زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
یاد آوری عجز، چاره ی خود بینی است
باید زحمت بکشد تا برای خودش هم کشف شود «من» چیست؟ من که نه به اختیار خودم هست شدم و نه از دنیا رفتنم به اختیار خودم هست، از وضع بدنم، نفسم اطلاع ندارد؛ چکار از من می آید؟ سود و زیان و مرگ و زندگی ، نیرو و ناتوانی خودم در اختیارم نیست ؛ آیا می توانم خودم را جوان و سالم نگه دارم، جلو مرگ را بگیرم. نگذارم موی سرم سفید شود، باید عجز و فقر و ذاتی خودش را ادراک کند.
ای مردم شما همه به خدا نیازمندید همه در همه چیز نیازمندند، قوه و قدرت و ادراک، حیات که منشأ همه چیز است؛ فقر ذاتی همه یعنی ممکن الوجود را باید به راستی باورش شود تا حجاب منیت بر طرف شود؛ با تفکر و تدبر و عمل، در صدد چاره اش بر آید ،. بی بند و باری موجب زیاد شدن و تقویت حجاب نفس می گردد.
شناسایی به اندازه استعداد و کوشش
ایمان قلبی و تصدیق خداوند ، علم و یقین که از آثارش خشوع و تذلل برای حق است یک مرتبه پیدا نمی شود و محدود به حدی هم نیست، همان طوری که خداوند تعالی نامحدود است، شناسایی او نیز نامحدود است ، هر کس به اندازه استعداد خدادادیش باید سعی کند یقینش روز به روز بیشتر شود، نخست باید به مرتبه علم برسد که مجاهده نفسانیه می خواهد، تضرع الی الله لازم دارد؛ باید خدا عنایت کند نفسش را به ریاضت وا دارد یعنی مطابق میلش کمتر رفتار کند.
وقتی به علم رسید، آنجا نباید توقف کند چون حجاب از بین نرفته بلکه رقیق شده است و تا از بین برود خیلی طول دارد. اگر آدمی بخواهد علمش حجاب نشود ، باید همراه کسب دانش در تزکیه نفس و ریاضت باشد تا دانشش کمک راهش شود نه حجابش.