زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
تربیت در سیره وسخن امام حسن مجتبی (ع) .
بخش اول . عوامل تربیت .
قسمت چهارم . دوستان :
دوستان
بعد از خانواده دوستان و هم بازی‌ها و هم کلاسی‌های یک کودک می‌توانند به عنوان یک عامل محیطی در تربیت و خلق و خوی او تاثیرگذار باشند. کودک و نوجوان گرایش زیادی به دوستان هم سن و سال خود دارد و بدون تردید این همنشینی و هم گرایی دوستان در یکدیگر موثر خواهد بود. البته معاشرت با دوستان صمیمی یک نیاز طبیعی است و لذت بخش‌ترین ساعات زندگی برای یک کودک و نوجوان لحظاتی است که با دوستان سپری می‌کند.
پیشوایان معصوم ما ضمن بیان اثرهای مثبت و منفی رفاقت و همنشینی، پیروان خود را به مصاحبت با افراد شایسته سوق داده‌اند.
حضرت مجتبی علیه السلام در این رابطه به فرزندش می‌فرماید: «یا بنی لا تواخ احدا حتی تعرف موارده و مصادره فاذا استنبطت الخبرة و رضیت العشرة فآخه علی اقالة العثرة و المواساة فی العسرة; (۱)
فرزندم! با هیچ کس دوستی نکن مگر این که از رفت و آمد (و خصوصیات روحی واخلاقی) او آگاه گردی، هنگامی که دقیقا بررسی نمودی و معاشرت با او را برگزیدی، آنگاه با او براساس گذشت و چشم پوشی از لغزش‌ها و یاری کردن در سختی‌ها دوستی کن.
ادامه دارد …
منبع : ( ۱) تحف العقول، ص ۲۳۳٫