چرا مباهله از نظر اعتقادي براي شيعه اهميت دارد؟

چرا مباهله از نظر اعتقادي براي شيعه اهميت دارد؟

آیت الله جوادی آملی می فرماید:

از غريب ترين ايام زندگی ما ايام مباهله است. خيلی از ما عالمانه حرف می‌زنيم و عوامانه فكر می‌كنيم در نتیجه آن اركان ولايت را تقريباً از دست می‌دهيم در حالی که آن اجزای غير ركنی را خيلی محترم می‌شمريم، مانند اول ذيحجه که سالروز ازدواج وجود مبارك حضرت امير با فاطمه زهرا(سلام الله عليهما) است اينها جزء واجبات غير ركنی است.

غدير جزء واجبات ركنی امامت است، و مباهله جزء واجبات ركني ولایت است ، آن وقت آن مسائل واجبات غير ركنی را خيلی دامن می‌زنيم، آنها هم واجب هست اما مثل اجزای نماز است لکن حمد و سوره كجا، ركوع و سجود كجا؟! حمد و سوره واجب غير ركنی است اما ركوع و سجود واجب ركنی است.

وقتي مأمون(علیه من الرحمن ما یستحق)، به وجود مبارك امام رضا(سلام الله علیه) عرض می‌كند به چه دليل علي بن ابيطالب(سلام الله عليه) افضل است؟ ایشان ديگر نفرمود غدير، فرمود با آیه انفسنا . خدا وقتی وجود مبارك حضرت امير علیه السلام را جان_پيغمبر می‌داند از اين بالاتر فضيلت فرض می‌شود؟!

«من كنت مولاه فهذا علي مولاه» كه گفته‌ی خود پيغمبر است هر چند آن هم از طرف خداست، کجا؛ و اینکه ذات اقدس اله خود فرموده علی جان پيغمبر است، کجا؟! و وجود مبارك امام رضا علیه السلام به اين استدلال كرد.

در آيه مباهله غير از تعبير مهمي كه درباره حضرت فاطمه(س) بكار برده شده است ، در باره اميرالمومنين(ع) نيز تعبير مهمي آورده شده است و به عنوان نفس پيامبر از ايشان ياد شده است، نفس به معناي خود و شخصي كه خود پيامبر و داراي همه ويژگي هاي اوست مگر آنچه بواسطه دليل اصلي از او خارج شده باشد و اين همان نبوت است . و علی (ع) بواسطه آيه مباهله نفس پيغمبر معرفي مي شود .

در اين آيه به ابنائنا هم اشاره مي شود كه به امام حسن و حسين عليهما سلام به عنوان فرزندان رسول اكرم اشاره مي كند . ايشان فرزند پسر نداشت اما فرزندانش بوسيله حضرت زهرا در جامعه رشد يافتند .