زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
تذکر ده اگر مفید باشد
« فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ ﴿٩﴾ »
بیاد آر اگر یاد آوری سودمند باشد
کنون گر بدانی ستد سودمند تو میده بر این خلق اندرز و پند
پس به قرآن مردمان را ده تو پند گر که باشد پند دادن سودمند
پس از بیان موهبت وحی آسمانی به پیغمبر اکرم (ص) و وعده توفیق . و تسهیل امور برای او. به ذکر مهمترین وظیفه او پرداخته میفرماید: تذکر ده اگر تذکر مفید باشد.
این آیه بدلیل اینکه حرف(فاء) بر سرش آمده ، نتیجه گیری از مطالب قبل است. که رسول خدا (ص) را دستور میداد تا نام پروردگارش را منزه بدارد . و وعده اش را میداد که وحی را آنقدر اقراء کند که بهیچوجه فراموشش نکند، و فطرتش را آنقدر صاف کند که طریقه سهل را از میان همه طریقۀ ها تشخیص دهد. و همه اینها از شرائط ضروری یک دعوت دینی است ، و دعوت دینی بدون آنها به ثمر نمی رسد. و مؤثر واقع نمی شود.
پس معنای این میشود که حالا که همه وسائل امتثال امر خود را برایت فراهم کردم ، و تو را اقراء کردیم تا فراموش نکنی ، و تشخیص طریقۀ سهل را برایت فراهم ساختیم ، پس توهم هر جا که دیدی تذکر ثمر بخش است تذکر بده ۳۶
در این جمله امر بتذکره را مشروط کرده به موردی که تشخیص دهد سودی ندارد کار لغوی میشود. و خدایتعالی أجل از آنست که رسول گرامی خود را امر کند باینکه کار بیهوده کند . پس تذکره در موردی باید استعمال شود که در خود طرف زمینه ای برای تذکر باشد. که در این مورد تذکره در نوبت اول دل او را متمایل به حق می سازد و قهرا تذکره نافع میشود ، و همچنین در نوبت های بعدی هم تمایل او را بیشتر می سازد. ۳۷
بعضی گفته اند: منظور این است که تذکر به هر حال سودمند است و افرادی که اصلا استفاده نکنند کمند. بعلاوه ، حداقل موجب اتمام حجت بر منکران می شود و این خود منفعت بزرگی است.
