن را بخواند خداوند به ناتوانی او (در ادای شکر نعمتها) رحم می کند ، و حق شکر نعمتهایی را که به او ارزانی داشته خودش اداء می کند

و در حدیث دیگری از آن حضرت آمده است : « هر کس سوره الرحمن را بخواند و هنگامی که به آیه « «  فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ » می رسد بگوید: «لا بشیءٍ من الائِکَ ربِّ اُکُذِّب » (خداوندا هیچ یک از نعمتهای تو را انکار نمی کنم ) اگر این تلاوت در شب باشد و بمیرد شهید خواهد بود، و اگر در روز بمیرد نیز شهید خواهد بود .

و با نظری کلی این سوره ، در این مقام است که خاطر نشان سازد که خدایتعالی عالم و أجزاء آن از زمین و آسمان ، و خشکی و دریاها، و انس و جان را طوری آفریده ، و نیز أجزاء هر یک را طوری نظم داده ، که جن و انس بتوانند در زندگی خود از آن بهره مند شوند، و قهراً عالم به دو قسمت و دو نشئه تقسیم می شود، یکی نشئه ی دنیا که بزودی خودش با اهلش فانی می شود، و یکی نشئه آخرت که همیشه باقی است، و در آن نشئه سعادت از شقاوت و نعمت از نقمت متمایز می گردد.

با این بیان روشن میشود که عالم هستی از دنیایش گرفته تا آخرتش نظامی واحد دارد، تمامی أجزاء و ابعاض این عالم با أجزاء و ابعاض آن عالم مرتبط است. و اجزای عالم هستی ارکانی قویم دارد، ارکانی که یکدیگر را اصلاح می کنند، این جزء مایهء تمامیت آن جزء دیگر، و آن مایهء تمامیت این است.

پس آنچه در عالم است چه عینش و چه اثرش از نعمت ها و آلاء خدایتعالی است ، بهمین جهت پشت سر هم از خلایق می پرسد و با عتاب هم می پرسد که : «فبای آلاء ربّکما یکذبان» (بکدامیک از آلاء و نعمتهای پروردگارتان تکذیب می کنید؟) این خطاب عتاب آمیز در این سوره سی و یک مرتبه تکرار شده است.

و باز به همین مناسبت است که این سوره با نام «رحمن» آغاز گردید، که صفت عمومی و همگانی خداست، رحمتی که مؤمن و کافر ، و دنیا و آخرت را در بر دارد، و در آخر نیز سوره با آیه (تبارک اسم ربک ذی الجلال و الاکرام) ختم می شود.