زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
حقیقت خلافت انسان از خداست
خداوند نظام آفرینش کنونی را به گونه ای آفریده که حقیقت وجودی اش در اشکال گوناگون وجودی موجودات، تجلی و ظهور پیدا می کند؛ زیرا حقیقت وجودی اش در مقام خفا بوده است. نخستین تجلی خداوند در حقیقت اسمایی صورت گرفته و آنچه که در مقام هویت احدی بود در هویت واحدی الله بروز و ظهور می یابد؛ چرا که الله اسم جامع همه اسما و ظهور حقیقت ذات الهی است.
البته از آنجایی که دوگانگی میان صفت و ذات نیست و صفت، عارض بر ذات نمی باشد بلکه صفات عین ذات و هر اسم به معنای تمامیت اسماء است، این تفکیک در مقام نظر و ذهن است وگرنه در جهان هستی جز ذات الهی نیست که هر اسم او همه اسماء است و این گونه نیست که صفت حی در بردارنده صفت علم نباشد و یا صفت علم دربردارنده صفت قدرت نباشد؛
بنابراین، الله همان رحمن ، و رحمن همان الله است بی هیچ تفاوتی در اصل؛ هر چند که در مقامی، جدایی و تفکیک انجام می گیرد ولی این تفکیک تنها تصوری و ذهنی است نه حقیقی؛ از این رو خداوند حقیقت رحمن را با حقیقت الله یکی دانسته است. پس هر اسمی خود جامع اسمای الهی است؛ چرا که اسم در خداوند با ذات او یکی است و هرگونه دوگانگی از او برداشته شده و توحید محض است.
نخستین تجلی و ظهور ذات الهی همان حقیقت محمدی است؛ لذا حقیقت محمدی(ص) همان مظهر الله است که نخستین ظهور اسمایی است؛ چرا که حقیقت محمدی تمام ظهور الله و تجلی آن است و میان این حقیقت و اسم جامع، نوعی عینیت است و حقیقت محمدی(ص) تمام ظهور اسم الله و ایشان همان متاله اتم و اکمل است.
بر همین اساس در روایات معتبر و متواتر معنوی آمده که خداوند حقیقت محمدی(ص) و چهارده معصوم(ع) را آفریده و ایشان صنع مستقیم الهی هستند و دیگر مخلوقات از فرشتگان و غیرفرشتگان در هر درجه و مرتبه ای باشند، مخلوق و صنعت، آن بزرگواران هستند: قال الصادق(ع): نحن صنایع الله والناس صنایع لنا؛ ما اهل بیت، آفریده خداوند هستیم و تمام مردم صنایع ما هستند.
امکان واسطه بودن ایشان در خلقت عالم، امری است واضح و آشکار بلکه از نظر حکمت الهی راجح و لازم است. از جمله شواهد آن مضمون حدیث قدسی است که می فرماید: و هی فاطمه و بنورها ظهر الوجود من الفاتحه الی الخاتمه ؛ و او فاطمه است و به نور او وجود عالم از ابتداء تا پایان ظاهر گشته است .
و ظاهرا مقصود، ظهور هستی از کتم عدم تا نور وجود است و باء برای سببیت است و حضرت زهرا(س) فرموده است: و نحن وسیلته فی خلقه و نحن خاصته و محل قدسه و نحن حجته فی غیبه، ما وسیله خدا در خلقت هستیم و خاندان و جایگاه قدس و حجت خدائیم.
(مطلق بودن کلمه (وسیلته) هم حدوث و هم بقاء را اقتضا می کند. پس تنها واسطه در ایجاد عالم و واسطه افاضه وجودی جهان هستی، آن حضرات(ع) می باشند.
علامه مجلسی(ره) چنین می گوید: در اخبار فراوانی وارد شده است: لا تقولوا فینا ربا و قولوا ما شئتم ولن تبلغوا، نسبت خدائی به ما ندهید و جز آن، هرچه می خواهید بگوئید و هرگز به نهایت وصف ما نخواهید رسید. .
کلمه رب، برای آن ذاتی که واجب الوجود است، علم و اسم خاص و حقیقت است، بنابراین نسبت واجب الوجود بودن به آن حضرات صحیح نیست، زیرا که آنان آفریده خدای متعال هستند، لکن بعد از این مرتبه می فرماید: قولوا فینا ما شئتم که از مصادیق این قول، واسطه منحصر کل جهان هستی بودن ایشان است، خصوصا با در نظر گرفتن جمله (ولن تبلغوا) و عقد سلبی و عقد ایجابی کلام و با ملاحظه اینکه گوینده کلام انسان معصوم حکیمی است که به تمام دقایق و زوایای سخن توجه تام دارد، حقیقت امر واضح و روشن خواهد بود.
بامید روزی که شاهد حضور و ظهور آن وجود مبارک و انسان کامل، و حجت الهی شویم، و از یاران او قرار گیریم «انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا». اللهم کن لولیک الحجة بن الحسن صلواتک علیه و علی ابائه فی هذه الساعه و فی کل الساعه ولیاً و حافظاً و قاعدا و ناصرا و دلیلاً و عیناً حتی تسکنه ارضک طوعا و تمتعه طویلا برحمتک یا ارحم الراحمین. والحمدلله رب العالمین.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ