وصفی از حالات بهشتیان

وصفی از حالات بهشتیان
*در آخرین توصیفی که در این آیات از نعمتهای بهشتی کرده می فرماید:
« مُتَّکِئِینَ عَلَی رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ »
ساکنان این دو بهشت دون، در حالی هستند که تکیه بر تختهائی زده اند، که با زیباترین پارچه های سبز رنگ پوشانده است.
«رفرف»: در اصل به معنی برگهای گسترده درختان است و سپس به پارچه های زیبای رنگارنگ که شباهت به منظر باغها است، اطلاق شده.
«عبقری»: در اصل به معنی هر موجودی بی نظیر یا کم نظیر است، و لذا به دانشمندانی که وجود آنها در میان مردم نادر است عباقره می گویند.
عبقری به معنی نوعی جامه یا جامه ای از پشم و نخ یا به معنای دیبا، ولی به هر حال ریشة‌ اصلی فعلاً متروک شده، و عبقری به صورت یک کلمه مستقل به معنی «نادر الوجود» یا «عزیز الوجود» به کار می رود.
«حسان» به معنی خوب و زیبا است، به هر حال این تعبیرات همه حاکی از این است که بهشت همه چیزش ممتاز است،‌ میوه ها، غذاها،‌ قصرها،‌ فرشها.
و خلاصه هر چیزش در نوع خود بی نظیر است و بی مانند، بلکه باید گفت این تعبیرات نیز هرگز نمی تواند آن مفاهیم عظیم و بزرگ و بی مانند را در خود جای دهد و تنها شبحی از آن را در ذهن ما ترسیم می کند.

« فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ »
سپس برای آخرین بار (و سی و یکمین مرتبه) این سئوال را از انس و جن و از تمام افراد می کند، کدامین نعمت از نعمتهای پروردگارتان را انکار می کنید.
نعمتهای معنوی؟ یا نعمتهای مادی؟ نعمتهای این جهان؟ نعمتهای آن جهان؟ نعمتهائی که سر تا پای وجود شما را گرفته و دائماً غرق آن هستید، و گاه بر اثر غرور و غفلت همه آنها را به دست فراموشی می سپرید، و از بخشنده این همه نعمتها و کسی که در آینده هم در انتظار نعمتهای او هستید ، غافل می شوید کدامیک را منکر هستید؟