فصل اول.
کلامي زيبا از مولا علی(ع)
«اِنّ هذِهِ القلوبَ تَمَلُّ کما تَمَلُّ الابدان، فابتغوا لها طرائفَ الحکمَ »
(براستی که این دلها افسرده می شود، همچون بدنها، برای رفع افسردگی آنها کلام حکمت را بجوئید) و طبعاً مطالعه این گونه مطالب باعث حیات جدید برای دلهای افسرده است.
این سخن آبی است از دریای عشق
تا جهان را آب بخشد، جسم ها را جان دهد
و بهترین کلام از بهترین گوینده، همان کلام حق و قرآن مجید است که سراسر حکمت و معارف الهی است، و باید با توجه و تامل و تزکیه نفس در محضر قرآن قرار گرفت و از خدای متعال بخواهیم دلهای ما را با معارف قرآن و اسماء و صفاتی که در قرآن خود را معرفی کرده است منور فرماید زیرا که :
«سعادت تنها در تخلق به اخلاق الله و وصال یار است و بهجت و سرور در لقای دوست و نهایت مطلوب، دیدار جمال ملکوتی محبوب می باشد».
چرا که هدف آفرینش ، شناخت محبوب است همان خدائی که «له اسماء الحسنی»، و «یسبح له ما فی السماوات و الارض» ( تسبیح گو وثنا گوی او هستند هرانچه از موجودات که در آسمانها و زمین است). و دریافت کمال مطلوب، که همان لقاء پروردگار یکتا است که فرمود: «ما خلقت الجن و الانس الاّ لَیعبدون» ای «لیعرفون».