زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
رابطه ( نظم و عقل).
اين حقيقت در برابر وجدان همه انسانها ظاهر است كه نظم در هر دستگاهي که باشد حكايت از (عقل) و (فكر) و (نقشه) و (هدف) مي كند که انسان در اين (درك وجداني خود) نياز چنداني به استدلال نمي بيند.
بنابراين هر جا دستگاه منظمي است در كنار آن هم عقل و هوش وجود دارد ؛ و هر قدر آن دستگاه بزرگتر، دقيقتر، جالبتر باشد علم و عقلي كه آن را ايجاد كرده است به همان نسبت بزرگتر خواهد بود.
قران مجيد مي گويد: «سنريهم آياتنا في الافاق و في انفس…»
با توجه به نمونه هايى از نظام آفرينش و با تامل و دقت در آیات آفاقی و انفسی، انسان باید به این درک برسد؛ یعنی باور کنیم که در سراسر جهان هستی نظم و هدف و نقشه » آشکارا دیده می شود. و کتابهای علوم مملوء از شگفتی ها و عجایب خلقت است که درس توحید و خدا شناسی و عظمت پروردگار را بما نشان می دهد ، و اینکه طبیعت بی شعور چگونه شعور می آفریند؟
آیا می توان باور کرد که این دستگاه فوق العاده ظریف و دقیق و پیچیده و اسرار آمیز ساخته طبیعت بی شعور باشد ؟ شگفت آورتر از این چیزی نیست که طبیعت بی عقل را خالق عقل بدانیم. قرآن مجید در سوره ذاریات میفرماید :
«…و فی انفسکم افلا تبصرون»
(در وجود خود شما نشانه های بزرگی از قدرت و عظمت خدا است ، آیا نمی بینید ؟ آیا تنها مطالعه اسرار یک دانه اتم کافی نیست که انسان را با آفریدگار خود آشنا کند؛ لذا می توان گفت که به تعداد اتم های جهان دلیل بر وجود خدا داریم .
قرآن در سوره کهف آیه ۱۰۹ می فرماید:
قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً
بگو : اگر دريا براي ( نگارش شماره و صفات و ويژگيهاي ) موجودات ( جهان هستي ) پروردگارم جوهر شود ، دريا پايان مي‌گيرد پيش از آن كه ( سخن از تعداد و حقائق و رموز ) موجودات پروردگارم پايان پذيرد ، هرچند هم همسان آن دريا را به عنوان كمك بدان بيفزائيم ( و مركّب و جوهرش نمائيم ) .
« كَلِمَاتِ » : سخنان، مراد موجودات و مخلوقات جهان هستي است. مرادِ آيه ، ترسيمي از بي‌نهايت و بيان كثرت است .
مناجاتی از خواجه عبدالله انصاری:
الهی ای خالق بی مدد و ای واحد بی عدد، ای اول بی هدایت و ای آخر بی نهایت ای ظاهر بی صورت وای –باطن بی سیرت، ای حی بی ذلت ای مُعطی بی فطرت و ای بخشندهٔ بی منت، ای دانندهٔ راز ها، ای شنونده آواز ها، ای بینندهٔ نماز ها، ای شناسندهٔ نامها، ای رسانندهٔ گامها، ای مُبّرا از عوایق، ای مطلع برحقایق،
ای مهربان بر خلایق عذر های ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر و بر عیبهای ما مگیر که تو قوی و ما حقیر، از بنده خطا آید و ذلت و از تو عطا آید و رحمت .
الهی! دلی ده که در آن آتش هوا نبود، و سینه ای ده، که در آن زرق و برق و ریا نبود.
همه را از خودپرستی رهایی ده. مه را به خود آشنایی ده. همه را از مکر شیطان نگاهدار. همه را از کید نفس آگاه دار.