زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
🌷🌷🌷🌷🌷🌷
🌷🌷🌷🌷🌷
🌷🌷🌷🌷
🌷🌷🌷
🌷🌷
🌷
🌸از ديگر چيزهايى كه مى‌تواند به حضور قلبِ بيشترِ ما در نماز كمك كند و در روايات هم به آن اشاره شده است، توجه به اين نكته است كه احتمال دارد اين نماز آخرين نمازى باشد كه مى‌خوانيم!
🌸پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در ضمن نصايحى به يكى از اصحاب به نام «ابوايوب خالد بن زيد»، فرمودند:فَصَلِّها صَلاةَ مَوَدِّع؛
🌸 يعنى به هنگام نماز طورى نماز بخوان كه گويا اين آخرين نمازى است كه مى‌خوانى؛ نماز خداحافظى تو است.
🌸به راستى از كجا معلوم كه پس از اين نماز آن‌قدر زنده بمانيم كه به نماز ديگرى هم برسيم؟! ما وقتى وارد نماز مى‌شويم حتى نمى‌توانيم يقين داشته باشيم كه همين نماز را به پايان خواهيم برد! تا چه رسد به اين كه بخواهيم به نمازهاى ديگر اميد داشته باشيم.
🌸اگر بداند واقعاً اين آخرين نماز او است، آن نماز را با حالت توبه و انابه و تضرع به درگاه خداوند به‌جا خواهد آورد.
🌸در هر نمازى چنين احتمالى هست كه واقعاً آخرين نماز ما باشد، پس شايسته است در آن نماز رو به خدا كنيم و آن نماز را نماز توبه و استغفار و استغاثه قرار دهيم.
🌸اگر انسان اين احساس را داشته باشد كه اين آخرين بارى است كه در پيشگاه الهى سر به سجده مى‌گذارد، قطعاً طورى ديگر نماز خواهد خواند؛ نمازى وداع‌گونه با چشمانى اشك‌بار و صفايى ملكوتى، هم‌چون وداع رزمندگان در شب‌هاى عمليات.
🌸 اگر اين‌گونه شود انسان تلاش خواهد كرد بيشترين و بهترين بهره را از اين نمازش بگيرد.
📚آیت الله مصباح یزدی، آیین پرواز، درس بیست و ششم
🌷
🌷🌷
🌷🌷🌷
🌷🌷🌷🌷
🌷🌷🌷🌷🌷
🌷🌷🌷🌷🌷🌷