پیام ها

پیام ها

۱ ـ خداوند، خالق انسان است؛ نه طبیعت بی جان . «الرّحمن…خلق الانسان» .

۲ ـ خلقت انسان، جلوه ای از رحمت الهی است . «الرّحمن…خلق الانسان» .

۳ ـ مؤلف کتاب تشریح، همان مؤلف کتاب تکوین است. «علّم القرآن؛ خلق الانسان» .

۴ ـ قرآن، بر انسان ، شرافت و تقدم دارد. (فکر و معرفت، بر جسم و طبیعت مادی مقدّم است.) «علم القرآن ، خلق الانسان» .

۵ ـ قرآن، سر آمد تمام کتاب ها ، و انسان سر آمد تمام مخلوقات است. «علّم القرآن، خلق الانسان» .

۶ ـ انسان، در سایه فرا گیری قرآن، به کمال خلقتش دست می یابد. «علّم القرآن، خلق الانسان » .
سومین نعمت اشاره به نعمت بیان .

در آیه بعد به یکی از مهمترین نعمتها ، بعد از نعمت آفرینش انسان ، اشاره کرده می افزاید:
* عَلَّمَهُ الْبَیَانَ.» به او بيان آموخت ؛

خداوند بیان را به او تعلیم کرد. و کلمة (بیان) در جمله مورد بحث به معنای پرده برداری از همه چیز است، و مراد بآن در اینجا کلامی است که از آنچه در ضمیر است پرده بر می دارد ، و خود این از عظیم ترین نعمت های الهی است، و تعلیم این بیان از بزرگترین عنایات الهی به انسانها است ، (آری اینکه خدای سبحان ابزار سخن گفتن را به ما داده، و طرز آنرا بما آموخته، تا آنچه در دل خود داریم بدیگران منتقل کنیم، و به آنها بفهمانیم که چه میخواهیم و چه می فهمیم، براستی از عظیم ترین نعمت ها است).

در تفسیر نمونه اشاره به «علمه البیان» (خداوند بیان را به او تعلیم کرد).آمده است:
بیان از نظر مفهوم معنی گسترده ای دارد، و به هر چیزی گفته می شود که مبین و آشکار کننده چیزی باشد، بنابراین نه فقط نطق و سخن را شامل می شود که حتی کتابت، و خط ، و انواع استدلالات عقلی، و منطقی که مبین مسائل مختلف و پیچیده است همه در مفهوم بیان جمع است، هر چند شاخص این مجموعه همان «سخن گفتن» است.

گر چه ما به خاطر عادت به سخن گفتن آن را مسأله ساده ای فکر می کنیم. ولی در حقیقت سخن گفتن از پیچیده ترین و ظریف ترین اعمال انسان است ، بلکه می توان گفت: هیچ کاری به این ظرافت و پیچیدگی نیست!

۱ – زیرا از یکسو دستگاههای صوتی برای ایجاد اصوات مختلف با یکدیگر همکاری می کنند.

۲ – ریه هوا را در خود جمع می کند و آنرا تدریجاً از حنجره بیرون می فرستد.

۳ – تارهای صوتی به صدا در می آیند، و صداهای کاملاً متفاوت که بعضی نشانه رضا و دیگری خشم و دیگری استمداد. و دیگری تکلم و دیگری محبت یا عداوت است ایجاد می کنند. سپس با این صداها با کمک زبان و لبها و دندانها و فضای دهن، حروف الفبا را به سرعت و ظرافت خاصی به وجود می آورند، و به تعبیر دیگر، آن صدای ممتد و یکنواخت که از حنجره بیرون می آید به اشکال و اندازه های مختلف بریده می شود و حروف از آن تشکیل می گردد.

از سوی دیگر مسئله وضع لغات پیش می آید که انسان بر اثر پیشرفت فکری لغات گوناگون برای انواع نیازهای مادی و معنوی وضع می کند، و عجیب اینکه هیچگونه محدودیتی برای انسان در وضع لغات نیست، و تعداد زبانهای موجود در دنیا به قدری زیاد است که دقیقاً‌ نمی توان آنها را احصا کرد.

و حتی با گذشت زمان لغات و زبانهای جدیدی تدریجاً تشکیل می شود بعضی تعداد زبانهای موجود در دنیا را سه هزار زبان می دانند و بعضی این عدد را بالاتر از این ذکر کرده اند. ولی به نظر می رسد که هدف شمارش اصول السنه بوده مثلاً‌ زبان فارسی و گرنه اگر زبانهای محلی را در نظر بگیریم ، مطلب از آن هم فراتر است تا آنجا که دیده شده دو روستای مجاور با دو زبان مختلف محلی صحبت می کنند.

از سوی سوم: مسأله تنظیم جمله بندیها و استدلالات با بیان احساسات از طریق عقل و فکر پیش می آید که روح بیان و نطق است و به همین دلیل سخن گفتن مخصوص انسانهاست.

اما حیوانات ، درست است که بسیاری از حیوانات برای تفهیم نیازهایشان اصوات مختلفی ایجاد می کنند، ولی تعداد این اصوات بسیار محدود و گنگ و مبهم است.در حالی که بیان به صورت گسترده و نامحدود در اختیار انسانها قرار دارد.
چرا که خداوند قدرت فکری لازم را برای سخن گفتن به آنها بخشیده است.