فعلیت اراده و اطلاق تطهیر 

فعلیت اراده و اطلاق تطهیر

مطلب دیگر در اذهاب رجس «لیذهب» تعبیر می فرماید: و «ل» که مقابل «سین و سوف» که برای آینده است داشته ، و به تعبیر دیگر هم اکنون را می رساند و به اصطلاح اراده در این آیه شریفه مساوی با فعلیت است .

ای اهلبیت گرامی پیغمبر صلی الله علیه و آله خداوند هم اکنون همه قسم پلیدی نادانی را از شما برد (اراده بردن پلیدی هم اکنون محال است از مراد تخلف پیدا نماید یعنی دیگر هیچگونه پلیدی جهل در آنان باقی نماند.).

نکته مهم در آیه شریفه اسناد فعل به ذات خداوندی است. یعنی خود پروردگار خواسته که پلیدی جهل را ببرد و طهارت علم بیاورد، و فعل خداوند وقتی که بلا واسطه باشد به هیچ وجه جزئی نخواهد بود. یعنی اگر خدا بخواهد جزئی و مربوط به امری از امور باشد مقید به قید شده که فعل خدا از آن پاک است (چنانچه در بحث فعل خدا در کتابهای کلام آمده است).

بنابراین همانطور که اذهاب رجس (بردن پلیدی جهل) به طور کلی است و هیچگونه جهلی باقی نگذاشت، تطهیر (طاهر و منور کردن به نور علم ) نیز به طور کلی خواهد بود. فعل حق که مناسب خود او است تقیید نخواهد داشت و جزئی هم نخواهد بود.

از همه اینها گذشته اگر جهل مختصری (به نحوه ایجاب جزئی) باقی بماند منافات با مفعول مطلق (تطهیر) دارد. زیرا اطلاق و بی قیدی مفعول مطلق (بی قیدی از اینکه برای کسی یا با چیزی یا با کمک چیزی یا در چیزی باشد مقابل مفعول له و معه و فیه) می رساند که عطاء پروردگار از هر جهت کامل می باشد.

نا گفته نماند که این تعبیر « لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً» برای هیچ یک از پیغمبران حتی ابراهیم خلیل الرحمن نشده است . برطرف کننده پلیدی جهل خود خداوند و پوشاندن لباس علم و طهارت واقعی نیز خود خداوند است بدون واسطه.

ممکن است گفته شود بردن ناپاکی از اهلبیت فرع بر وجود آن است مثلاً حضرت زهرا سلام الله علیها که از بدن و روح پاک شریف خاتم الانبیا پدید آمده و تا دوران رشد در دامن معلم بشر تربیت شده و سپس در خانه ولی اعظم خداوند علی ابن ابیطالب علیه السلام و با فرزندانی چون حسن و حسین سر و کار داشته، پلیدی از کجا آمده بود تا خداوند آن را برطرف سازد؟

 پاسخ این است که اولا امور نسبی است و با جهل و علم خود نباید آن را مقایسه کنیم چنانچه همین جواب در ذنب و گناه انبیاء و اولیاء گفته شده است.

ثانیاً ممکن است بردن پلیدی ، کنایه از مانع شدن از آمدن باشد (و به تعبیر علمی اذهاب رجس دو مصداق دارد که قابل تطبیق بر هرکدام می باشد: رجس موجود را بردن و مانع از آمدن رجس شدن) این دو جواب اجمالی علاوه بر مطالبی که ذکر گردید