حکم و حاکم
«حکم»: اولا که حکم ، قانون خداست نه قانون بشر . و قانون خدا مطابق با فطرت و برای تکامل ابعاد وجودی انسان است .
«حاکم » در لغت به اجرا کننده حکم بین مردم گویند، حاکم کسی است که در میان مردم حکم میکند و فرمان میدهد. درباره ضرورت حاکم نیز روایاتی رسیده است که بر اهمیت موضوع میافزاید: «الدین والسلطان توامان، لابد کل واحد منهما من صاحبه، والدین اس والسلطان حارس و مالا اس له الهذم و ما لا حارس له ضایع».
از شرایطی که برای حاکم در نظر گرفته شده: اسلام، عدالت، اعلمیت، مدیریت، معصومیت و مرد بودن میباشد که همه در حکومت جهانی مهدویت در نظر و مهیا است .
ارزش و اعتباری که اسلام در مدینه فاضله خود، برای مردم آن قائل است، بسیار در خور توجه است. در مدینه فاضله اسلام، مردم آزاد و عبد خالق هستی بخشاند، و مالک چیزهاییاند که از طریق قانون به دست آوردهاند.
مردم حق مشورت دارند و دنبال کسب فضائل و سعادت اخروی هستند، با کمال الفت و محبت زندگی میکنند و همچنین انسانها، مشتاقانه خواهان کمال انسانیت و سعادت ابدی هستند و با تلاش خود به سوی آن حرکت میکنند؛ زیرا سعادت کمال ، و برترین خیرات است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ