روح حق طلبی نتیجه تقواست 

روح حق طلبی نتیجه تقواست

 

آری تا روح خشیت و ترس و یا بتعبیر دیگر روح (حق طلبی) و حق جوئی که مرتبه ای از تقوی است در انسان وجود نداشته باشد، از مواعظ الهی و تذکرات پیامبران نفعی نمی برد.

 

لذا در آغاز سوره بقره، قرآن را مایۀ هدایت برای پرهیزکاران شمرده «هدی للمتقین» فرموده یعنی بزودی آنها که در قلب چیزی از خشیت خدا و ترس از عقاب او دارند بوسیله قرآن متذکر میشوند و اندرز می گیرند.

 

در آیه بعد به گروه دوم پرداخته میفرماید ( ویتجنبها الاشقی) اما بدبخت ترین افراد از آن دوری می گزینند . بعضی گفته اند که منظور از (اشقی) در اینجا معاندین و دشمنان حق است، چرا که مردم سه گروه هستند

 

گروهی عارف و آگاه ، گروهی متوقف وشاک ، گروهی معاند؛ و طبیعی است که گروه اول و دوم از تذکرات منتفع می شوند. تنها گروه سوم است که بهره ای نمی برند و تنها تأثیر تذکر در آنها همان اتمام حجت است. ضمنا از این آیه استفاده میشود که حضرت گروه سوم را هم مشمول تذکرات خود قرار می داد ولی آنها دوری میکردند.

 

قابل توجه اینکه در این دو آیه شقاوت و نقطه مقابل خشیت قرار گرفته در حالی که قاعدۀ باید در مقابل سعادت قرار گیرد . این بخاطر اینسکه ریشۀ اصلی سعادت و خوشبختی انسان، همان احساس مسؤلیت و خشیت است.