ادامه وصف نعمتهای بهشت

ادامه وصف نعمتهای بهشت

و در ادامه وصف بهشت و نعمتهای آن می افزاید:
« فِیهِمَا مِن کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ » (رحمن/۵۲)
در این آیه حالا نوبت به میوه های این دو باغ بهشتی می رسد، می فرماید: در آنجا از هر میوه ای دو نوع است، نوعی که در دنیا نمونه آنرا دیده اید، و نوعی که هرگز شبیه و نظیر آن را در این جهان ندیده اید، بعضی مفسرین آن را دو میوه- دو نوع میوه تابستانی، زمستانی،‌و یا خشک، تر و یا کوچک و بزرگ، تفسیر کرده اند، ولی هیچیک از اینها دلیل روشنی ندارند، این اندرز مسلم است که میوه های بهشتی کاملاً متنوع و گوناگون می باشد، و هر کدام از دیگری بهتر و جالبتر است.
خلاصه آنکه بهشت روحانی و جسمانی، بهشت روحانی و چشمه آن، و میوه آن لذائذ روح افزائی است که روح و قلب اهلش را تقویت می کند و قوت بخش حیات جان آنان است و نعمتهای جسمانی نیز در خور خودش حیات بخش قوای جسمانی است.(این مطلب نیاز به تأمل دارد).
« فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ »
اشاره به اینکه شما افراد آدمیان و جنّیان با این همه نعمتهای دنیوی و اخروی که از طرف پروردگار برای شما مهیا شده چگونه سپاس گذاری نمی کنید، و انکار نعمت می نمائید.

نکته ها

۱ـ در بند چهلم دعای جوشن کبیر می خوانیم «یا خیر المحبوبین» خداوند بهترین محبوب است، پس ترس ما از مقام اوست، نه ذات او، مقام آگاهی و حضور و عدل و احاطه او.
۲ـ خوف از مقام الهی، عامل پیشگیری از گناه و رسیدن به بهشت است. چنانکه در آیه ۴۰ سوره نازعات می خوانیم «و اما من خاف مقام ربه و نهی النفس عن الهوی فان الجنة هی المأوی» آنکه از مقام پروردگارش خوف داشته باشد و نفس خود را از هوس ها باز دارد، پس قطعاً بهشت موعود جایگاه اوست.
۳ـ سر چشمه خوف باید معرفت و شناخت پروردگار باشد. «خاف مقام ربّه». چنانکه اشکی ارزشمند است که بر اساس شناخت باشد. «تفیض من الدمع ممّا عرفوا من الحق» یعنی به خاطر شناخت و معرفتی که پیدا کردند اشک می ریختند
۴ـ در سوره انسان، در باره اهل بیت (ع) می خوانیم که غذای خود را به یتیم و مسکین و اسیر دادند و گفتند: «انّا نخاف من ربّنا یوماً عبوساً قمطریراً» و در این آیه می خوانیم: «و لمن خاف مقام ربّه جنّتان» پس اهل بیت قطعاً بهشتی هستند.