زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
ای انسان بنگر ، توجه کن و عبرت بگیر
اندیشه آدمی بسی هست قلیل تا راز بقا را بنماید تحلیل
بر هر چه نگاه ژرف بین می نگری باشد اثری ز خلقت رب جلیل
و آیه اخیر اشاره با این دارد که تغییر و تبدل شدن موجودات انسان را باید متنبه گرداند . باید انسان متنبه شود و بدیدن (بنظر عبرت) موجودات را بنگرد؛ و متذکر باشد که همین طوریکه گیاهان و گلها وریاحین وقتی سبز و خرم و دل ربا میباشند، طولی نمی کشد که پژمرده و خشک و سیاه میگردند، انسان هم چنین است که وقتی جوان،و شاداب، با قد رعنا، و با طراوت است بزودی باد خزان دنیا جوانی وی را تبدیل به پیری، طراوت و شادابی او را به افسردگی و پژمردگی، و سلامتی ویرا به بیماری، قوت و شوکت او را به ضعف و ناتوانی می کشاند .این است عادت و مرام دنیا . لکن اهل حق در همین پیری جوانی، و در افسردگی بهجت، و در مرض روحانی می یابند. ۱۷
این وضع گیاهان بازگو کننده فنای دنیا است . و همیشه درس عبرتی برای انسانها محسوب می شود .همان گیاهی که در فصل بهار سرسبز و خرم با طراوت ونشاط آفرین بود با گذشت چند ماه خشک و بی فروغ و مرده و سیاه رنگ می شود . و با زبان حال بیانگر ناپیداری دنیا و گذشت سریع روزگار است . قابل توجه اینکه در هفت توصیفی که در آیات فوق آمده ، بیان (ربوبیت،علو، خلقت، تسویه، تقدیر، هدایت، رویاندن گیاهان ) بود.