زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
بهشت عرفان دل عارفان است
بهشت عرفان امروز دل عارفان است؛
دیوارش ایمان و اسلام و زمینش اخلاص و معرفت، اشجارش تسبیح و تهلیل، انهارش تقوا و توکل، رضوانش رضا به قضا، هر که امروز فردوس دل او، آراسته به طاعت و عبادت بود، فردا او را فردوس رضوان بود؛ آن فردوس که دیوار او از سیم و زر، زمین او از یاقوت و زبرجد، تربت از مشک و عنبر، انهار و آب و شیر و می و عسل، شراب می‌آشامند
شراب تنسیم ، رحیق سلسبیل
مردانی که هر جا مظلوم و ستم دیده‌ای آنان را به فریاد رسی بخواند آنها اجابت کرده و باعث نجات و رهایی مظلومان و ستم دیدگان خواهند شد. و چون دارو به دنبال بیماران می‌گردند، و چون آب به دنبال تشنگان ، و هر که خواهان حیات است و ظرفیت نگهداری آب را دارد، آب به طرف او خواهد رفت.
آری؛ انسان‌هایی که وجودشان سراسر نیاز می‌شود و خود را در پیش عظمت حق پست و خوار می‌بینند، لذا آب روشن؛ یعنی رحمت پروردگار آنجا خواهد رفت، چرا که هرگز آب بر قله‌ها جمع نخواهد شد و به قول معروف:
“افـتـادگی آمـوز گـر طـالـب فیـضی
هـرگـز نـخـورد آب زمیـنی که بلند است”
مولانا پس از آنکه انسان‌هایی را منجی بشریت معرفی می‌کند به همین مناسبت مطلبی را متذکر می‌شود که بیانگر نکته خاص و ویژه‌ای است.
آب کـم جـو تــشـنـگی آور بـدســت
تـا بــجــوشـد آبــت از بــالا و پــســت
تـا سـقــاهـم ربـهــم ایــد خــطــاب
تـشــنــه بــاش الله اعـلـم بـالــصــواب
مولانا می‌گوید:
برای آنکه از آب (نماد معرفت و شناخت) سیراب شوی و توان و تحمل قبول آن را داشته باشی، باید ابتدا استعداد و ظرفیت آن را تحمل کنی، زیرا وجود انسان‌ها همچون پیمانه‌ای است که به اندازه مشخص و معلومی قابلیت و ظرفیت دارد و بیش از آن اگر در آن بریزد سر ریز خواهد شد و توان تحمّل بیشتر از ظرفیت را ندارد.
لذا انسان‌های زیادی به واسطه عدم استعدادهای لازم و یا عدم ظرفیت کافی دچار مشکلات روحی و روانی شده‌اند.
و اینکه جواب هر سؤال و امر مجهولی را فوراً نخواهیم، این به آن معنا نیست که در پی مجهولات ذهنی خود باشیم، بلکه در رسیدن به آنها عجله نکنیم و بیش از همیشه فکر کنیم و اهل تفکر باشیم. فرموده‌اند: که لحظه‌ای تفکر بهتر است از هفتاد سال عبادت.
خواهش و تمنا و احساس نیاز خود را بالا ببریم ، و فقر و کوچکی خود را از جهت کمبود علم و حقایق بیشتر و بیشتر احساس کنیم و در این هنگام است که در تاریکی وظلمت‌های تو در تو، نور و روشنایی خود را نشان می‌دهد و گویا هزاران، هزار در روی هم باز می‌شوند.
بلکه افقی فراتر از آن پیش روی ما نمایان می‌شود و اگر پس از سؤال سریعاً به جواب برسیم میل درونی و رغبت ذاتی ما از بین خواهد رفت و همچنان در خواب دانسته خود باقی خواهیم ماند و به آن سرگرم خواهم شد.
آب رحمــت بایـدت رو پـسـت شــو
و آنگهان خور خمر رحمت مست شو
رحـمـت انـدر رحـمـت آمـد تـا بـسـر
بـر یـکی رحـمـت فـرومـا ای پــسـر
پس بکوشیم که تشنه حقایق شویم و آنقدر احساس نیاز کنیم تا آب رحمت و علم از بالا ببارد و از پایین بجوشد. (تا بجوشد آبت از بالا و پست) بالا نماد علم و دانش آسمانی است که به واسطه الهام به انسان می‌رسد.
و باید توجه داشت که این الهام اختصاص به شخص خاصی ندارد و پایین نماد روح عظیم و بزرگ آدمی است، علمی که به واسطه تلاش و کوشش انسان‌ها بدست می‌اید که در هر صورت از طرف خداوند است.
در بیت بعدی «سقاهم ربهم …»، مولانا نتیجه تشنگی و احساس نیاز انسان‌هایی را مطرح می‌کند که خداوند بدون هیچ واسطه‌ای آنها را از شرابی پاک و پاکیزه (علم و معرفت) سیراب می‌کند.
و مولانا تنها دلیل بهره‌مندی بهشتیان از این موهبت ویژه را فقر و نیاز آنها در برابر عظمت و جلال خداوند مطرح می‌کند و در نهایت می‌گوید. آدمی پیوسته باید که تشنه باشد و فقیر و محتاج خداوند، چرا که خداوند خیر و صلاح ما را از ما بهتر می‌داند.
باور کنید حیف است که انسان عمر گرانمايه را صرف این افکار پوچ و خانمان سوز کند ، دل عرش رحمان است، پاکش کن ، غبار روبی کن حیف است اینقدر وقت صرف تمیز کردن خانه گِلی بکنی اما از خانه دل و عرش رحمان غافل باشی.
ببخش تا آرام بگیری هر چه در دل داری که موجب کدورت دل پاکت شده دور بریز بجای آن صفا و محبت و عشق الهی جایگزین کن ، و بدان که :
♥ فقط یاد خداست که سبب آرامش دلهاست ، و با این حال بگو یا مقلب القلوب و الابصار حول حالنا الی احسن الحال خوشبختی یعنی واقف بودن به اینکه هر چه داریم از رحمت خداست.، و هر چه نداریم ازحکمت خداست.