چگونه حسین(ع) با جمعی قلیل با مقابله لشکری کثیر بعراق رفت؟
برگی از دفتر عاشورا
چگونه حسین(ع) با جمعی قلیل با مقابله لشکری کثیر بعراق رفت؟
دیگر از سوالات اینست، حسین (ع) که نه سپاهی داشت و نه سلاحی، چرا برای مقابله با لشکر و سپاه یزید که هم از لحاظ عدد و هم امکانات بسیار بودند، به عراق رفت؟
اولاً چنانچه قبلاً بیان شد. میزان کار اولیاء الهی غیر از مقیاس و میزانی است که دیگران مطالب را با آن می سنجند
اما باید گفت: جهادگران کربلا گرچه از نظر عدد قلیل و محدود بودند ، اما در عین حال دارای عظمت و شرافت بی انتها و وجدانی بیدار بودند ،
این درس را به پویندگان حقیقت می آموزند که خداوند و حدود او را در هر شرائطی هر چند با یاران کم می شود حامی و مدافع بود.
بمانند اصحاب کهف که با اندک بودنشان دستگاه ظلم زمانشان را رسوا کردند
و همین طور در جنگ بدر، که سیصد و سیزده نفر که شعار و قدرت لا اله الا الله را در برابر سران قرش آشکار کردند.
لذا نه تنها بر قلیل بودن یاران حسین(ع) نمی توان ایراد گرفت بلکه باید از مهمترین تفاوت های عملکرد ائمه اطهار(ع) را با روش های سایرین دانست ، که دیگران خود را مقیّد به تجهیزات و نفرات انسانی می دانند ،
اما امام حسین(ع) خود را مقیّد به نیروی خدایی می داند.
دیگران قدرت را در داشتن لشکرهای فراوان ، که بسیاری از آنها سیاهی لشکر هم بیش نیستند می دانند ،
لیکن امام حسین(ع) قدرت را در پیروی از حق و قدم نهادن در مسیر حق و اعلام نمودن کلام حق می داند.
دیگران مردم را برای خود تجهیز و سپر می دانند ،
اما حسین(ع) خود و کشته شدن و اسارت اهل بیتش را تجهیز و سپر مردم می داند.
آری امام حسین (ع) با اندک یاران خود ، اعلام نمود که با کمترین امکانات هم می توان از حقیقت و آرمان های ایمانی دفاع و حمایت کرد.
دیگر اینکه مگر روزی که جدش ابراهیم خلیل عازم شکستن بتها شد، قبل از آن روز سلاح و لشکری تهیه کرده بود؟
یا به تنهائی تیشه را بر داشت و رفت بتها را شکست و به هزاران نفر جمعیت گفت:
“اف لکم ولما تعبدون من دون الله افلا تعقلون ”
گفت: پس آیا به جای خدا چیزی را می پرستید که هیچ سود و زیانی به شما نمی رساند؟ اف بر شما (بیزاری از شما) و بر آنچه غیر از خدا می پرستید، پس چرا نمی اندیشید؟
و موقعی هم که فرمان سوزاندن او صادر شد با کمال رشادت در آتش رفت.
و مگر وقتی که موسی کلیم با فرعون مبارزه کرد قبلا جمعیت و اسلحه ای تهیه نمود؟
یا اینکه به تنهائی مقابل فرعون و دستگاه عظیم او ایستاد و گفت: “انت الضال المضل” تو گمراه هستی.
و مگر پیغمبرخدا(ص) در آغاز دعوت به جزء علی(ع) و از زنان بغیر از خدیجه پیرو دیگری داشت؟
با این حال ایستادگی کرد، و با بتها و مفاسد اخلاقی مبارزه نمود.
و از هیچ پیش آمد و صدمه و آزاری نهراسید، و سرانجام موفقیت نصیبش شد.
اساساً مکتب انبیاء و رجال الهی میزان و مقیاس دیگری دارد. و طرز فکر آنها و مأموریت آنها بغیر از مردم عادی است.
و با مطالبی که قبلاً گفته شد، و با در نظر گرفتن دعوت کوفیان و بیعت آنان با حسین(ع)، پس امام در ظاهر نه بدون لشکر است، و نه برای جنگ رفته بود.
دعا:خدایا دل ما را به نور ایمان منور کن، وما را با شهدای کربلا محشور بفرما.
زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي