ازسقیفه تا عاشورا

ازسقیفه تا عاشورا

پس واقعه عاشورا را، نه از هجرت حسین از مکه، بلکه از سقیفه، و یا قبل از آن از بعثت رسول اکرم(ص) باید بررسی کرد، که آنها در پی نابودی اسلام بودند ، چنانکه در سخنان یزید مشاهده میشود و اصلا اعتقادی به اسلام نداشتند. آنجا که میگوید:

لعبت هاشم بلملک فلا ، خبرٌ جاء ولا وحی نزل

لستُ من خندق ان لم انتقم ، من بنی احمد ما کان فعل

میگوید: بنی هاشم با حکومت بازی کردند، و بر محمد وحی نازل نشده و نه کتابی آورده و می گوید: من از فرزندان خندق نیستم اگر از فرزندان محمد انتقام نگیرم.

یعنی مقصود بنی هاشم سلطنت بود و نه خبری بود و نه وحی نازل شده یزید در این اشعارش وحی را انکار و نبوت پیامبر را زیر سئوال می برد و در پی انتقام جوئی کشتکان خاندان خود در جنگ های بدر و اُحد است.

 یزید کشتن حسین را تلافی جنگ بدر میداند، که بین کفار مکه و مسلمین رخ داد و به شکست کفار مکه انجامید. حال یزید می گوید: ای کاش اجداد من در بدر می دیدند که چگونه انتقام آنها را می گیرم. «یا للعجب که در همین حال خود را خلیفه رسولخدا می داند.!»

مقابله کفر با ایمان

همانطور که وقتی عثمان به خلافت می رسد، ابوسفیان به عثمان میگوید: حالا که حکم و قدرت بدست تو رسیده، این خلافت را همچون گویی بین خود دست به دست کنید، و پایه های قدرت را از خاندان بنی امیه قرار دهید. که این سلطنت و پادشاهی است، نه بهشتی در کار است و نه جهنمی. لذا ابو سفیان در برابر حضرت رسول(ص) قرار میگیرد، و معاویه در برابر علی(ع)، و یزید در مقابل حسین(ع) قرار میگیرند.

و شهادت امام علی، و حضرت زهرا، و مسمومیت و به شهادت رسیدن امام حسن مجتبی، و حادثه غم انگیز کربلا و شهادت مظلومانه حسین (ع) همه و همه نتیجه کفر و بی ایمانی مسلمانانی بود که به ظاهر اسلام پسنده کرده بودند.

عاشورا نتیجه سقیفه

می بینیم در روز عاشورا آغاز جنگ از سوی دشمن بود، و عمر بن سعد سران سپاه خود را گرد می آورد و در پیش روی آنان تیر اندازی میکند و می گوید: شاهد باشید که اولین تیر را من بسوی حسین پرتاب کردم.

در حقیقت این تیری که توسط عمر بن سعد، در کربلا و در روز عاشورای سال ۶۱ هجری بسوی حسین(ع) پرتاب می شود، همان تیری است که (در سقیفه ) در روز وفات پیامبر خدا (ص) در سال یازده هجری به قلب پیامبر زده شد، حالا بسوی حسین نوه پیامبر بر میگردد.

زیرا ابتدای انحراف از آنجا بود، و حوادث بعدی همچون فتنه خلافت، و خانه نشینی علی، شهادت ائمه اطهار، و حتی شهادت شیر خواره حسین با تیر حرمله، و اسارت امام سجاد و زینب کبرا(علیهما السلام) و حاکمیت خلفای جور بر مسلمین، همه از نتائج آن انحرافهای نخستین است، که آنها همان روح جاهلیت را داشتند، منتهی بشکل دیگری، که حالا رنگ اسلامی گرفته بود.