آميختگي آفرينش زن با عفت و پاكدامني
عفت و پاكدامني با آفرينش زن به هم آميخته است.
او از روزي كه ديده به جهان ميگشايد، عفتگرا و پاكدامن است. نگاههاي معصومانه و نفرت او از گناه، در آغاز جواني و تظاهر به عفت و پاكدامني در برخوردهاي اجتماعي، نشانهي آن است كه عفت در خلقت زن جايگاه ويژه و رفيعي دارد كه هم خود زن خواهان آن است و هم ديگران زن را با اين ويژگي ميخواهند..
اسلام، آفرينش زن و صلاح و خير جامعه را در نظر گرفته است و حجاب را لازم شمرده تا با عفت دروني او هماهنگ گردد و بنيان خانواده مستحكم شود.
اسلام، زيبايي و دلآرايي زن را براي همسر وي ميخواهد تا ديگران از آن سوء استفاده نكنند.
بنابراين، الزام پوشش فقط براي حفظ عفت اوست، نه زنجير اسارتي بر دست و پايش؛ و نه سدي در برابر سير تكامل علمي، فكري و هنرياش، بلكه وسيلهاي براي تعالي روح و ايفاي مسئوليتهاي فردي و اجتماعي اوست
از اين رو، اسلام پوشش را ملاك برتري زن معرفي كرده است.
بنابراين، حيا و عفاف، تدبيري است كه خود زن با يك نوع الهام براي گرانبها كردن و حفظ موقعيت خود در برابر مرد به كار برده است