جلسه دوم
انگیزه انسان از پوشش
در طول تاريخ، تمام انگيزههاي انسان از پوشش، حفاظت از سرما يا زيور و خودنمايي نبوده است، گرچه نميتوان اين انگيزهها را در كيفيت و نوع پوشش نفي كرد. علاوه بر آن، چون رعايت حيا و عفت در ميان زن و مرد به تناسب آفرينش هر يك متفاوت است، هميشه زنان از پوشش بيشتري استفاده ميكردهاند.
اگر تنها سرما و گرما انگيزه بود، اين تفاوتها قابل تحليل بود. حتي گرايش به زيبايي صرف نميتواند آن را پاسخگو باشد.
اگر چه در دنياي كنوني نوع پوشش آزاد است، اما كسي بيحيايي و بيعفتي را آزاد نكرده است.
هنوز قوانين جهاني در خصوص جلوگيري از كارهاي خلاف عفت به قوت خود باقيست؛ هنوز آمارها نشان ميدهد كه مردمان در نهاد خود از بيعفتي انزجار دارند.
به هر حال، حيا و آزرم خصلتي انساني است و جدا از هر گرايش فرهنگي و ديني، براي بشريت قابل طرح است.
هر چند در برخي فرهنگها و مكتبها زمينهِي پذيرش و تبيين آن آسانتر است، باز انسان به حكم نهاد و ساختار وجودي خود به حيا و شرم رغبت دارد.
البته، اين خصلت مانند همهي خصلتها و ارزشها قابليت رشد و افزايش دارد؛ بدين معنا كه همه مايهي دروني دارند، گرچه در همه يكسان به فعليت نميرسد؛
براي نمونه، انسان خواهان صداقت و راستي است و به عنوان يك خصلت مثبت و ارزش انساني توان رشد و افزايش دارد؛ اما همه در يك درجه از صداقت و راستي قرار ندارند. …خصلتها ضرر نميزند و فطري بودن آن را مخدوش نميكند