زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتابهاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
و قسم دوم نیز دو قسم است:
قسم اول از دوم کتاب مکتوب است نه به این حروف و کتابت مزبور ، بلکه اسماء اعظم الهی می باشد که تمام کائنات بدون فرق بین موجود و موجود به این علم ظاهر و هویدا می شود، و فاصله ندارد این علم با مبدأ موجودات، و تمام اجزاء موجود اگر مرکب است با آن علم تمامش معلوم و جهت قلب و ظاهرش از هر حیث واضح است.
مثلاً یک فرد آدمیزاد محل تولدش مکاناً و زماناً و پدرش مادرش و کیفیت نشو و تربیتش و افعال صادره از وی و روح و عقل و منویاتش و دین و معارفش و برزخش و اولاد و زوجه و اقاربش و امام و پیامبرش و کیفیت قیامش و رجوعش به اصحاب شمال و یمین یا مقرّ بیتش، به آن علم اسم اعظم رب الارباب واضح و آشکار می باشد .
البته این حال یک فرد بود . همین طور است علم به تمام کائنات و موجودات خواه سفلی یا علوی باشد مرئی و غیر مرئی، البته این دسته از علوم اگر درج و ثبت و ضبط در فردی از افراد بشر بشود خواهی نخواهی دفتر تکوین و صفحه و صفحات کتاب تکوین خواهد بود.
به عبارت واضحه آن کس که این همه علوم نزدش موجود شود به لطف پروردگار عالمش، این شخص ، کتاب و صفحه ربش گردیده، خواهی نخواهی. البته در تطبیق منحصر است در بعضی از پیامبران…مانند اولاالعزم و اوصیای خاتم انبیاء تا حجه بن الحسن علیهم السلام اجمعین تا روز قیامت و بعضی از اولیاء صغار .
دفتری که علوم و کمال رب الارباب در وی ثبت شده ، نفس شریف حضرات می باشد و همین قسم کتاب دوم تکوین می باشد . پس کتب سماوی یا مدون است از قبیل تورات ، انجیل ، صحف ابراهیم ، زبور داود و قرآن شریف خاتم الانبیاء (ع) یا فوق تدوین و اکتساب بشر و گاهی صرف صرف اسماء اعظم الهی است که به هیچ وجه ید بشر در وی دخآلت ندارد و عطای صرف رب الکریم است و منافاتی ندارد با اضافه علم به کتاب.
(معنی کتب ، عام است همه کتاب ها را شامل می شود.). و نیز معلوم می شود که علومی که از رب الارباب تنزل فرموده و در این نشئه مورد عمل است سه قسم است :
قسم اول راجع به فطرت و اعطای رب الارباب به افراد از طفل شیرخوار تا موقع وفات، خواه به نحو مفت و مجانی باشد از قبیل اوصاف الهی که «رحم ، محبت، حیا، طهارت، تقوا، ذکاء، استقامت، ثبات، حلم، عفو، کرم و شجاعت الی آخر اوصاف الله می باشد و خواه به نحوه اکتساب باشد از قبیل علوم ریاضی و طبیعی و جغرافی و علوم روزمره.
قسمت دوم عبارت است از علم رب الارباب که مناسب با طاقت بشری نیست بلکه مناسب به خصوص انبیا است ، و غیر از انبیا به هیچ وجه برخوردار از این علم نیستند چون عطا نفرموده ، و آن علوم رب الارباب است که در عالم تدوین نامیده اند به صحف ابراهیم، تورات موسی، انجیل، زبور داوود، و قران شریف خاتم انبیا محمد مصطفی صلی الله علیه و آله که اینها بالاخص قرآن محمدی ، علم پروردگار عالم به حسب طاقت انبیا و اولیاء در این کتاب مدوّن و ضبط و ثبت و درج شده است. لهذا حق تفسیر در غیر بدیهی و ضروری آن ندارند افراد ، الا اهل قرآن و «هم ائمه علیهم السلام» .
قرآن می فرماید:
«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ»
ما پيغمبران خود را همراه با دلائل متقن و معجزات روشن ( به ميان مردم ) روانه كرده‌ايم، و با آنان كتابهاي ( آسماني و قوانين ) و موازين ( شناسائي حق و عدالت ) نازل نموده‌ايم تا مردمان ( برابر آن در ميان خود ) دادگرانه رفتار كنند .
از امام صادق(ع) : «الکتابُ الاسم الاکبر الذی یُعلَمُ بهِ علم کلِّ شیءٍ الذی کان مع الانبیاء»
پس قسم سوم عبارت است از « علم الاسماء الاعظم الاکبر» که یک حرف آن نزد آصف بن برخیا بود و بقیه نبود و در نزد علی بن ابی طالب (ع) است . حسب نص «من عنده علم الکتاب» ….
همانطور که رب الارباب اطلاعش بر مخلوقاتش ، زیر هیچ پرده ای نیست الا اینکه نزدش روشن و بی پرده است ، به همین نسبت این علم کتاب همان طور اشیاء را بی پرده می نماید برای حاملین آن علم که ائمه اطهار باشند سلام الله علیهم اجمعین. پس خواهی نخواهی اقوی التصرفات نزد این خانواده طهارت موجود می باشد.
عصای حضرت موسی هر چند آیت قطعی بود ولی این علم اعظم و انفع از آن است، ناقه صالح و بچه اش هر چقدر آیه الله قطعی بود این علم اعظم و انفع است. فرقی که دارد این است که ، این دو آیه به روح و قلب آنها قائم نیست بلکه جدا از آنهاست. اما با امامان طاهر، با جان و روح عجین است.
ثانیاً بر آنان اظهار واجب بود چون پیامبر خدا بودند، اما بر امامان طاهر از جهتی واجب نبود اظهارش، بلکه هر وقت مشیت رب الارباب تعلق بگیرد می فرماید: «لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ » آنان ( آن قدر مؤدب و فرمانبردار يزدانند كه هرگز) در سخن گفتن بر او پيشي نمي‌گيرند ، و تنها به فرمان او كار مي‌كنند ( نه به فرمان كس ديگري ) .
« لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ » : چيزي نخواهند گفت تا خدا نگويد و فرمان ندهد . به فرمان او عمل مي‌نمايند و چانه نمي‌زنند و ستيزه نمي‌كنند . عرض شد این هبه صرفهء رب است و چون قلوب خلق را قطب و مدار می باشند لهذا عطا شده به آنها. این یک دسته تصرفات حضرات می باشد که ناشی از علم الکتاب است .
دسته دوم برای حضرات معصومین الی حجت بن الحسن علیهم السلام تصرف در عالم هستی و آنات هر موجودی است. «وَكُلَّ شَيْءٍ أحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ » که از ناحیه «کل شی» و احصیناه فی امام» واضح می گردد. البته تمام اشیا نه به اعتبار جهت خیالی یا واهمه، بلکه از ناحیه اثر شیء و فوائد شیء، و حیات شیء و کیفیت توالد و تناسل و ترکیب بندی موجودات مرکبه و صورت بندی موجودات صاحب صورت، و تدبیر نفس در بدن و اعمال روح در نفس، و اعمال تقسیم قوا در اعضاء و تصفیه خون در تمام اوقات و در تمام عروق
و اعمال قوه‌های مختلفه در قلب ، از قبیل تذکر محبت و حسد، رحم ، علم، فتوت الی آخره و دسته بندی های موجودات و ارزاق آنها ( یا در پستان یا در حوصلهء مادر)، یا نه این نه آن بلکه از زمین تغذیه نمودن، یا رساندن آب به اعضاء و شاخه نباتات و درخت و میوه درخت و برگ های درخت، حتی فوقانی و جمع علوم ریاضی و طبیعی و طب و نجوم، نعم الهی.
پس «کل شی» مصداقاً، فوق احصاء بشر است ( شی از اعراض عامه است) و احصاء به معنای شماره نمودن میباشد، شمردن رب الارباب از قبیل شماره حساب بانگ نیست که در دفتر بزرگ ثبت باشد، یا دفتر دوایر سجل احوال که شماره نفوس مملکت در آن درج شده باشد، بلکه ثبت خداوند منحصر به نور است، ثبت نوری است، و ثبت نوری چون فوق عالم خیال و نفس و روح و قلب و بی سبب حتی از وسطیت حضرت جبرئیل و وسایرین از ملائکه محترم خداوند بوده ؛
لهذا نور مطلق از هر حیث هر چیز را به حقیقتش که خودش آگاه است ثبت می نماید در روح شریف ولیّ که اعظم اسمای خودش می باشد و از گنجایش روح بشر بیرون و فوق عقول بشری است، اشیاء مندرجه در اسماء اعظم و اوسط و اصغر خودش که تعبیر به علم کتاب می‌شود.
جمیع اوصاف کمالیه علمی و حیاتی از حیث فعالیت با دانش و قوه‌های مبدلیّت (تبدیل) یعنی شیء را به صورت شیء دیگر در آوردن یا برگرداندن به حالت اول، و جمیع کتب سماوی از صورت و معنی او جمیع کمالات ظاهره در بشر به «من البدو الی الختم»، آنچه از پیامبران برجسته پیدا شده از حیث تصرف در کائنات حسب اطلاق «کل شیء» رب الارباب.
پس دفتر ثبت تکوینی رب الارباب که از آن ثبت شده ها ، قوه متصرفه در کل موجودات است، حضرت امیرالمومنین ع می باشد حسب اطلاق «کل شیء». زیرا تمام معانی که به عالم تصور می آید شی بر او تطبیق می‌شود.
البته در اثبات این جهت نبودیم که تعیین شود امام مبین که باشد. مسئله را مفروق عنه گرفته مجملا عرضه می‌شود که یازده روایت از معصومین صادر شده که «امام مبین» مولا موحدین است. علاوه بر این یازده روایت از امور مقطوعه اینکه امام مبین محال است کتب سماوی باشند، زیرا سایر کتب سماوی غیر از قرآن محمدی۰ص) ناقص است از حیث تبیان و اظهار علوم رب العزه زیرا «تبیان لکل شیء» غیر از قرآن محمدی شنیده نشده.
علاوه بر تقدیر گفتن شخص ناقصی ، که : «تساوی باشد بین سایر کتب سماوی و قرآن مجید» در اجمال شریک هستند و دو مبیّن لازم دارند و مبینی غیر از روح شریف امیرالمؤمین(ع) کسی دیگر بعد از خاتم انبیاء و اوصیاء حضرات(ع) قدرت علمی و روحی برای بیان ندارند، هر قدر ترقیه علمی داشتند تازه شاگرد کوچک این خانواده بودند.
پس این علم اولین و آخرین بشر که در قرآن است و علم اسماء و صفات رب العزه که در قرآن است غیر از علی(ع) در شرق و غرب عالم نمی یابی که بویی از این علوم برده باشد.
و اگر دیگران کلامی مختصر در کتب خود دارند و یا مقدار کمی در کتب تفسیر شیعه پیدا می شود آن هم از ائمه اطهار است. آیا در غیر ضروری صرف و نحوی که امیرالمؤمنین واضعش بوده اند «گویی» راجع به تفسیر در میدان زده اند.؟ حاشا و کلا.
ثانیاً در این نشئه فعلی محسوس اگر جهت علم امام بر شخص ظاهر نشد، در نشئه های بعد علوم امام واضح نمی شود مگر برای عده قلیلی که از محبین اهل بیت طهارت (ع) . زیرا نص قطعی قرآن در این موضوع وارد شده:
وَمَن كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلاً»
و هركس در اين ( جهان ) كور ( دل و گمراه ) باشد ، در آخرت كورتر و گمراه‌تر خواهد بود. ( چرا كه وجود اخروي انسان ، درخت روئيده از دانه زندگي دنيوي او است ). يعني كورتر و نابيناتر برانگيخته شود و راه بهشت و سعادت را نبيند.
اگر نزد ارباب قرآن «امام مبین» که اساس مذهب جعفری است ظاهر نباشد پس نزد عامه که غیر از قرآن و سنت چیز دیگری را عقلشان نمی رسد چطور؟ (چون از احادیث و کلام ثقل دوم قرآن استفاده نمی کنند ) فلهذا اصلاً از مخ عادی بیرون نمی روند. نه رسالت را جهت الهی آن را استفاده می نمایند نه قرآن را حبل الله المتصل بودنش را رعایت می نمایند .
لهذا علوم پروردگار و تعالیت پروردگار در خاک و تمام افلاک و در تمام نفوس و ارواح و عوالم بعد، در این نشئه بر همه کس خداوند واضح فرماید، لکن در این نشئه میسر نفرموده مگر به نشان دادن ائمه طاهرین.
لهذا تشریف فرمایی حضرت حجت بن الحسن (عج) برای همین جهت است که خلق را حسب الامر رب الاجلّ قریب به رب الارباب فرماید:
«سَنُريهِم آياتِنا فِي الآفاقِ وَفي أَنفُسِهِم حَتّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُم أَنَّهُ الحَقُّ ۗ »
ما به آنان هرچه زودتر دلائل و نشانه‌های خود را در اقطار و نواحی (آسمانها و زمین، که جهان کبیر است) و در داخل و درون خودشان (که جهان صغیراست) به آنان نشان خواهیم داد تا برای ایشان روشن و آشکار گردد که او حق است.
«و لهذا قبل از قیامت کبری حضرت تشریف می آورد . زیرا متعین است این نشان دادن در این نشئه که آفاق و انفس بر قرار است تا مردم استفاده نمایند سعهء قدرت رب الارباب را.
چاره ای نیست برای رفتن به سعادت و ثبات در آن راه الاّ تشریف فرمایی حضرتش و آگاهانیدن ایشان خلایق را حسب میل و خواهش آنها البته الان ممکن است که بفهماند خداوند ذوالقدر و المجد به طالبین این موضوع و این مطلب حسب نص شریف آیه شریفه :
«وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ »
كساني كه براي ( رضايت ) ما به تلاش ايستند و در راه ( پيروزي دين ) ما جهاد كنند ، آنان را در راههاي منتهي به خود رهنمود ( و مشمول حمايت و هدايت خويش ) مي‌گردانيم ، و قطعاً خدا با نيكوكاران است ( و كساني كه خدا در صف ايشان باشد پيروز و بهروزند )
. لاکن قلیل اندر قلیل اندر قلیل »”. اللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم .