🌷🌿🌷🌿🌷
🌿🌷🌿
🌷
🌷ريشه همه آثار معنوى اخلاقى و اجتماعى كه در عبادت است در يك چيز است: ياد حق و غير او را از ياد بردن. قرآن كريم در يك جا به اثر تربيتى و جنبه تقويتى روحى عبادت اشاره مىكند و مىگويد: «نماز از كار بد و زشت باز مىدارد»
🌷و در جاى ديگر مىگويد: «نماز را براى اينكه به ياد من باشى بپادار»، اشاره به اينكه انسان كه نماز مىخواند و در ياد خداست همواره در ياد دارد كه ذات دانا و بينايى مراقب اوست، و فراموش نمىكند كه خودش بنده است.
🌷ذكر خدا و ياد خدا كه هدف عبادت است، دل را جلا مىدهد و صفا مىبخشد و آن را آماده تجليات الهى قرار مىدهد. امام على (ع) درباره ياد حق كه روح عبادت است چنين مىفرمايد:
انَّ اللَّهَ سُبْحانَهُ وَ تَعالى جَعَلَ الذِّكْرَ جِلاءً لِلْقُلوبِ، تَسْمَعُ بِهِ بَعْدَ الْوَقْرَةِ وَ تُبْصِرُ بِهِ بَعْدَ الْعَشْوَةِ وَ تَنْقادُ بِهِ بَعْدَ الْمُعانَدَةِ وَ ما بَرِحَ لِلَّهِ عَزَّتْ آلاؤُهُ فِى الْبُرْهَةِ بَعْدَ الْبُرْهَةِ وَ فى ازْمانِ الْفَتَراتِ عِبادٌ ناجاهُمْ فى فِكَرِهِمْ وَ كَلَّمَهُمْ فى ذاتِ عُقولِهِمْ.
🌷خداوند ياد خود را صيقل دلها قرار داده است. دلها بدين وسيله از پس كرى شنوا و از پس نابينايى بينا و از پس سركشى و عناد رام مىگردند. همواره چنين بوده و هست كه خداوند متعال در هر برههاى از زمان و در زمانهايى كه پيامبرى در ميان مردم نبوده است، بندگانى داشته و دارد كه در سرّ ضمير آنها با آنها راز مىگويد و از راه عقلهايشان با آنان تكلم مىكند.
🌷در اين كلمات خاصيت عجيب و تأثير شگرف ياد حق در دلها بيان شده است تا جايى كه دل قابل الهامگيرى و مكالمه با خدا مىگردد.
(شهید مطهری، مجموعه آثار، ج۱۶، ص۴۱۷)
🌷
🌿🌷🌿
🌷🌿🌷🌿🌷