امام از نظر اهل سنت
برادران اهل تسنن امام را تنها رئیس حکومت اسلامی می دانند یعنی در هر عصر و زمانی زمامدار و حاکم (امام ) محسوب می گردد که خلیفه پیامبر و خلیفه مسلمانان واقع می شود.
به تعبیر دیگر، زمامداران را در هر عصر و زمان، خلفای پیامبر و ائمه مسلمین می دانند.
بنابراین در نزد اهل تسنن هر کسی می تواند امام باشد، در صورتی که نزد شیعه اینچنین نیست، در حقیقت هرگونه انحرافی که در هر امری اعم از امور دینی و یا غیر آن صورت می گیرد مربوط به اصل و سرچشمه آن است، چنانکه می بینیم اختلاف بر سر امامت نیز در اصل به معنی و مفهوم امامت در نزد سنی و شیعه بر می گردد.
بنابر این امام حافظ دین است و در بحث نبوت نیز بیان کردیم دین در نزد خداوند یکی است، و اصل اعتقاد تمام ادیان به وجود خدا و نبوت و معاد است، اما شاخه شاخه شدن دین به مذاهب مختلف به خاطر تفسیرهای غلطی است که افراد از دین دارند .
خلاصه ، فلسفه وجود امام
۱ـ تکامل معنوی در کنار وجود رهبران الهی
۲ـ پاسداری از شرایع آسمانی .
۳ـ رهبری سیاسی و اجتماعی امت.
۴ـ لزوم اتمام حجت .
۵ـ امام واسطه بزرگ فیض الهی است.