زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
“..
تجلی توحید در امامت حضرت امام مهدی(عج)
امروز شاه انجمن دلبران یکی است
دلبر اگر هزار بود، دل بر آن یکی است
” ديدگاه عاشقان تماشاي اين تجلّي، و منتظران حقيقي ظهور، و مشتاقان درك فيض حضور، به قدري وسيع و پردامنه است كه هرچه ببينند و بينديشند، عشق و شوقشان بيشتر و وسعت و امتداد ديدگاهشان افزون‌تر مي‌شود. .
علاوه بر آنكه مصدر امامت (چنان‌كه در گفتار سوم بيان شد)، مصدر توحيدي و اصطفا و اجتبا و گزينش الهي است، و هر امامي در عصر خود، در تصرف در امور و استقلال به رتق و فتق، واحد و بي‌شريك است، در هنگام ظهور حضرت بقية‌الله(عج) براي اينكه از نعمت وجود امام، بيشترين استفاده ممكن برده شود، شرايط لازم فراهم مي‌شود و موانع ظهور و فعليت يافتن شئون و ابعاد امامت، كه در عصر ساير امامان علیهم السلام و عصر غيبت خود آن حضرت وجود دارد، مرتفع مي‌گردد;
اسماء حسناي الهي مثل: “الولي” و “العادل” و “الحاكم” و “السلطان” و “المنتقم” و “المبير” و “القاهر” و “الظاهر” به طور بي‌سابقه‌اي متجلّي خواهد شد..
عبارت ديگر، آن حضرت مظهر اين اسما و كارگزار و عامل خداوند متعال مي‌باشد، و مقام خليفة الهي او در اين ابعاد، ظهور عملي و فعلي خواهد يافت..
همه اين شئون الهي كه امام(ع) تجسّم ظهور آن خواهد بود، و خدا به حكمت بالغه خود،توسط آن حضرت تحقّق مي‌بخشد، اصالت توحيدي دارد و به اذن خداي يكتا و فرمان او انجام مي‌پذيرد..
و از جمله اموري كه تجلّي توحيد را در ظهور حضرت مهدي(عج) روشن مي‌سازد، اين است كه اهداف توحيدي اسلام مثل وحدت حكومت و نظام، وحدت قانون، وحدت دين و وحدت جامعه، به وسيله آن حضرت تحقّق مي‌يابد. همان‌گونه كه در احاديث وارد شده است، خدا خاور و باختر جهان را به دست آن حضرت فتح مي‌نمايد;
چنان‌كه در روايت معروف “جابر” است كه رسول خدا| فرمود:
«ذلِكَ الَّذِي يَفْتَحُ عَلى يَدَيْهِ مَشارِقَ الأرْضِ وَمَغارِبَها
(اين است آن‌كسي كه خدا به دست او، مشرق‌ها و مغرب‌هاي زمين را مي‌گشايد) و “روز فتح” كه از ايام‌الله بزرگ است و در قرآن مجيد آمده برحسب بعضي تفاسير، روز ظهور و فتح آن حضرت است. روزي است كه كفار را ايمان آوردن در آن روز سود نمي‌بخشد و مهلت داده نمي‌شوند..
چنان‌كه در احاديث است: قريه اي نمي‌ماند مگر آنكه در آن نداي «لا إله إلا الله» بلند شده و اسلام جهان‌گير مي‌شود و اين همه دوئيت‌هايي كه از جهت اختلاف نظام‌ها و حكومت‌ها و رژيم‌ها و به اسم نژاد و وطن ساخته شده، ملغي مي‌گردد و مرزهايي كه با آنها زورمندان، دنيا را تقسيم كرده و افراد بشر را از هم جدا و بيگانه ساخته‌اند، از ميان برداشته مي‌شود.
در آن عصر، بركات و آثار عقيده و ايمان به خدا آشكار مي‌شود، و برحسب آيه:
«وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِم بَرَكات مِنَ السَّمآءِ وَالأَرْضِ »
«و چنانچه مردم آبادي‌ها همه ايمان آورده و پرهيزكار مي‌شدند، همانا ما درهاي بركات آسمان و زمين را بر روي آنان مي‌گشوديم. .
درهاي بركات آسمان و زمين به روي مردم و دنياي مؤمن گشوده مي‌شود و به جاي نظام‌های مشركانه و جنگ و نزاع و كينه توزي، نظام الهي اسلام و دوستي و برادري و صفا و صلح واقعي و عمومي برقرار مي‌شود..
از جمله احاديثي كه بر اين مطلب دلالت دارد، روايتي است كه عياشي به اسناد خود از “ابن بكير” روايت كرده است، ابن بكير گفت: از ابي‌الحسن (حضرت موسي‌بن‌جعفر(ع)) سؤال كردم درباره‌ی اين قول خداي تعالي:
«وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّماواتِ وَالأَرْضِ طَوْعاً وَكَرْهاً»
«هرآنچه در آسمان و زمين است، خواه و ناخواه مطيع فرمان خداست».
حضرت در پاسخ فرمود: (قريب به اين مضمون) نازل شده است دربارة قائم(عج) كه وقتي ظاهر شود، اسلام را بر طوايف كفار كه در شرق و غرب هستند، عرضه نمايد. هركس از روي اطاعت اسلام آورد، امر مي‌كند او را به نماز و زكات و آنچه مسلمان به آن امر مي‌شود، و هر كس اسلام نياورد، گردن او را مي‌زند، تا باقي نماند در مشرق‌ها و مغرب‌ها احدي مگر اينكه موحد گردد..
ابن بُكير مي‌گويد: گفتم: فدايت شوم! خلق بيشتر از اين مي‌باشند ، يعني بيشتر از اين هستند كه بتوان اسلام را به همه عرضه كرد و همه را يا مسلمان نمود يا كشت. حضرت فرمود:).
«إِنَّ اللّٰهَ إِذا أَرادَ أَمْراً قَلَّلَ الْكَثِيرَ وَكَثَّرَ الْقَلِيلَ»
«خداوند وقتي كاري و امري را اراده كند، اندك را بسيار و بسيار را اندك مي‌نمايد».
و نيز روايت است ازامام محمد باقر(ع) در تفسير آيه:
«الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَللّه عاقِبَةُ الأُمورِ»
(آنان كه خدا را ياري مي‌كنند) آن‌هايي هستند كه اگر در روي زمين به آنان اقتدار و تمكين دهيم، نماز را به پا داشته و به مستحقان زكات مي‌دهند و امربه‌معروف و نهي‌ازمنكر مي نمايند و مي‌دانند كه عاقبت كارها به دست خداست. .
كه فرمود: اين براي آل محمّد(ص) است و مهدي و اصحاب او; خدا ملك ايشان مي‌نمايد مشرق‌هاي زمين و مغرب‌هاي آن را، و ظاهر و غالب مي‌كند دين را، و خداي عزّوجلّ به وسيله او و اصحابش . بدعت‌ها و باطل را مي‌ميراندـ مثل آنكه سفيهان حقّ را ميراندند ـ تا اينكه ديده نشود اثري از ظلم، و امر مي‌كند به معروف و نهي مي‌كند از منكر، و براي خداست عاقبت امور
و ازجمله اين روايات، روايتي است از رفاعة بن موسي كه گفت: شنيدم امام صادق(ع) درباره آيه : «وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّماواتِ وَالاَرْضِ» فرمود::
«إِذا قامَ الْقآئِمُ الْمَهْدِيُّ لٰا يَبْقي أَرْضٌ إِلّا نُودِيَ فِيها شَهادَةُ أَنْ لٰا إِلهَ إِلَّا اللهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ‌اللهِ»
«وقتي قائم مهدي(ع) قيام نمايد، باقي نمي‌ماند زميني مگر آنكه در آن ندا مي‌شود: شهادت بر اينكه خدايي نيست غير از الله و اينكه محمّد رسول خداست»
.و نيز از اين احاديث است، حديثي كه در “مجمع‌البيان” در تفسير آيه
(لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ) در سوره صف، از عيّاشي به سندش از عبايه روايت كرده است كه: شنيدم اميرالمؤمنين(ع) اين آيه را تلاوت فرمود::
(هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ»
«اوست خدايي كه رسولش را با دين حقّ به هدايت خلق فرستاد تا بر همه اديان عالم تسلط و برتري دهد
و سپس از حاضران مجلس پرسيد: آيا تا اين زمان دين را ظاهر گردانيده است؟ گفتند: آري! فرمود: نه! قسم به آن كه جانم در دست اوست، نخواهد شد تا باقي نماند قريه‌اي مگر در آن، بامدادان و شامگاهان ندا شود به شهادت «لا إله إلا الله».
و از روايات اين باب است، اين حديث كه سيّد رضي از رسول‌خدا(ص) روايت نموده است كه فرمود::
«لَيَدْخُلَنَّ هذَا الدِّينُ عَلى ما دَخَلَ عَلَيْهِ اللَّيْلُ»
«هر آينه داخل مي‌شود اين دين بر آنچه شب بر آن داخل شده باشد» .
اين حديث نيز عالم‌گير شدن دين اسلام را مژده مي‌دهد، و ممكن است مراد عبارت، اين باشد كه كفر و بي‌ايماني و انحراف از خدا، مانند شب تاريك و ظلماني است، و اسلام مانند آفتاب است; آفتابي كه همه تاريكي‌ها را از ميان مي‌برد و در هر مكان كه تاريكي باشد، آن‌جا را روشن مي‌نمايد..
احاديثي كه متضمّن بيان اين اهداف است، بسيار و متواتر است. اين اهداف، آرمان فطري همه افراد بشر است، و بشر بالفطره به سوي آنها گرايش دارد، و لذا به نام وحدت، سازمان ملل متحد تشكيل مي‌شود; هرچند مقاصد آنان كه اين سازمان را تشكيل داده‌اند، مقاصد سياسي و استعماري بوده، كه همان قرار دادن “حقّ وتو” براي پنج ابرقدرت و استضعاف ملل ديگر، گواه نيّات پليد آنهاست كه مي‌خواهند به صورت قانوني استكبار خود را ادامه دهند. به قول شاعر: «اين دروغ از راست بگرفته فروغ».».
اگر ستمگران از عدل و داد سخن مي‌گويند و اگر جنگ‌افروزان و متجاوزان به ملّت‌هاي ضعيف، و غارتگران بزرگ دنيا و دشمنان واقعي آسايش و امنيت مردم محروم، صلح و همزيستي و خلع سلاح را پيشنهاد مي‌نمايند، و اگر پايمال‌سازان حقوق بشر و عدالت و آزادي، حقوق بشر را عنوان مي‌كنند و براي آن دلسوزي مي‌نمايند، همه براي اين است كه فطرت بشر خواستار وجود حقيقي حكومت واحد و عدالت و صلح و امنيت و احترام به حقوق بشر است.
و اين همان دين فطرت است كه واحد است و در آخرالزمان تحت رهبري آن موعود عزيز و محبوب انبيا و اوليا و همه مردان خدا، جهان را فرا مي‌گيرد و دنيا به سوي قبول اين دين و اهداف پاك و انساني آن به پيش مي رود، براي آن كه به نداي آن قرة العينِ مصطفي و ميوه دل علي و زهرا جواب مثبت بدهد، آماده مي‌شود.
. و بالاخره، این نظام امامت است که تبلور عقیده توحید در آن ظاهر می شود، و جامعه بی امتیاز توحیدی، و امت واحد، و دین واحد و قانون واحد و حکومت واحد، و جهانی و همیشه نو و مترقی اسلام را، تحقق می بخشد.
اميد آنكه ديدگان انتظار كشيده ما و همه منتظران و محرومان و مستضعفان به طلعت جهان‌آراي آن كهف امان و غوث دوران ـ عجّل‌الله تعالي فرجه ـ روشن شود، و جهان پر از آشوب و اضطراب و فتنه و فساد، از بركات ظهور آن حضرت، كانون امن و آرامش و داد و دهش و عرفان و دانش گردد”..
وما ذلك علي‌الله بعزيز / وآخر دعوانا أن الحمد لله ربّ العالمين