در حالات بهشتیان

در حالات بهشتیان
در آیات پیشین سه قسمت از ویژگیهای این دو باغ بهشتی مطرح شد، اکنون به سراغ ویژگی چهارم می رویم که می فرماید: « مُتَّکِئِینَ عَلَی فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَی الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ»
این در حالی است که بر فرشهائی تکیه کرده اند که آستر آنها از پارچه های ابریشمین است، و میوه های رسیده آن دو باغ بهشتی در دسترس است.
می فرماید: بهشتیان بر فرشهائی نشسته و تکیه کرداند «متکئین» حال است برای بهشتیان که در آیات قبل به عنوان «و لمن خاف مقام ربه جنتان » ذکر شده است. «بطائن» جمع «بطانه» به معنی آستر است، و «استبرق» به معنی حریر ضخیم است.
جالب توجه اینکه، در اینجا گرانقیمت ترین پارچه ای که در دنیا تصور می شود آستر این فرشها ذکر شده، اشاره به اینکه قسمت روئین آن چیزی است که از لطافت و زیبائی و جذابیت در وصف نمی گنجد. چون در دنیا معمولاً استر را از پارچه های بی ارزش قرار می دهند چون دیده نمی شود. یدین ترتیب کم اهمیت ترین جنس های آن جهان پر ارزشترین جنس این جهان است، اکنون باید فکر کرد که متاع پر ارزش آن چگونه است ؟
قدر مسلم این است که مواهب الهی در سرای دیگر چیزی نیست که در الفاظ ما بگنجد و یا قدرت تصور آن را داشته باشیم، تنها شبحی از دور، در لابه لای این گونه آیات پر معنی برای ما تجلی می کند.
این نکته نیز قابل توجه است که در آیات دیگر قرآن می خوانیم که بهشتیان بر «ارائک» (تختهای سایبان دار) و «سریر» (تختهای بدون سایبان) تکیه می کنند. اما در اینجا می گوید: تکیه بر فرشها دارند، ممکن است اینها همه به خاطر تنوع در لذات بهشتی باشد، که گاهی بر‌ آن و گاهی بر این تکیه می زنند، و نیز ممکن است این فرشهای گرانبها را بر آن تختها بگسترانند. و یا اشاره به مسائل مهمتری است که درک آن برای ما ساکنان دنیا ممکن نیست.