ادامه نعمتهای بهشت

ادامه نعمتهای بهشت
و بالاخره در پنجمین نعمت به چگونگی نعمتهای این باغ بهشتی اشاره کرده می گوید:
(و جنی الجنتین دان) میوه های رسیده این دو بهشت در دسترس است. آری زحمتی که معمولاً در چیدن میوه های دنیا وجود دارد، در آنجا به هیچوجه نیست. (جنی) به معنی میوه ای است که موقع چیدن آن فرا رسیده، و «دان» در اصل «دانی» و به معنی نزدیک است.(نمونه)
خلاصه اینکه آیه در مقام تعداد نعمتهائی است که برای کسانی مهیّا گردیده که همیشه خائف و ترسناک باشند، که مبادا در مقام عبودیت و بندگی استوار نگردیده باشند.
این آیات مانند دیگر آیات قرآن چنین است و می توان از آنها رموز و اسرار استخراج نمود. شاید اشاره به این که آن کسانی که در طریق بندگی قیام و استقامت نمودند (متکئین علی فرش) دو بهشت از تعب، و مشقت، و زحمت و از هر گونه آلام، و مشتقات، و بیچارگیهای دنیوی راحت گردیده، و در دستگاه سلطنتی و مقام مجلّل خود بدون هرگونه رنج و تعب جسمانی و روحانی استراحت نموده و تکیه زده اند.
« بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ »
که آستر فرش بهشتیان از (استبرق) تهیه شده چونکه (استبرق) در آیه تخصص به ذکر داده شده از بالاترین اشیاء نفیس و قیمتی دنیا به شمار می رود، شاید اشاره به این باشد که شریفترین و نفیس ترین موجودات این عالم دنیا نسبت به عالم آخرت پست و زبون هستند و در مرتبه زیرین آن واقع است زیرا که دنیا مأخوذ از دنی و پستی است، در مقابل عالم آخرت که عالمی است از حیث رتبه و مقام فوق عالم دنیا به شمار می رود و چون عوالم در طول هم واقع است عالم آخرت فوق عالم دنیا است، زیرا که نهایت شرف و کمال عالم دانی دنیوی ، بدایت عالم اخروی است، مخصوصاً مقام بهشتیان و درجات صعود آنان ، زیرا که بهشتیان کسانی می باشند که مراتب کمال را پیموده و به آخرین درجه کمال انسانیت رسیده اند، و علّو روحانی پیدا نموده و روحانیتشان غالب بر طبیعت آنها گردیده است.
این است که جامع تمام مراتب زیرین که در راه نوردی خود کسب نموده اند، گردیده اند. و به فعلیت اخیر خود رسیده اند،.
این حال بهشت جسمانی است،‌ چه جای بهشت روحانی آنها که مقام مقربین است که فوق تمام مراتب و درجات است و در وصف نیاید، زیرا که آن از منتهی درجه کمال انسانی بروز و ظهور نموده و چون عموم بشر تا در این جلبات عالم طبیعی پیچیده شده اند، نتوانند مقام بهشت مقربین را درک نمایند، این است که در اکثر آیات هر جا توصیفی از بهشت شده تشبیه به اشیاء نفیس دنیوی نموده که هر کس به قدر فهم خود از آن استفاده نماید.
« وَجَنَی الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ »
میوه های بهشت نزدیک به زمین و در دسترس آنان قرار گرفته اشاره به اینکه اهل بهشت در آنجا در کمال استراحت و خوشی می باشند حتی زحمت بر خاستن و میوه چیدن از درخت برای آنان نیست.
ادامه نعمتهای بهشت
و بالاخره در پنجمین نعمت به چگونگی نعمتهای این باغ بهشتی اشاره کرده می گوید:
(و جنی الجنتین دان) میوه های رسیده این دو بهشت در دسترس است. آری زحمتی که معمولاً در چیدن میوه های دنیا وجود دارد، در آنجا به هیچوجه نیست. (جنی) به معنی میوه ای است که موقع چیدن آن فرا رسیده، و «دان» در اصل «دانی» و به معنی نزدیک است.(نمونه)
خلاصه اینکه آیه در مقام تعداد نعمتهائی است که برای کسانی مهیّا گردیده که همیشه خائف و ترسناک باشند، که مبادا در مقام عبودیت و بندگی استوار نگردیده باشند.
این آیات مانند دیگر آیات قرآن چنین است و می توان از آنها رموز و اسرار استخراج نمود. شاید اشاره به این که آن کسانی که در طریق بندگی قیام و استقامت نمودند (متکئین علی فرش) دو بهشت از تعب، و مشقت، و زحمت و از هر گونه آلام، و مشتقات، و بیچارگیهای دنیوی راحت گردیده، و در دستگاه سلطنتی و مقام مجلّل خود بدون هرگونه رنج و تعب جسمانی و روحانی استراحت نموده و تکیه زده اند.
« بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ »
که آستر فرش بهشتیان از (استبرق) تهیه شده چونکه (استبرق) در آیه تخصص به ذکر داده شده از بالاترین اشیاء نفیس و قیمتی دنیا به شمار می رود، شاید اشاره به این باشد که شریفترین و نفیس ترین موجودات این عالم دنیا نسبت به عالم آخرت پست و زبون هستند و در مرتبه زیرین آن واقع است زیرا که دنیا مأخوذ از دنی و پستی است، در مقابل عالم آخرت که عالمی است از حیث رتبه و مقام فوق عالم دنیا به شمار می رود و چون عوالم در طول هم واقع است عالم آخرت فوق عالم دنیا است، زیرا که نهایت شرف و کمال عالم دانی دنیوی ، بدایت عالم اخروی است، مخصوصاً مقام بهشتیان و درجات صعود آنان ، زیرا که بهشتیان کسانی می باشند که مراتب کمال را پیموده و به آخرین درجه کمال انسانیت رسیده اند، و علّو روحانی پیدا نموده و روحانیتشان غالب بر طبیعت آنها گردیده است.
این است که جامع تمام مراتب زیرین که در راه نوردی خود کسب نموده اند، گردیده اند. و به فعلیت اخیر خود رسیده اند،.
این حال بهشت جسمانی است،‌ چه جای بهشت روحانی آنها که مقام مقربین است که فوق تمام مراتب و درجات است و در وصف نیاید، زیرا که آن از منتهی درجه کمال انسانی بروز و ظهور نموده و چون عموم بشر تا در این جلبات عالم طبیعی پیچیده شده اند، نتوانند مقام بهشت مقربین را درک نمایند، این است که در اکثر آیات هر جا توصیفی از بهشت شده تشبیه به اشیاء نفیس دنیوی نموده که هر کس به قدر فهم خود از آن استفاده نماید.
« وَجَنَی الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ »
میوه های بهشت نزدیک به زمین و در دسترس آنان قرار گرفته اشاره به اینکه اهل بهشت در آنجا در کمال استراحت و خوشی می باشند حتی زحمت بر خاستن و میوه چیدن از درخت برای آنان نیست.