مطالعه سرگذشت جاماندگان بزرگ کربلا
میدونید حر گناه کرد راه را بر امام حسین ع بست
ولی اصلا فکر نمی کرد کار باین جا میرسه
👈 اما بعد که دید واقعا قصد کشتن امام را دارند
نه فقط توبه کرد
بلکه از حضرت دفاع کرد
و از همه چیز خود در راه امام ع گذشت و در رکاب امام شهید شد
اری توبه فقط گفتن استغفرالله نیست
بلکه
۱ پشیمانی
۲ جبران ما فات
و تضرع در درگاه خداوند
و جناب حر همین کار را کرد
آری در توبه باز است و با توبه حقیقی خداوند غفور و رحیم است
جناب حر متحول شد آنهم چگونه تحولی که در تاریخ نامش تا ابد ضبط شد
يكي از اثرات و فضائل واقعه کربلا تحول در اشخاص غیر معصوم بود
🌷که با تاثیر نور حسین ع
تحول عظیمی بسوی انسانیت در آنها بوجود آمد
🌷یکی زهیر بود که در اصل عثمانی مسلک بود و تاثیر نور حسین ع چنان تحولی در او بوجود آورد که مال و جاه و همه چیز خود را رها کرد و به حسین ع پیوست و در کربلا شهید شد
👈 دیگری حر بن یزید ریاحی بود
که با وجود اینکه یکی از سرداران لشکر ابن زیاد بود
ولی نور حسین ع او را چنان متحول کرد که در رکاب و دفاع از حسین ع بشهادت رسید
🌷این اشخاص چنان با اخلاص و معرفت امام به دفاع از امام برخاستند و شهید شدند که نامشان در تاریخ تا ابد ضبط شد
مطالعه سرگذشت جاماندگان بزرگ کربلا نشان می دهد
👈بسیاری از آنها حرکت امام حسین (ع) را با نگاه خودشان سنجیدند.
👈برخی امام را از رفتن به کربلا بر حذر داشتند.
👈برخی تلاش کردند برای ایشان از حاکمان ستم پیشه امان نامه بگیرند.
👈دیگران راهکاری برای گریز از جنگ، پیش پای امام حسین (ع) گذاشتند.
👈برخی نیز نصیحت گونه، بی وفایی کوفیان را به امام یاد آوری نمودند.
⁉گویا حجت خدا نمی داند آنچه را ایشان می دانند.
یا در کار خود وامانده است و نیاز به هدایت ایشان دارد.
👈اما یاران امام حسین (ع) در کربلا چنین نبودند.
🌷آنها به مرتبه ای از بلوغ عقل و عشق رسیده بودند که سراسر وجودشان در اطاعت ولی الله بود.
🌷خواست و اراده شان در اراده امام فانی شده بود.
👈در زیارت اربعین به امام حسین (ع) عرضه می داریم:
🌷«قَلْبِی لِقَلْبِكُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِكُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَكُمْ مُعَدَّةٌ»
🌷قلب من تسلیم قلب شماست و کار من تابع فرمان شماست
و یاری من برای شما آماده است.
👈یعنی تبعیت و تسلیم دل، مقدمه نصرت و یاری امام است.
👈افرادی که دلهایشان تسلیم نبود در نقطه ای از مسیر، راه خودشان را از امام حسین (ع) جدا نمودند.
👈 برخی در مدینه جا ماندند.
👈 برخی دیگر در میانه راه کربلا
👈 و عده ای در شب عاشورا بازگشتند.
👈و کسی هم بود که تا ظهر عاشورا در رکاب امام حسین (ع) جنگید اما شهادت در راه امام را تاب نیاورد و از صحنه گریخت.
👈ضحاک بن عبدالله مشرقی
ضحاک در میانه راه کربلا با امام ملاقات نمود و پس از گفتگوی کوتاهی با کاروان حسینی همراه شد.
👈 روز عاشورا شجاعانه در رکاب امام جنگید؛ تا آنجا که امام (ع) در حق او دعا فرمودند:
«سست نگردی، دستت بریده مباد.
خداوند از اهل بیت رسول (ص)، بهترین پاداش‌ها را به تو ارزانی دارد.»[۱].
🌴نماز ظهر را هم با امام به جای آورد.
👈اما هنگامی که پیکر یاران امام حسین (ع) را بر زمین دید.
خدمت امام حسین (ع) آمد و گفت:
«ای فرزند رسول خدا! به خاطر دارید که بین من و شما چه شرطی بود؟
آقا جان من فردی عیالوارم و به مردم مقروض هستم.
قرارمان این بود فقط تا آنجا بجنگم که یاوری برایتان باقی مانده باشد و بتوانم از شما دفاع کنم.
اینک یاوری برای شما نمانده و جنگیدن من برای شما سودی ندارد» [۲]
👈حضرت فرمود: «آری، من بیعت خود را از تو برداشتم ولی تو چگونه می‌توانی از بین سپاه دشمن فرار کنی؟
ضحاک گفت: من اسب خود را در خیمه‌ای پنهان کرده‌ام و به همین جهت بود که پیاده می‌جنگیدم»
ضحاک سوار بر اسب شد و از صحنه نبرد گریخت.
بیایید کمی تفکر کنیم و با خود تامل نماییم
اگر ما بودیم جزء کدام گروه بودیم ⁉⁉⁉
چند نکته مهم:
از مطالعه در حالات اصحاب امام حسین(ع) چند نکته فهمیده میشود،
که آنان مجهز به سلاح ایمان، و صبر، و تسلط بر نفس، و اینکه خود را ذلیل نکردند.
دیگر اینکه هیچ فرقی بین پیر و جوان، آقا و عبد، سیاه و سفید، نبود. همه یک هدف داشتند.
امام هم هر کدام از آنها که شهید می شد، بسوی آنها می رفت، و سرش را ببالین میگذاشت و ببالین غلام سیاه نیز می آمد.
دیگر اینکه، نه مال، و نه جاه، و نه فرزند وعیال، ونه ترس از مرگ مانع آنها نشد.
و نور ولا یت در قلب پاک این مردان بزرگ و فداکار تابیده بود، که به غیرخدا، به هیچ چیز فکر نمی کردند، و عاشقانه و سخاوتمندانه، می خواستند پیکر پاکشان در راه اعلای کلمه حق و نابودی باطل و در راه حسین(ع) الگوی انقلاب، قطعه قطعه گردد.
همه مجذوب حسين:
امام حسین(ع) مرد حق بود، و برای حق قیام کرد، و در راه حق کشته شد.
اصحاب و یاران حسین(ع) نیز که تربیت یافتگان حسینی هستند، صفات و کمالات مولایشان حسین(ع) در آنها دیده می شد.
لذا تجلی ایمان و صفات یاران حسین در عاشورا تعجب وتحسین جهانیان را برانگیخیت.
بعضی از صفات یاران حسین(ع) که در همه آنها قابل تقدیر بود عبارتند:
از «روح وحدت، استقامت، ایمان، صبر، تسلط بر نفس،»
و مهم اینکه همه تسلیم حسین بودند. و همه مجذوب حسین (ع) و پروانه وار، بر دور وجود امام خود روحشان عروج می یابد.
برخی ها می پرسند زنده نگه داشتن عاشورا و صرف وقت و مال و… چه فایده ای دارد؟
جواب:
بزرگی می گفت پیکر جامعه مانند جسم انسان دارای اعضای اساسی است .
چنانچه اگر در بدن انسان بعضی از اعضاء اصلی فاسد شود زندگی برای او میسر نخواهد بود.
مانند قلب و جگر سیاه که مرکز تولید خون ، و جگر سفید که وسیله تنفس است ، که اینها اعضاء اساسی به شمار میروند حال اگر یکی از این اعضاء بیمار شود ، زندگی برای انسان میسر نخواهد بود و انسان برای شفای خود حاضر است از ثروت دنیا بگذرد .
در جامعه نیز صفاتی باید باشد که این صفات حکم اعضای اساسی دارند و بدون این صفات زندگی اجتماعی میسر نخواهد بود
صفاتی مانند: شجاعت، صداقت،غیرت، امانت، ایمان، تقوی، عفت و…
که اگر جامعه ای اینگونه صفات را از دست دهد محکوم به مرگ و ذلت است .
حال چقدر ارزش دارد که افراد جامعه ای مال خرج کنند ، و وقت بگذارند تا این صفات را نگه دارند ؟
ماه محرم وسیله ای است که با یاد آوری واقعه کربلا ، و یاد بزرگانی که مزین به این صفات حسنه بودند انسان را با این فضائل آشنا می کند.
( بر گرفته از فلسفه عاشورا / اثر طاهره سادات زرگر مرادی)
تضمین فوق العاده زیبای غزل حافظ از استاد حسامی محولاتی:
شه لب تشنگان می گفت زیر تیغ قاتلها
الا یا ایها الساقی ادر
کاسا و ناولها
به غیر از شاه مظلومان نبینی عاشقی صادق
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها
سر شهزاده اکبر چون ز شمشیر ستم بشکافت
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دلها
بگو آماده شو زینب که بعد از ظهر عاشورا
جرس فریاد می دارد که بر بندید محملها
نهان شد زیر خاکستر سر شاه شهید اما
نهان کی ماند آن رازی کزو سازند محفلها
چو شب شد ،غرق وحشت در بیابان
کودکان گفتند:
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها …
زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتابهاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي