زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
بخش دوم
نعمتها در آخرت
آیات ۲۶ تا ۳۰
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿٢٦﴾ وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ﴿٢٧﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٢٨﴾ يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ﴿٢٩﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴿٣٠﴾
همه آنان كه روى اين زمين هستند ، فانى مىشوند .«۲۶» و تنها ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى مىماند .«۲۷» پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مىكنيد ؟«۲۸» هر كه در آسمان ها و زمين است از او درخواست [حاجت] مىكند ، او هر روز در كارى است .«۲۹»پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مىكنيد ؟
همه فانی و بقاء بس توراست.
در ادامه آیات به فصل جدیدی از نعمتها اشاره دارد که در آخرت است، و در مقدمه ذکر نعمتها در آخرت.، به فنای موجودات در روی زمین اشاره دارد گوئی این آیات برزخی است بین نعمتهای دنیوی و اخروی و می فرماید:
« کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ * وَیَبْقَی وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ »
تمام کسانی که روی آن (زمین) هستند فانی می شوند. و تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی می ماند.
آری، ما همه فانی، و بقا بس تو راست. باز در ادامه نعمتهای الهی در این آیات می فرماید: (تمام کسانی که بر روز زمین زندگی می کنند فانی می شوند) کل من علیها فان.
حال سؤال اینست که : چگونه «مسأله فنا» می تواند در زمره نعمتهای الهی قرار بگیرد؟
ممکن است از این نظر باشد که این فنا به معنی فنای مطلق نیست، بلکه دریچه ای است به عالم بقا و دالان و گذرگاهی است که شرط وصول به سرای جاویدان عبور از آن است.(نمونه).