غفلت از مقام نفس ملکوتی
بانوامین- میفرماید: در مقام سرزنش وملامات کسانی که دنیا را بر آخرت ترجیح میدهند و بدلالت آیه قبل ( قد افلح من تزکی) کسانی ترجیح میدهند دنیا را بر آخرت که تزکیه نفس ننموده اند. اشاره به این که قلب و دل وی آلوده به محبت دنیا گردیده و حب دنیا در اعماق دل او فرو ریخت ، علامتش اینست که دنیا و نفس پرستی شعار وی میگردد.
و آنچه در آن حظ نفس باشد ، و لو بروحیه و مقام نفس لاهوتیه (ملکوتی) وی مضرّ باشد؛ روح لاهوتی خود را به طبیعت و نفس حیوانی می فروشد و هیچ ملتفت نیست که چگونه در مقام خسران خود کوشش می نماید؛ لکن اگر تزکیه نفس می نمود و دل و روان خود را از آلودگی طبیعت قدری مصفی وطاهر می نمود . میدانست که آخرت بهتر از دنیا است .
بله دنیا ( من حیث هی) قطع نظر از اینکه مقدمه باشد برای آخرت و سعادت جاودانی هیچ خیری در آن نیست . با این اعتبار دنیا فانی و آخرت باقی است و فانی را با باقی مقایسه نیست و اگر خیری در دنیا باشد از این جهت که مقدمه است برای آخرت و زندگی جاودانی و زندگی حقیقی و رسیدن به فیوضات رحمانی است؛ و گرنه خواستن دنیا برای زندگی چند روز فانی هیچ خیری در آن نیست . از این رو بزرگان دنیا را جیفه گندیده بشمار آورده اند
۹۵