زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
نکاتی عرفانی از جمع آیات
آیت الله طالقانی راجع به نتیجه و اثر تسبیح ، میفرماید: تسبیح در حقیقت روی گرداندن از متغیرات و حدود محدود و محسوسات و روی آوردن به نام رب و صفات محقق اوست. آئینه ذهن و فطرت را از کدورتها پاک می نماید، و حقایق صفات جلال و جمال را درآن متجلی میگرداند.
هر چه صفات متجلی تر و افقهای تیره طبیعت باز تر میشود، حروف و کلمات و آیات ربوبی اشکارتر میگردد و ذهن مسبح ، اصول حقایق و نظامات و مبادی و غایات را روشنتر می خواند. زیرا مسبح با تسبیح مستمر از قشرهای طبیعت و سایه های مختلط محدود میگذرد و در پرتو تجلی صفات و اسماء نمودهای مشهود و محسوس خلقت را چنانکه هستند می نگرد .
گرچه هراندیشنده ای در حد اندیشه خود ، اصول و حقایق مجرد و مطلق را درک میکند، ولی این درکها پیوسته مبهم و مشتبه است. اگر چنین درکی برای انسان نباشد نمی تواند در باره هیچ موضوعی قضاوت نماید، یا حکم و تصدیق یا اینکه این صورت ذهنی وجود دارد یا نه؟ این موجود جمیل است یا نه؟ این انسان عالم و یا قادر است و هم چنین …
برای این است که حقیقت وجود، و جمال، عدل، و قدرت مطلق، تحقق و درک میشود. هرچه این حقایق روشنتر درک شود قدرت انطباق و استنتاج درباره پدیده های ذهنی و خارجی بیشتری می شود. در حقیقت و از نظر قرآن ، همه چیز سایه خدا است و تجلی صفات.
همه حقایق مطلق و پدیده های محدود؛ انعکاسها و سایه های رب و صفات ربوبی میباشد. که جامع صفات دیگر است و مجموع صفات متجلی از ذات ، اول حروف مواد و عناصر را پدید آورده و ترتیب داده، آنگاه آنها را آراسته و تسویه کرده و تقدیر نموده و بصورت کتاب وجود و خلقت در آورده است.
مسبح بصیر از این کتاب، صفات را می خواند (صفات خدا را قدرت و علم و حکمت) و از جلوه صفات، اراده ذات متعالی را می نگرد. واماندگان از تسبیح و در ماندگان در اوهام و اندیشه محدود خود جز پدیده های پراکنده و خطوط آشفته و منقطع نمی بیند .
علما و محققین، آنچه از اسرار طبیعت و پدیده های آن در می یابند، همان حروف و کلمات جدا جداست که آهنگی دارد و معنائی را نمی رساند ، مانند: شاگردان مبتدی که فقط صداها و خطوط حروف را می شناسد.
اما پیامبران وآنها که در مکتب وحی فطرت تعلیم یافته اند. بحسب استعداد و مقام معنوی خود، روابط کلمات و معانی و مقاصد نگارنده عالم را از این نگارش می فهمد. خطوط و اشعه نورانی صفات و بروز آنها حروف و کلمات جهان، آنچنان روح و مشاعر گزیدۀ عالم را فرا گرفت که از صفحۀ خاطرش محو نمیشد: (سنقرئک فلا تنسی) این اقرا معمولا بین بشر نیست. ۲۸