خدایا خودت را به من بنما

خدایا خودت را به من بنما

«عین»، رویة القلب است که بالاتر از علم است به آن رؤیت اگر برسد آثاری دارد که بهتر است در ضمن حدیث بیان شود.
جناب موسی بعد از آن که علم الیقین را دریافت و به مقام تکلیم رسید «و کلم الله موسی تکلیما» شنیدن موسی کلام خدا ، را راجع به عوالم قلب است «نزل به الروح الامین علی قلبک » ، راجع به دل است- پس از رسیدن به مقام تکلیم – مستعد شدن قلب شریفش برای تکلم، آنگاه از خداوند رؤیت را خواست و عرض کرد خداوندا خودت را به من نشان ده. می گوید به «من» نشان ده ، خود این «من» حجاب است.”
“در سجده نیمه شعبان رسول خدا (ص) فرموده است « سجد لک سودای و خیالی و آمن بک فؤادی» (همه چیزم برای تو سجده می کند، بدنم و خیالم و دل من به تو ایمان آورده است. ما عرفناک حق معرفتک آن طوری که سزاوار شناختن هستی، ما تو را نشناختیم- ممکن الوجود هر مقدار که پیش برود ممکن الوجود است .
البته بنده، بنده است و خدا خداست و هیچ وقت محمد (ص) هم خدا نمی شود با آنکه در اعلی درجات قرب است آن طوری که کشف حقیقت برای محمد (ص) شد برای دیگران نشده است، اما مي فرمايد: « ما عبدناک حق عبادتک » آن طوری که سزاوار پرستش هستی تو را نپرستیدیم.”

راه خدا با جهل نمی سازد

“به هر حال ، راه خدا با جهل نمی سازد ، کسی که هنوز خودش را به نیستی نشناخته، کجا به معارف الهی راه پیدا می کند؟ انانیت و استقلال ، غفلت از نیستی خود ، ناشی از جهل است. اگر می خواهیم واقعاً با توحید خدا آشنا شویم ، باید نخست این حجاب را بر طرف کنیم . مجاهدات لازم است تا دیگر «من» نباشد، خود خواهی نباشد، بلکه خدا خواهی باشد؛ بدترین شرک های باطنی همین است که هستی را از خودش دانسته و خدا را نبیند، در حالی که خودیت خود ، قطع نظر از هستی که چیزی نیست ، و با هستی که مربوط به خود نیست بلکه مربوط به خداست. این معنی باید برایمان ضروری گردد”.