پایان ظلمت و طلوع سپیده امید

پایان ظلمت و طلوع سپیده امید

*تمام مردم مصر و تمام ملائک آسمانها به استقبال یعقوب و دیدار او با یوسفش آمده بودند.

حال بنگرید وقتی امام عصر(عج) از پس پرده غیبت بیرون آید، جهان چه خواهد شد؟ آن روز ملکوتی کی خواهد رسید و پایان ظلمت و طلوع سپیده امید کدامین لحظه است؟

یک چشم بیش نیست مرا کاش صد هزار *

بودی که دیدمی رُخت از صد هزار چشم

کجاست آن که اکمال دین خدا و اتمام نعمت الهی است، و در کدام سرزمین غریب سکنی گزیده است؟ همو که وقتی بیاید، رسول خدا(ص)، و امیرالمؤمنین(ع) امام حسن و امام حسین و سایر ائمه(علیهم السلام) و اصحاب بزرگوار آن حضرت همه رجعت می کنند.

آن روز، روز رحمت و بشارت بر مردم جهان است. روز سرفرازی اسلام و خفّت استکبار.

روزی که عقل مردم کامل می شود و فطرتشان بیدار. روزی که هدیه اهل بیت(ع) به مردم جهان کامل کردن بیست و هفت حرف علم می باشد.

در آن روز ثقل اصغر (اهل بیت ع) و ثقل اکبر (قرآن) در میان مردم خواهند بود و همه مردم از این منابع سرشار نور و معرفت الهی بهره خواهند برد و همه آحاد بشر و جن و ملک همانند پاره های پراکنده ابر با نیروی جاذبه ولایت ائمه اطهار(ع) به طرف مصدر ولایت در یک جا جمع می شوند.

امام صادق(ع) فرمود: «یجتمعون و الله فی ساعة واحدة قزع کقزع الخریف»

(سوگند به خدای عزوجل که مردم در یک ساعت (آن واحد) همانند تجمع ابرهای پراکنده جهت تشکیل باران که بیشتر در بهار انجام می شود، در یک محل جمع می شوند.).

امامان عزیز و بزرگوار چون آهن ربایی که براده های آهن را به خود جذب می کند، مردم و جنیان و ملائک و…را مجذوب خود می نماید.

امام رضا(ع) فرمود: «و ذالک والله أن لو قام قائمنا یجمع الله الیه جمیع شیعتنا من جمیع البلدان»(به خدا سوگند هرگاه قائم ما آل محمّد(ص) قیام نماید، خداوند باریتعالی تمام شیعیان را از اقصی نقاط جهان (شهرها و روستاها) پروانه وار به گرد شمع وجودش جمع می گرداند.).

آری آن روز، روزی است که وعده الهی تحقق می یابد.

وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ

كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَىٰ لَهُمْ

وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا ۚ وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ

(خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند ، وعده داده است كه حتماً آنان را در زمين جانشين [ديگران] كند ، همان گونه كه پيشينيان آنان را جانشين [ديگران] كرد ، و قطعاً دينشان را كه براى آنان پسنديده به سودشان استوار نمايد ، و يقيناً بيمشان را تبديل به امنيت كند ، [تا جايى كه] فقط مرا بپرستند [و] هيچ چيزى را شريك من نگيرند . و آنان كه پس از اين نعمت هاى ويژه ناسپاسى ورزند [در حقيقت] بدكار و نافرمان‏اند .).

آری در زمان شکوفایی گل نرگس(ع) شیعیان و منتظران مشتاقانه و بی صبرانه منتظرند که او را ملاقات کنند. در آن زمان تمامی موجودات حتی ملائکه، انبیا و ائمه معصومین (ع) همه و همه منتظرند. می خواهند ببینند که چگونه خدا عدالتش را در زمین بوسیله آنها برقرار می سازد. زمین و آسمان نیز منتظر چنین روزی است چنانکه قرنهاست انتظار با شکوهش را در دل می پرورانند.*

اري : چه زیباست ظهور عدل الهی .

*چه زیباست ظهور، ظهور عدل، ظهور کمال و زیبایی، حکمت، محبت، برکت و …چرا که او با آمدنش دنیا را گلباران می کند. همه جا بوی عطر و شادی می پیچد و دیگر همه جا از نور و نسيم رحمت الهي زمزمه می شود.

آری، او می آید تا جهان مرده ما را حیات دوباره بخشد. می آید تا حدّ و مرز را بشکند. می آید تا به مسلمین عزت دهد و استبداد را ریشه کن کند.

می آید تا معنای عدل را بفهمیم و طعم شیرین زندگی در مدینه فاضله را بچشیم. می آید تا تحولی در روح و جانمان ایجاد کند تا همه از خواب غفلت برخیزیم و خدایی شویم، انسانی آسمانی که تعلق خاطری در زمین ندارد. همه چیزش خدا، عشق، معرفت و کمال می شود. همه چیز را در رسیدن به خدا و امام زمانش می بیند.

«…قَالُوا يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ »

(عزيزا ! از سختى به ما و خانواده ما آسيب رسيده و مال ناچيزى آورده‏ ايم ، پس پيمانه ما را كامل بده و بر ما صدقه بخش ؛ زيرا خدا صدقه‏ دهندگان را پاداش مى ‏دهد ).

به راستی در این آیه مبارک سوره یوسف برای ما که پویندگان راه قرآن و اهل بیت می باشیم، دردها و حکمتها نهفته است. یوسف در زمان قحطی و خشکسالی بدون اینکه به متاع مردم نگاه کند ، تمام ظرفهای آنان را پر از آذوقه می نمود و تنها برای رضای خداوند عزیز و مهربان به آنها عنایت می کرد.

این مطلب روشن می سازد که خداوند متعال بر مبنای تکوین، عالم آفرینش را در اختیار بشر قرار داده است و باید نماینده و عزیز خود را نیز در اختیار انسانها قرار دهد، تا با آرامش به کامل بندگی خود، و عشق به پروردگارشان بپردازند که این همان هدف و مقصود آفرینش است.

خدای متعال خود می فرماید: «وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي ﴿٤١﴾ و تو را براى [اجراى اهداف] خود ساختم [و انتخاب كردم . ] .

در آیه ۸۸ سوره یوسف کلمه “عزیز” خطاب شده است اما باید بدانیم که عزیز واقعی تنها آن امامان همام (ع) می باشند و در عصر ما عزیز ، امام عصر(عج) است که آمدنش را تمام انبیائ و اولیاء و حتی خدای باریتعالی انتظار می کشند.

بیائیم سر بر آستان حق نهاده و عزیزمان را از خدا بخواهیم . به راستی چه قحطی و فقری از این بالاتر که عزیز خدا در میان ما باشد و ما او را نبینیم.

ای عزیز گمگشته !

دست نوازش بر سر ما تهی دستان معرفت بکش و ما را از اقیانوس بیکران عشق و لطف و مهربانی خویش سیراب فرما که این خصلت و پیشه شما عزیزان الهی است.

شما خاندان بزرگوار که بی هیچ چشم داشتی بر ما گدایان کویتان ، بی حساب بخشش و عطوفت می نمایید ؛ زیرا که تمام موجودات به موجودیت شما متکی است . ما را دریاب ای عزیز گمگشته!

بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

بیایید دست نیازمان را به سوی درگاه باریتعالی دراز نموده و با تمام وجود، آن یوسف زهرا (عج) را از خدا بخواهیم تا صبح ظهورش بردمد*.

اللهم کن لولیک الفرج.

آیا عشق حقیقی غیر از خدا و اهل بیت(ع) است؟ آیا اینها همان گمگشته ما نیستند؟ چه کسی غیر از امام زمان(عج)، آن چشمه جوشان حیات می تواند ما را به حقیقت برساند؟

او خود حقیقت است و سر چشمه موهبت الهی است . آن چشمه فیض و مهر رخشان امامت که همه ما منتظر طلوع سپیده دم ظهورش می باشیم.

ما منتظریم. منتظر ظهور و حکومت جهانی اش. وقتی بیاید، همه را عاشق می کند. وقتی بیاید، دیگر فریاد ستمدیده ای به گوش نمی رسد. اصلا جایی برای ستم نمی ماند.

وقتی بیاید، روح حیات در ما می دمد و آنوقت همه ما عمر طولانی خواهیم داشت و با خوشی و خرمی زندگی خواهیم کرد. به راستی چه کسی خواهان چنین لذتی نیست؟

آیا می توان برای رسیدن به مدینه فاضله دست به دعا بر نداشت ؟ و آمدن گل سر سبد عالم، مکمل پیامبران از آدم تا خاتم و متمم بقیه امامان و داعیان دین را از خداوند منّان در خواست ننمود؟

هیچ می دانید اگر مقدمه ظهورش را تا بحال فراهم کرده بودیم و یاران با وفایش نیز همه آماده بودند، او نیز از پس پرده غیبت برون آمده بود؟

پس این ما هستیم که او را در زندان غیبت نهاده و موجب رنج مهربانترین و عزیزترین بنده خدا می شویم. این ما هستیم که خود را برای ظهورش آماده نساخته و یا نفس خویش را تزکیه ننموده ایم. این ما هستیم که به حقیقت دوستدارش نیستیم.

همه به زبان او را دوست دارند و آمدنش را منتظرند، اما به راستی کدامین از ما تا بحال هر ساعت و هر لحظه آمدنش را شماره کرده و خود و قلب و روح خویش را برای قدوم مبارکش فرش نموده و تزیین کرده ایم؟

ای قلب عالم امکان! ای مهربانترین! متى ترانا ونراك .