زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
َسْأَلُکَ بِمَعَانِی جَمِیعِ مَا یدْعُوکَ بِهِ وُلاهُ أَمْرِکَ الْمَأْمُونُونَ عَلَی سِرِّکَ الْمُسْتَبْشِرُونَ بِأَمْرِکَ الْوَاصِفُونَ لِقُدْرَتِکَ الْمُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِکَ أَسْأَلُکَ بِمَا نَطَقَ فِیهِمْ مِنْ مَشِیتِکَ فَجَعَلْتَهُمْ مَعَادِنَ لِکَلِمَاتِکَ وَ أَرْکَانا لِتَوْحِیدِکَ وَ آیاتِکَ وَ مَقَامَاتِکَ الَّتِی لا تَعْطِیلَ لَهَا فِی کُلِّ مَکَانٍ یعْرِفُکَ بِهَا مَنْ عَرَفَکَ لا فَرْقَ بَینَکَ وَ بَینَهَا إِلا أَنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ خَلْقُکَ فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بِیدِکَ بَدْؤُهَا مِنْکَ وَ عَوْدُهَا إِلَیکَ أَعْضَادٌ وَ أَشْهَادٌ وَ مُنَاهٌ وَ أَذْوَادٌ وَ حَفَظَهٌ وَ رُوَّادٌ
فَبِهِمْ مَلَأْتَ سَمَاءَکَ وَ أَرْضَکَ حَتَّی ظَهَرَ أَنْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ
خدایا از تو درخواست می کنم، به حق معانى تمام دعاهایى که متولیان امرت تو را به آن مى خوانند، آنان که امین راز تو هستند، و به امر تو شادند، و بیان کنندگان نیرویت و آشکارکنندگان بزرگی ات میباشند،
از تو مى خواهم به حق آنچه از مشیتت درباره ایشان گفته شد، پس آنان را قرار دادى معادن کلماتت و پایه هاى توحیدت، و آیات و مقاماتت که تعطیلى براى آنها در جایى نیست، تو را با آنها شناسد هرکه بشناسدت، بین تو و آنها تفاوتى نیست جز اینک ایشان بندگان و آفریده تواند که باز و بسته شدن کارشان به دست توست، آغازشان از تو و انجامشان به جانب توست، آنان بازوان و گواهان و بخشندگان و مدافعان و نگهبانان و بازرسان اند، آسمان و زمینت را با حقیقت آنان انباشتى تا آشکار شد که معبودى جز تو نیست، پس به حق همه این ها و به جایگاه هاى عزّت ا زرحمتت و به مقامات و نشانه هاى از تو مى خواهم که بر محمّد
باری
و بنابراین،محصّل معنی این می‌شود که : تو ای پروردگار ! فرشتگان را آیات و نشانه‌های خود قرار دادی ! و مقامات خود که در هیچ محلّ و مکانی تعطیل پذیر نیست، معیّن و مقدّر فرمودی ! بطوریکه در هر مکانی و هر محلّی هر کس بخواهد تو را بشناسد، به سبب این موجودات طاهرۀ ملکوتیّه می‌شناسد!
، فَبِهِمْ مَلَأْتَ سَمَاءَكَ وَأَرْضَكَ حَتَّىٰ ظَهَرَ أَنْ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، فَبِذٰلِكَ أَسْأَلُكَ، وَبِمَواقِعِ الْعِزِّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَبِمَقاماتِكَ وَعَلامَاتِكَ، أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَأَنْ تَزِيدَنِى إِيماناً وَتَثْبِيتاً
تا آشکار شد که معبودی جز تو نیست،
ظهور لا اله الاّ الله معنايش چيست؟
معنايش اين است كه اوّلاً شخص لا اله الاّ الله را بر زبان آورد
و معرفت اجمالي به اين كه فقط خدا ، يعني همه كاره عالم خداست
و در مرتبه ثانيه قيود و تعلّقات را ببرّد ، (تعلقات را كم كن تا از انها رها شوي .
قيود و تعلّقات كه بريده شد قهراً اعدام (سراب ) كه سر و كلّه و صورت هستند
( هر أنچه فانی و نا پایدار است مال ، مقام ، و و …اينها معدوم مي شوند چه مي ماند؟
كل شيء فان و يبقي وجه ربك ذوالجلال و الاکرام .
پس به اين حرمتي كه براي ائمّه طاهرين عليهم السّلام قرار دادي (وقتي توجهت را از ماديات و برداري چه مي ماند
حتّي ظهر لا اله الاّ انت و به حرمت كلمه طيّبه مباركه لا اله الاّ الله خدايا من سؤال مي كنم تو را فبذلك
يعني به موقعيّت أنان كه لا اله الاّ انت را ظاهر نمودند سؤال مي كند ۰(بحق أنان ان بندگانت که این مقام را دارند من از تو میخواهم که … أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَأَنْ تَزِيدَنِى إِيماناً وَتَثْبِيتاً
مكرّر تكرار مي كنيم ظهور لا اله الاّ انت معنايش اين نيست كه صور از بين برود ،
معنايش اين نيست كه ملكيّت از بين مي رود نه اينها هيچكدام نيست ما مي بينيم كه شخص مورد تفضّل خدا واقع شده و از تفرقه خارج مي شود و لايق مناجات پروردگار گرديده و منتفع مي شود.
وقتي توجه ات از اينها بر داشتي خدا را مي بيني در قلبت، إحساس مي كني أرامش داري ، حس مي كني درك و إحساس مي كني. تاريكي ها ، حجابها را بردار نور توحيد ، نور ولايت نمايان مي شود.
۶- خدایان متعدّد، عامل تفرقه و پراكندگى، و خداى واحد عامل یگانگى است. «ءارباب متفرّقون خیر أم اللّه…»*
۷- فطرت بشر از تفرقه و تشتّت بیزار است و یوسف از همین امر براى اثبات توحید بهره گرفته است. «ءارباب متفرّقون خیر أم اللّه الواحد…»*
۸ – وحدت و یگانگى، عامل قدرت و غلبه است. «الواحد القهّار»*
ب. حقیقت مفاد این کلمه مبارکه نفی هر گونه تعیّن و استقلال در وجود چه در ذات و چه در اسم و صفت و فعل است. انسان با گفتن « لا اله » نفی همه ی مظاهر عالم را در قالب علّیّت و مؤثّریّت می کند
و با اثبات « إلّا الله » انحصار همه ی علل و اسباب را در وجود ذات اقدس حق می نماید.
و هر گونه کرنش و تواضع و عبودیّتی را فقط به پیشگاه خدای متعال عرضه می نماید
و همه ی مظاهر تأثیر و تسبیب را که در چشم اهل ظاهر و اهل دنیا موجّه و جاذب اند پوچ و توخالی و سراب می بیند و حقیقت را فقط در یک جا ملاحظه می کند.
و اگر مفاد این کلمه طیّبه در وجود انسان ظهور پیدا کند و سرّ و قلب انسان به معنا و حقیقت آن برسد تمامی این مطالب برای او مشهود و عیان خواهد شد و اینست مرتبه ی توحید و معرفت ذات ربوبی بحقّ المعرفة .
فَبِهِمْ مَلأْتَ سَمَائِكَ وَ اَرْضِكَ حَتَّى ظَهَرَ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ پس زمين و آسمانت را به وجود اين بزرگواران پر كردي تا آشكار شود كه خدائي جز تو نيست زمين و آسمان را به وجود ايشان پر كردي به اين معنا كه ملكوت تمام موجودات عالم ائمّه طاهرين عليهم السّلام هستند آنها از همه جلوترند الآن اگر يك مقداري خدايتعالي به آدم توفيق عطا كند انسان مي فهمد كه اين درخت قوامش به ملكوتش وابسته است.
“فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلّ شَيْئٍ۱”
{هر چيزي يك ملكوتي دارد كه به تعبيري اسمش كلمه است. كلمه درخت ، ملكوت درخت است و اين ملكوت روح مبارك حضرت وليّ عصر ( عج ) است نه روح مستقيم و عنايت مستقيم پروردگار عالم ،
فبهم يعني به اين ۱۴ معصوم عليهم السّلام پر كردي آسمان و زمين را تا مردم گفتند: “لا اله الاّ انت” بنابر اين زمين و آسمان به وجود آقايان پر گشته و ملكوت زمين و آسمان به دست ايشان است و از همين رو كلمه توحيد بر همگان آشكار گشت.
اگر اين ارواح مطهّر نبودند، لا اله الاّ انت را كسي نمي فهميد و معناي آن در بوته اجمال مي ماند. بنابر اين معصومين عليهم السّلام بودند كه حقيقت لا اله الاّ انت را آشكار كردند.
“فَبِذَلِكَ اَسْئَلُكَ” به اين جهت سؤال مي كنم از تو كه خودمان و عبادت خودمان نمي تواند حقيقت خودمان را كشف كند مگر با توسّل، مگر با تعبّد و ظهور لا اله الاّ الله از آقايان است ، پس كليد دار مسئله كيانند؟
حضرات معصومين عليهم السّلام هستند الآن ملاحظه بكنيد ، اين علماي ظاهري ، حتّي علم ظاهري ، علمي كه تا لب قبر بيشتر به درد نمي خورند را به كسي ياد نمي دهند .
بنابر اين اينها اين علوم ظاهري را به كسي ياد نمي دهند در حاليكه ائمّه معصومين عليهم السّلام آن علمي كه منتهي مي شود به وحدانيّت خدا را براي تمام بشر دلالت مي كنند يعني آنان روح را از عالم خورد و خوراك و زندگی مادی عالم خودش تعدّي مي دهند تا برسانندش به اينكه پروردگار جليل يكي است ،
اين كار به ليسانس شدن و فوق ليسانس شدن بستگي ندارد يك چيزي بالاتر از همه امور است .
تمام موجودات عالم را الآن پروردگار جليل اداره مي كند در حاليكه اين معنا را ابتداءً مغزهاي خام و كم فهم و ادراك نمي فهمند و زير بار نمي روند پس حتماً دلّال است كه انسان را جلو مي برد ،
راهنما و راهبلد محترم حضرت وليّ عصر ( عج ) و يازده آباء و اجداد عليهم السّلام ايشان هستند و اين خود از بركات خداست كه آدمي بواسطه اين بزرگواران يك نفس روحاني مي كشد و الاّ انسان بواسطه جهل، نفس روحاني ندارد و با رفع جهلش و آگاهی، تمام خلقت را براي ظهور لا اله الاّ الله خواهد دانست .
همانكه بر لسان مبارك آنان بر قلب و فهم مبارك آقايان وارد شد، هدف خدا همين بود و نهايت ترقّي بشر هم همين است كه به همان هدفي كه خدا از خلقت عالم، از خلقت بنده و جنابعالي دارد برسد حتّي ظهر لا اله الاّ انت.
منظور كلمه آن نيست ، بلكه منظور آن است كه حتّي ظهر در نفوس زكيّه و پاك مؤمن به خدا و آنوقت تمام اين بازيها از بين مي رود.
الآن درست است كه خداوندِ جليل به خميني كمك كرده و مردم را نجات داده ليكن مردم حالا بايد سعي كنند الآن ظهور لا اله الاّ الله بنحو ايجاب جزئي فراهم شده و يك مقدار نور خدا بر نفوس و قلوب خورده و نفوس و قلوب يك خورده از خدا استفاده كرده
امّا اگر سعي آقايان نباشد آنوقت نعمت قهراً مستدام نخواهد شد همه حرفها ، همه افعال ، همه پولها ، قاليها ، طلاها از بين مي رود و آنكه مي ماند وجه خدا براي آدم است.
يعني وقتي قلبتان متوجّه امام زمان عج و ائمّه طاهرين عليهم السّلام شد اين مي ماند ، وقتي به قلبتان متوجّه مي شويد به خدا اين مي ماند صور و اجسام همه از بين مي روند اين مطلب مقطوعتان باشد كه براي قيامت كبري صورتي باقي نمي ماند بله اين برو برگرد ندارد كه اينها همه رفتني است ، امروز نرود فردا ، فردا نرود ، پس فردا آنكه باقي است بي ترديد وجه پروردگار است و وجه اعظم خدا ائمّه طاهرينند آدم بتواند به وجه خدا بچسبد.
پس به‌حق همه این‌ها و به جایگاه‌های توانمندی از رحمتت و به مقامات و نشانه‌هایت از تو میخواهم که بر محمّد و خاندانش درود فرستی و بر ایمان و پایداریم بیفزایی،
باید تعدیل شود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جلسه ۲۴
لا اله الا الله در زندگی تفسیر و معنای
مطالبي براي آگاهی از تفسیر و معناى «لا اله الا اللّه» .
«لا إله إلّا اللّه» یعنى پایان دادن حکومت هواى نفس در وجود؛ یعنى پاک کردن تمام رذایل اخلاقى از صفحه نفس؛ یعنى آراسته شدن به حسنات اخلاقى، یعنى خلوص و پاکى؛ یعنى بصیرت و بینایى؛ یعنى ریشه تمام گناهان را از سرزمین وجود خویش درآوردن و به جاى آن نهال عمل صالح کاشتن ..
«لا إله إلّا اللّه» یعنى از تمام مکتب ها بریدن و به مکتب انبیا و امامان علیهم السلام پیوستن»؛ یعنى فهم قرآن و عمل به تمام دستورها و قوانین الهى؛ یعنى آراسته شدن به صلاح و سداد و عفّت و تقوا.
«لا إله إلّا اللّه» یعنى همه روز خود را به پاکى سر بردن، و شب خود را به پاکى و طهارت و عبادت به روز آوردن؛ یعنى در مقابل حوادثى که بر مسلمانان مى رود بى تفاوت نماند، یعنى حلّ مشکلات عباد خدا براى رضاى خدا.
آیات و روایات در باره اهل توحید
آیات و روایاتى که درباره اهل توحید و اهل ایمان آمده بخوانید و در آن دقّت کنید تا به ارزش آنان و رابطه با توحید به معناى حقیقى، پى ببرید.
عَنِ النَّبِىِّ صلى الله علیه و آله قَالَ: الْمُوْجِبَتَانِ: مَنْ مَاتَ یَشْهَدْ أَنْ لا الهَ إلّااللّهُ دَخَلَ الْجَنَّةَ وَمَنْ مَاتَ یُشْرِکْ بِاللّهِ دَخَلَ النَّارَ
پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله فرمود: دو چیز موجب دو چیز است: یکى مرگ با شهادت به «لا اله الا اللّه» که سبب ورود به بهشت است و دیگر، شرک که مردن با آن باعث دخول به جهنم است.
از مصادیق بارز شرک، قبول حکومت هوى و هوس و امیال و غرائز بنابراين شرك فقط عبادت بت نيست بلكه بت نفس و خود خواهي و انانيت .
شرک مبارزه با خدا و حقایق است، شرک مبارزه با انبیا و امامان علیهم السلام است، شرک مبارزه با حسنات و آشتى با سیّئات است، گناهى بزرگ تر و پلیدتر از گناه شرک وجود ندارد، شرک ریشه کفر و نفاق و علّت آلوده شدن انسان به تمام معاصى و گناهان است.
امام صادق علیه السلام در روایات بسیارى، اعمال حسنه وعبادات بنى امیّه و بنى عباس و پیروان آنها را به حکم صریح قرآن در بسیارى از آیات باطل اعلام کردند و به اصحاب خود فرمودند: گول این گریه ها و طول رکوع ها و سجودها و روزه و حجّ و زکات را مخورید
که اینان به خاطر قبول حکومت بنى امیّه و بنى عباس مشرکند و عملى از آنان در روز قیامت پذیرفته نیست!!
جابر جعفى از امام باقر علیه السلام روایت مى کند که پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود :
به مردگان خود کلمه «لا إله إلّا اللّه» را تلقین نمایید؛ زیرا باعث آمرزش گناهان آنان است، عرض کردند: گفتن آن در حال صحت و سلامت چه گونه است؟ سه مرتبه فرمود: بیشتر گناهان را منهدم مى کند، براى این که کلمه طیّبه «لا إله إلّا اللّه» در زندگى و مرگ و حشر، مایه انس است.
پیامبر صلى الله علیه و آله مى فرماید: جبرئیل گفت: کاش انسان ها را که در محشر دو گروهند مى دیدى: یک گویندگان و معتقدان به «لا إله إلّا اللّه» که با روى هاى درخشان محشور مى شوند و ذکرشان کلمه طیّبه «و اللّه اکبر» است و دیگر مشرکین که با صورت هاى سیاه به محشر آمده و شیون کنان مى گویند: اى واى بر ما، تباه شدیم و هلاک گشتیم!!
قَالَ النَّبِىُّ صلى الله علیه و آله: ثَمَنُ الْجَنَّةِ لا إِلهَ إلّااللّهُ نبىّ اسلام فرمود: بها و قیمت بهشت «لا اله الا اللّه» است
این ثوابها فقط به گفتار زبانی نیست
این همه ثواب، فقط به گفتار تنهاى زبان نیست و ارجحیّت و آن بر آسمان هاى هفتگانه و زمین در گفتن تنهاى آن خلاصه نمى شود، بلکه این ارجحیّت در تجلّى حقیقت «لا إله إلّا اللّه» در هستى و عمل و اخلاق انسان است.
.
بنابر اساس آیات و روایات، بهشت در برابر تقوا و عمل صالح به بندگان عنایت مى شود و اتّصال به حقیقتِ کلمه طیّبه، مورث تقوا و عمل صالح است،
کسى که تمام وجودش را نور توحید گرفته نمى تواند آلوده دامن، زندگى کند. و نمى تواند از اجراى واجبات الهى و انجام خیرات دور بماند..
انسان تا در مقام یقین جاى نگیرد
و تا دل او با سیر در آیات آفاقى و انفسى و سیر در واقعیّت هاى شرع مطهّر به نور معرفت، روشن نشود
و تا از تمام محرّمات با کمال اراده و سرسختى کناره نگیرد،
و تا به واجبات و انجام اعمال مبادرت نكند ، به نتيجه مطلوبي نمي رسد.
پیغمبر صلى الله علیه و آله فرمود::
هر چیزى در جهان همتا و نظیرى دارد مگر سه چیز
اوّل: ذات مقدس احدیّت که نظیر ندارد.
دوّم: کلمه شریف «لا إله إلّا اللّه» که هم وزن و شبیه ندارد.
سوّم: اشکى که از خوف خدا از چشم خارج شود که براى آن وزنى نمى توان قایل شد و چنانچه بر صورت جارى گردد، هیچ خوارى و ناراحتى پس از آن به آن صورت نخواهد رسید ».
ابو طفیل از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت کند که فرمود::
هیچ بنده مسلمانى نیست که بگوید: «لا إله إلّا اللّه» مگر این که این گفتار بالا رود و به هر سقفى [از گناهان ] که برسد مى شکافد و به هر گناهى از گناهانش برخورد کند نابودش سازد تا آن که پس از محو گناهان در صف حسنات و کارهاى نیک او قرار مى گیرد.
عَنْ أَبى حَمْزَةِ الثِّمالى قَالَ: سَمِعْتُ أَبا جَعْفَرَ علیه السلام یَقُولُ: مَا مِنْ شَىْ ءٍ أَعْظَمُ ثَواباً مِنْ شَهَادَةِ أَنْ لا إلهَ إلّااللّهُ لِأَنَّ عَزّ وَجَلّ لا یَعْدِلُهُ شَىْ ءٌ وَلا یَشْرَکُهُ فِى الْأَمْرِ أَحَدٌ » ».
ابو حمزه ثمالى مى گوید: از حضرت باقر علیه السلام شنیدم فرمود: هیچ عبادتى از نظر ثواب و اجر، بالاتر از شهادت به کلمه «لا اله الا اللّه» نیست، چون که نه چیزى نظیر و عدیل همانند حق است و نه کسى با خدا شریک است.
قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: مَا قُلْتُ وَلا قَالَ الْقَائِلُونَ قَبْلى مِثْلَ لا إله إلّااللّهُ ».
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: نه من و نه گویندگان قبل از من، کلمه اى مانند «لا اله الا اللّه» نگفتیم.
قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: خَیْرُ الْعِبادَةِ قَوْلُ لا إِلهَ إلّااللّهُ » ».
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: بهترین عبادت گفتار «لا اله الا اللّه» است.
قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَقُولُ لا إلهَ إلّااللّهُ إلّامُحِیَتْ ما فى صَحیفَتِهِ مِنْ سَیِّئاتٍ حَتّى تَنْتَهى إلى مِثْلِهَا مِنْ حَسَناتٍ » ».
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: هیچ مؤمنى نمى گوید «لا اله الا اللّه» مگر این که گناهان از نامه اعمالش محو مى شود تا آن کلمه کنار بقیه حسناتش قرار گیرد.
عَنْ فُضَیْلٍ قَالَ: سَمَعْتُهُ یَقُولُ: أَکْثِرُوا مِنَ التَّهْلیلِ وَالتَّکْبیرِ فَإِنَّهُ لَیْسَ شَىْ ءٌ أَحَبَ إلَى اللّهِ مِنَ التَّکْبیرِ وَالتَّهْلیلِ .
فضیل بن یسار مى گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم فرمود: «لا اله الا اللّه» و «اللّه اکبر» را زیاد بگویید؛ چون در نزد پروردگار چیزى از این دو ذکر، محبوب تر نیست.
عَنْ أبى عَبْدِاللّهِ علیه السلام قَالَ: مَنْ قَالَ لا إلهَ إلّااللّهُ مُخْلِصاً دَخَلَ الْجَنَّةَ وَإِخْلاصُهُ بِهَا أَنْ یَحْجُزَهُ لا إلهَ إلّااللّهِ عَمَّا حَرَّمَ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ.
امام صادق علیه السلام فرمود: کسى که با اخلاص «لا اله الا اللّه» بگوید، وارد بهشت مى شود و اخلاص، گویى به آن است که «لا اله الا اللّه» او را از تمام معاصى الهى باز دارد.
در حقیقت «لا إله إلّا اللّه» را باید با معرفت و با اخلاص گفت؛ زیرا «لا إله إلّا اللّه» گفتن، بدون این که آثار مثبت الهى در انسان تجلّى کند، علت دخول در بهشت نیست .
عَنْ أَبى جَعْفَرٍ علیه السلام قالَ: قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: آتَانى جَبْرَئیلُ بَیْنَ الصَّفا وَالْمَرْوَةَ فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ طُوبى لِمَنْ قالَ مِنْ أُمَّتِکَ لا إلهَ إلّااللّهُ مُخْلِصا ً » …» .
امام باقر علیه السلام از نبىّ اکرم صلى الله علیه و آله نقل مى کند که جبرئیل بین صفا و مروه بر من وارد شد و گفت: خوشا به حال کسى که از امت تو «لا اله الا اللّه» را با اخلاص بگوید.
حذیفه یمانى که از اصحاب نبىّ اسلام بود، مى گفت: «لا إله إلّا اللّه» همیشه غضب الهى را از بندگان بر مى گرداند، مادامى که سلامت دین را بر دنیا مقدّم بدارند؛
ولى هرگاه باکى از نقصان در دین نداشته باشند و فقط در فکر تکمیل جهات مادى دنیوى خود باشند و در عین حال «لا إله إلّا اللّه» بگویند، از آنان پذیرفته نیست و به آنها گفته مى شود: دروغ مى گویید و در این کلمه راستگو نیستید» ».
پیامبر عزیز صلى الله علیه و آله به امام على علیه السلام فرمود: براى شیعیان تو وحشتى در قبور نیست و ترسى به هنگام قیامت براى آنان نمى باشد، گویى آنان را مى بینم که به هنگام صیحه قیامت، سر از خاک بر مى دارند و مى گویند: خدا را حمد که حزن و اندوه را از ما برداشت، پروردگار ما غفور و شکور است ».
پیامبر عزیز اسلام صلى الله علیه و آله فرمود:
به حق که تمام شما داخل بهشت مى شوید، مگر روى گردانان و آنان که از اطاعت حق همانند شتر از اهلش رم کرده، گفتند: یا رسول اللّه! که سرپیچى مى کند؟ فرمود: کسى که «لا إله إلّا اللّه» نمى گوید،
من شما را سفارش مى کنم زیاد «لا إله إلّا اللّه» بگویید قبل از این که بین شما و این کلمه طیّبه جدایى بیفتد،
این کلمه به حقیقت کلمه توحید، کلمه اخلاص، کلمه تقوى، و کلمه طیّبه و دعوت حق و ریسمان محکم الهى و بها و قیمت بهشت است» . ».
از امام صادق علیه السلام نقل شده:
فقرا خدمت نبىّ اکرم صلى الله علیه و آله رسیدند و گفتند: آنان که از مال دنیا نصیبى دارند، مى توانند در راه خدا بنده آزاد کنند، ما نمى توانیم، قدرت بر حج دارند، ما نداریم، صدقه مى دهند، ما نمى توانیم، جهاد مى کنند، براى ما میسر نیست، پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود:
کسى که صد بار «اللّه اکبر» بگوید، بهتر از آزاد کردن صد بنده است و کسى که صد بار تسبیح بگوید، بهتر از صد قربانى است و کسى که حق را حمد بگوید، بهتر از صد اسب با بار و زین و لجام و رکاب است که در راه خدا قرار دهد و کسى که صد بار «لا إله إلّا اللّه» بگوید از نظر عمل، در آن روز بهتر از همه است، مگر کسى زیادتر از او بگوید. این خبر به گوش اغنیا رسید و به گفتار آن حضرت عمل کردند، فقرا به محضر حضرت برگشتند و داستان را گفتند، حضرت فرمود: این فضل خداست که به هرکس بخواهد عنایت مى کند»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جلسه ۲۵
در اقبال و در بعض نسخ مصباح است که مستحب است در این روز این دعا را بخوانند . مؤلف گوید که این دعا را حضرت موسى بن جعفر علیهما السلام خواند در آن روزى که آن جناب را به جانب بغداد حرکت دادند و آن روز بیست و هفتم رجب بود و این دعا از مذخور ادعیه رجب است.
متن دعای روز بیست و هفتم رجب و روز مبعث
یَا مَنْ أَمَرَ بِالْعَفْوِ وَ التَّجَاوُزِ وَ ضَمِنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَ التَّجَاوُزَ
اى خدایى که دستور داده به عفو و گذشت و خود هم عفو و گذشت را (از گناهکاران را ) ضمانت نموده‌اى، اى خدایى که ما را امر به عفو و گذشت از یکدیگر کردى
یَا مَنْ عَفَا وَ تَجَاوَزَ اعْفُ عَنِّی وَ تَجَاوَزْ یَا کَرِیمُ
و خود هم از خطاى بندگان عفو و گذشت فرمودى از من هم اى خداى کریم درگذر
اى خدایى که عفو و گذشت مى‌نمایى، مرا مورد عفو قرار ده ، عفو کن و از من درگذر اى کریم.
اللَّهُمَّ وَ قَدْ أَکْدَى الطَّلَبُ وَ أَعْیَتِ الْحِیلَهُ وَ الْمَذْهَبُ وَ دَرَسَتِ الْآمَالُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ إِلاَّ مِنْکَ وَحْدَکَ لاَ شَرِیکَ لَکَ
اى خدا من در آنچه مى طلبم به رنج و سختى افتادم و از راه و چاره جویى عاجزم و آرزوها نابود و امید من قطع گردید از غیر تو ، و جز از تو كه یکتايى و شریکي نداري
ــــ خدایا، درخواست‌ها جز از تو-که یگانه‌اى و شریکى براى تو نیست-به نومیدى و چاره‌جویى‌ها و راه و روش‌ها به رنجورى و ناتوانى انجامیده و آرزوها به پایان آمده و امیدها قطع شده است.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَجِدُ سُبُلَ الْمَطَالِبِ إِلَیْکَ مُشْرَعَهً وَ مَنَاهِلَ الرَّجَاءِ لَدَیْکَ مُتْرَعَهً
خدایا، راه‌هاى درخواست‌ها به درگاهت گشوده است و سرچشمه‌هاى امید را در نزد تو لبریز و پر آب است.
وَ أَبْوَابَ الدُّعَاءِ لِمَنْ دَعَاکَ مُفَتَّحَهً وَ الِاسْتِعَانَهَ لِمَنِ اسْتَعَانَ بِکَ مُبَاحَهً
و درهاى دعا براى دعاکنندگان به درگاهت باز است ، و یارى خواستن را براى یارى‌خواهان از تو آزاد مى‌یابم
اى خدا من یافتم که راه هر مقصودى بسوى تو باز است و سرچشمه هر امید و آرزو که به تو دارند پر آب است
و درهاى اجابت به روى هر که دعا کند به درگاهت باز است و یارى براى کسى که از تو یارى طلبد مباح و مهیاست
وَ أَعْلَمُ أَنَّکَ لِدَاعِیکَ بِمَوْضِعِ إِجَابَهٍ وَ لِلصَّارِخِ إِلَیْکَ بِمَرْصَدِ إِغَاثَهٍ
و من مى دانم که تو دعاى هر که بخواندت به مقام اجابت مى گذارى و هر که تو را فریاد کند کاملا مراقبى و به فریادش مى رسى
و اين را هم مي دانم و آگاهم ، که تو براى دعاکنندگان در جایگاه اجابت و براى فریادکنندگان در کمین یارى‌گرى هستى
وَ أَنَّ فِی اللَّهْفِ إِلَى جُودِکَ وَ الضَّمَانِ بِعِدَتِکَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْبَاخِلِینَ وَ مَنْدُوحَهً عَمَّا فِی أَیْدِی الْمُسْتَأْثِرِینَ
و اين را هم مى دانم که در تضرع به درگاه جود و کرمت و التزام به وعدهات عوض کاملى است از منع و بخل و بى نیازى از ثروت توانگران خواهد بود
و دریغ خوردن و درخواست از بخشش تو و در زیر ضمانت وعده‌ى تو قرار گرفتن، جانشین بخل بخیلان و بي نيازي از انچه در دست دیگران است در عوض عطاهاى کسانى است که خود را بر دیگران مقدم مى‌دارند
جلسه ۲۶
وَ أَنَّکَ لَا تَحْجُبُ عَنْ خَلْقِکَ إِلَّا أَنْ تَحْجُبَهُمُ [تحتجب] الْأَعْمَالُ [الآمال] دُونَکَ
و این‌که تو از آفریده‌هایت در پرده نیستى مگر آنکه اعمال [آرزوها]ى آنان، آنان را از تو بپوشد
و مى دانم که تو از خلق پنهان نیستى جز آنکه آرزوها و اعمال ناروا میان تو و خلق حجاب گردد.
وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ أَفْضَلَ زَادِ الرَّاحِلِ إِلَیْکَ عَزْمُ إِرَادَهٍ یَخْتَارُکَ بِهَا وَ قَدْ نَاجَاکَ بِعَزْمِ الْإِرَادَهِ قَلْبِی
و اين را هم مى دانم که بهترین توشه آنکه بسوى تو سفر کند يك تصميم جدي و نيرومندي است كه تو را اختيار كند، همانا اراده ثابت است و خالص که تنها تو را بخواهد و با چنین تصمیمی دل من با اراده ثابت با تو راز و نیاز مى کند
يعني قطعا مى‌دانم که برترین توشه براى کسى که آهنگ کوچ به سوى تو را دارد، اراده‌ى آهنینى است که تو را بدان برگزیند و من اکنون دلم با چنین اراده‌ى آهنین با تو در راز و نیاز است .
وَ أَسْأَلُکَ بِکُلِّ دَعْوَهٍ دَعَاکَ بِهَا رَاجٍ بَلَّغْتَهُ أَمَلَهُ أَوْ صَارِخٌ إِلَیْکَ أَغَثْتَ صریخته [صَرْخَتَهُ] أَوْ مَلْهُوفٌ مَکْرُوبٌ فَرَّجْتَ کَرْبَهُ
و به همه‌ى دعاهایى که امید داران تو را بدان خوانده و تو به آرزویشان رسانده‌اى، یا کسانى از تو فریادخواهى کرده‌اند و تو به فریادشان رسیدى، یا اندوه ستمدیدگان و اندوهگینان را زدوده‌اى، يا دلسوخته ي گرفتاری که تو گرفتاریش را برطرف کردی.
پس من تو را مى خوانم به آن دعایى که هر امیدوارى کرد به امیدش رسانیدى و هر فریاد خواهى رابه فریادش رسیدى و هر درمانده اندوهناکى را دلشاد گردانیدى
سؤال ؟ أيا تا حالا شده كار خدايي كني و اندوهناكي را دلشاد كني ؟
أَوْ مُذْنِبٌ خَاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ أَوْ مُعَافًى أَتْمَمْتَ نِعْمَتَکَ عَلَیْهِ
و یا مجرم و خطا کار را آمرزیدى یا سلامت یافته را نعمت کامل کردى
تو هم ببين ایا گناه‌کار خطاکارى را آمرزیده‌اى، یا نعمت خویش را بر تندرستى تمام کرده‌اى،
أَوْ فَقِیرٌ أَهْدَیْتَ غِنَاکَ إِلَیْهِ وَ لِتِلْکَ الدَّعْوَهِ عَلَیْکَ حَقٌّ وَ عِنْدَکَ مَنْزِلَهٌ
یا فقیر را از غناى خود بر او هدیه فرستادى و از توانگری خود به او داده ای و چنین دعایی به درگاهت حقی پیدا کرده و در پیش تو منزلت و مقامی پیدا کرده . به اینچنین دعاى خالص که براى تو حق و نزد تو مقامى دارد .
و براى این دعاها حقى بر تو است و در نزد تو از منزلتى برخوردار است .
إِلَّا صَلَّیْتَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَضَیْتَ حَوَائِجِی حَوَائِجَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ
از تو درخواست مى‌کنم که بر محمد و آل محمد درود فرستى و همه‌ى خواسته‌هاى من اعم از حوایج دنیا و آخرتم را برآورده سازى
سؤال : ؟ ایا تا كنون بى‌نیازى‌ات را بي نياز كرده اى ؟
وَ هَذَا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ [الْمُکَرَّمُ] الَّذِی أَکْرَمْتَنَا بِهِ أَوَّلُ أَشْهُرِ الْحُرُمِ أَکْرَمْتَنَا بِهِ مِنْ بَیْنِ الْأُمَمِ یَا ذَا الْجُودِ وَ الْکَرَمِ
و این ماه والا و گرامى رجب است که ما را با آن گرامى داشته‌اى و اولین ماه از ماه‌هاى حرام است که ما را از میان امت بدان بزرگ داشته‌اى، اى صاحب بخشش و کرم .
فَنَسْأَلُکَ بِهِ وَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ الَّذِی خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فِی ظِلِّکَ فَلَا یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَى غَیْرِکَ
پس به حق اين ماه از تو مي خواهم ، و به حق اسم اعظم اعظم اعظم و والاترین و گرامى‌ترین اسم تو که آن را آفریدى و در سایه‌ى تو قرار گرفته (مستقر گردید ) و هرگز از آنجا به سوى دیگرى بیرون نمى‌آید (نرسد)، درخواست مى‌کنیم .
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ تَجْعَلَنَا مِنَ الْعَامِلِینَ فِیهِ بِطَاعَتِکَ وَ الْآمِلِینَ فِیهِ بِشَفَاعَتِکَ
که بر حضرت محمد و خاندان پاک او درود فرستى و ما را در این ماه از عمل‌کنندگان به طاعتت و آرزومندان شفاعتت قرار دهى.
اللَّهُمَّ وَ اهْدِنَا إِلَى سَوَاءِ السَّبِیلِ وَ اجْعَلْ مَقِیلَنَا عِنْدَکَ خَیْرَ مَقِیلٍ فِی ظِلٍّ ظَلِیلٍ
خدایا، ما را به راه راستى رهنمون کن و آسایشگاه ما را در نزد خود و در زیر سایه‌ى گسترده‌ات، بهترین آسایشگاه قرار ده، خدایا ما را به راه راست هدایت فرما و جایگاه ما را در پیش خود بهترین جایگاه در زیر سایه همیشگیت قرار ده که براستى تو ما را بسى و نیکو وکیلى هستى.
فَإِنَّکَ حَسْبُنَا (وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ)[۱] وَ السَّلَامُ عَلَى عِبَادِهِ الْمُصْطَفَیْنَ وَ صَلَاتُهُ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ
زیرا تو براى ما کافى هستى و چه کارگزار خوبى! و سلام و درود بر همه‌ى بندگان برگزیده‌ى خدا.
اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی یَوْمِنَا هَذَا الَّذِی فَضَّلْتَهُ وَ بِکَرَامَتِکَ جَلَّلْتَهُ
خدایا، این روز را که برترى داده و به کرامت خویش بزرگ داشته‌اى
وَ بِالْمَنْزِلِ الْعَظِیمِ الْأَعْلَى أَنْزَلْتَهُ صَلِّ عَلَى مَنْ فِیهِ إِلَى عِبَادِکَ أَرْسَلْتَهُ وَ بِالْمَحِلِّ الْکَرِیمِ أَحْلَلْتَهُ
و در نزد خود به جایگاه بزرگ و برتر نشانده‌اى، بر ما مبارک گردان و کسى که او را در این روز به سوى بندگانت گسیل داشته و در جایگاه گرامى قرار داده‌اى، درود فرست.
و ان كه در بلندترین مقام با عظمتش قرار دادى درود فرست بر آن کسى که در این روزش بسوى بندگان به رسالت فرستادى و به محل قرب و کرامتش منزل دادى
مبارک گردان براى ما در این روزى که آن را برترى دادى و به کرامت خویش آن را بزرگ کردى و به جایگاه
بزرگ والاترى آن را جاى دادى درود فرست بر آن کس که او را در این ماه به سوى بندگانت فرستادى
و او را به مقام بزرگى درآوردى خدایا درود فرست بر او درودى همیشگى که براى تو
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ صَلاَهً دَائِمَهً تَکُونُ لَکَ شُکْراً وَ لَنَا ذُخْراً وَ اجْعَلْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا یُسْراً
اى خدا درود فرست بر او درودى که پیوسته تو راشکر و سپاس باشد و مرا ذخیره و کار ما را آسان گردان
خدایا، بر او درود فرست، درود پیوسته‌اى که سپاسگزارى به درگاه تو و توشه‌اى براى ما باشد و کار ما را آسان گردان (سپاسگزارى باشد و براى ما ذخیره باشد.) .
وَ اخْتِمْ لَنَا بِالسَّعَادَهِ إِلَى مُنْتَهَى آجَالِنَا وَ قَدْ قَبِلْتَ الْیَسِیرَ مِنْ أَعْمَالِنَا وَ بَلِّغْنَا [بلغتنا] بِرَحْمَتِکَ أَفْضَلَ آمَالِنَا
و تا منتهاى سرآمد عمرمان با نیکبختى به پایان بر، در حالى که اعمال اندک ما را پذیرفته و به رحمت خویش ما را به برترین آرزوهایمان برسان،
و خاتمه کار ما را سعادت گردان تا انتهاى عمر و همانا تو اعمال اندک ما را پذیرفتى و به لطف و رحمتت ما را به بهترین آرزوهایمان رسانیدى
إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ
به راستى که تو بر هر چیز توانایى و درود و سلام خداوند بر حضرت محمد و خاندان او.