چرا نفس تخدیر می شود؟!

چرا نفس تخدیر می شود؟!

 

استاد حسن زاده آملی می فرمایند:

سرگرمی های دنیا نفس را تخدیر کرده ، و آلام را حس نمی کند. این تخدیر با قطع علاقه دنیا یعنی با مرگ قطع می شود، آن وقت است که درد با شدت هجوم می آورد بویژه اینکه انسان می فهمد انسان است ولی حیوان شده!

تخدیر نفس با سرگرمی های دنیا مثل بچه ای است که به علت دل درد گریه می کند، مادر برای آرام کردنش دست می زند، بچه را حرکت می دهد، صداهای جورواجور می کند، بچه ساکت می شود، ولی به مجرد اینکه سرگرمی مادر تمام شد، گریه شروع می شود. در مدت سکوت درد بود[اما] سرگرمی نمی گذاشت بچه درد را حس کند.

در دنیا دردهای صفات حیوانی، درندگی و گزندگی برای آدمی موجود است ولی سرگرمی های دنیا مرکز درد یعنی نفس را تخدیر کرده پس درد را احساس نمی کند. به مجرد قطع شدن سرگرمی ها درد شروع می شود.

*حرف بزن…اما طوری حرف بزن که بدانی خدایت راضی است و به تو لبخند میزند!

*گوش کن…اما طوری گوش کن که مطمئن باشی اگر خدایت از تو پرسید گوشت چه چیزهایی شنیده ، شرمسار نباشی…

*نگاه کن…اما طوری نگاه کن ، که چشمهایت آیینه ای از وجود خدا باشد! پر باشد از نور خدا و هرچه می بینی خدا را یادت بیاورد…

*فکرکن …اما به کسی و به چیزی فکر کن که خدا را از یادت نبرد… طوری فکر کن که آخرش یک سر نخی از خدا پیدا کنی!

*عاشق باش…اما طوری عاشق باش که هم به دست آوری و هم بتوانی از دست بدهی! طوری که معنای عشق واقعی را گم نکنی!

*عاشق زمینی ها باش! اما نه طوری که زمین گیرت کند و از رسیدن به آسمان و آن عشق ابدی باز مانی!.

عاشق خدا باش

 

گروهی نماز می خوانند به قصد بهشت.

اما منطق انسان بیدار این است که《 ان صلوتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین.》 همانا نماز و سکنات و حیات و ممات من برای “الله” پروردگار جهانیان است.

خلاصه این که ( چنین شخصی) وقف حق تعالی است و همه اعمال و احوالش قربة الی الله است، شخص موحد خدا را می بیند و بس. مسلمان اگر نمازش را به قصد بهشت بخواند، نماز او آن عظمت را ندارد زیرا که نماز و دیگر اعمال عبادی باید برای تقرب حق تعالی باشد .

 

نشانه هایی برای اهل یقین

 

قرآن در سوره ذاریات می فرماید:

وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ «۲۰» وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ «۲۱» وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ

و در زمين براى اهل يقين، نشانه‌هايى است. و در (آفرينش) خودتان (نيز نشانه‌هايى از قدرت، عظمت و حكمت الهى است.) پس چرا (به چشم بصيرت) نمى‌نگريد؟ و (تقدير و تدبير) رزق شما و آنچه وعده داده مى‌شويد، در آسمان و عالم بالاست.

فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ

پس به پروردگار آسمان و زمين سوگند، اين سخن ما حق است.

همچنان كه شما سخن مى‌گوييد. (همان طور كه در سخن گفتن خود شك نمى‌كنيد، در گفته‌هاى ما نيز شك نكنيد.)