“میزان حق برای خود خواه، خود است

“میزان حق برای خود خواه، خود است
“«البته نابرده رنج گنج میسر نمی شود، باید زحمت کشید تا به علم رسید، مرکز یقین قلب است، باید در قلب را باز کند تا نور علم در آن پیدا شود، آن قلبی که مسدود است باید سدش را شکست، صریحا باید گفت تنها سدی که نمی گذارد آدمی به علم و یقین و شهود برسد، خدا شناس بشود، به کمالات انسانیت برسد «منیت» است، خود خواهی است.
تا آدمی خودش را می بیند و می خواهد، پیشرفت نفسش را می خواهد، پیشرفت در مال و جاه و مقام، محال است خدا را ببیند، حق را بخواهد، خودش را ميزان حق قرار مي دهد ، هر كاري مطابق ميلش باشد، حق است ،هر چه خلاف نفسش باشد ، آنرا باطل می داند”. بدترین کارها را مرتکب می شود در حالیکه آنرا را درست می پندارد «و هم یحسبون انهم یحسنون صنعاً» .
در دعای ابوحمزه ثمالی، حضرت سجاد (ع) ناله می کند که ای خدا تو از آفریده ات پنهان نیستی؛ اما آمال و آرزوهای جز تو، بر ایشان حجاب گردیده است. حضرت ابی عبد الله الحسین(ع) در دعای عرفه عرض می کند: کور باد چشمی که تو را نبیند، خدا محجوب نیست، آشکار است ولی چه می شود کرد تا «من» است شخص در حجاب است. تا خودت را ندیدی حجاب برداشته می شود، باید سعی شود حجاب اگر کم نمی شود اقلا زیاد نشود.” تحصیل علم الیقین به خواندن نیست بلکه با برداشتن حجاب است ، منیت و خودیت است تا این «من» شکسته نشود نمی شود.