انسان نیاز به تولدی دیگر دارد

 

انسان نیاز به تولدی دیگر دارد

هر موجودی یک تولد دارد غیر از انسان و مرغ (پرنده). تکامل انسان در دو مرحله قابل ظهور و تصور است. و باید در هر دو مرحله کامل باشد.

مرحله اول: بشر در خلقت خود کامل و دارای استعدادهای بسیار، و چنان خلق شده که میتواند در حرکت بسوی تکامل، و نمایش صفات الهی، و اخلاق حسنه، مانند خدای خود باشد. یعنی آیینه ای تمام نمای اسماء حسنی الهی، و مظهر تجلی « رحیم، و علیم، رازق و رؤف و…» باشد.

مرحله دوم: و آن تولدی دیگر است، که باید این استعدادها را شکوفا کند، و آن مرحله تربیت است. که اگر بر اساس قانون خلقت تربیت نشود، انسانیت او مانند گنجی مدفون می ماند.

خداوند انسان را بالفعل عالم و یا قادر نیافریده است، بلکه این فضائل در وجود او بلقوه موجود، و به او استعداد داده است که با تربیت، و بکارگیری وسائلی که خداوند در اختیار او قرار داده است، قادر و عالم و…گردد، یعنی استعدادهای بالقوه را بلفعل در آورد. از این رو انسان، بعد از طی این دو مرحله، کامل خواهد شد، و بر اساس تکامل و سعه وجودی خویش، می تواند نعمتهای الهی را تمیز و از آنها استفاده کند و بُعد نورانی خود را شکوفا کند. انسان علم اسماء یا معرفت اسماء و صفات الهی را دارد و دلیل سجده ملائکه بر انسان همین بود که آنها این علم را نداشتند.

اسماء الهی، چون {قادر، عالم، عادل، حی، مرید و …} که در قرآن آمده، با آنچه در دعای جوشن کبیر بیش از هزار اسم و صفت برای خداوند ذکر شده است، بیانگر ویژگیها، یا تجلیات ذات الهی است، و چون معرفت به ذات ناممکن است، انسان از تجلیات اسمائی حق به توحید و معرفت حق می رسد. در این اسماء و صفات، که خداوند به صورت مطلق و بی نهایت علم، اراده، قدرت، عدل، مهربانی، بخشش، رحمت و… دارد، انسان باید متناسب با ظرفیت وجودی، و همت و تلاش خود این ویژگیها را کسب کند، و تا آنجا که می تواند نزدیک به حق شود. «حد کمال انسان این است که به خدا برسد و مظهر صفات حق شود از همین جا معنی جانشینی خدا با تقرب به حق و تقوا، گره می خورد».

لذا دین مبین اسلام طلب علم را یکی از فرایض می داند، تا آنجا که رسول اعظم(ص) می فرماید: «طلب العلم فریضة علی کل مسلم» یعنی کسب علم و معرفت بر هر مسلمانی واجب است، که ضروری ترین علوم، علم توحید و معرفت الله است.